The Lure Of Vengeance (Published)

Chapter 48

The day after Damon woke up. We decided to go home.Sa dami ng bahay ni Dame, wala akong ideya kung saan niya kami iuuwi.

"Ibenta mo na kaya 'yong mga bahay mo, daig mo pa maraming babae sa dami ng bahay mo. Dinaig mo pa rin 'yong mga sundalo na lipat-lipat ng kampo." kanina pa ako nagrereklamo sa kaniya. Frose was with Drace. Gusto pang makasama ni Frose ang pamangkin slash kapatid niya, kaya hinayaan na muna namin. Mukha namang magkasundong magkasundo sila.

"That's just my safe refuge. I never brought a woman there." pagdadahilan niya na kinaangat ng kilay ko.

"If I know you had a lot of women before huh! You can't fool me, Lucifer!" nakita kong napasimangot siya at nailing bago hinanap ang kamay ko, saka pinagsalikop iyon.

"It was just before. Alright? No matter how many women come, they won't change the fact that I am into you." I rolled my eyes at what he said.

"You still entertained them! How ironic that you guys always say that. Na hindi kayo interesado, na hindi niyo mahal, na wala kayong gusto pero pinagbubuksan niyo ng pinto. Duh? Kung ayaw mo at hindi ka interesado you wouldn't entertain them in the first place." pakikipagtalo ko.

"Alright, I'm not Saint Katherine. But I'm a changed person now. Now that you already know my feelings, now that we already have Drace." I smirked. Good. Madaling kausap. Nakangiti ako hanggang sa huminto kami. Halos nagulat ako nang makitang sa mansion niya ako dinala. Akala ko noong una ay bababa na siya ngunit nanatili siya sa loob habang hawak-hawak ang kamay ko.

"Bakit?" I asked. Mukha kasing malalim ang iniisip niya.

"It's the first time that I will live here again." Huh?

"What do you mean? Noong nakaraan pumunta ako rito, sabi no'ng manang nag-migrate na raw kayo ng asawa at anak mo. Nagulat nga ako no'ng makita kita sa company mo." takang sabi kaya kumunot ang noo niya. "It must be Dimaria? Not me."

"Huh?" he chuckled.

"After you left, I moved out. I choose to stay at Dimmy's house. In exchange, she'll live here with her child. I just chose to pay her a visit, but I couldn't stay longer." nawala na ang interest ko kung bakit dahil sa pagkagulat. "M-May asawa at anak na si Dimaria? Kailan pa?"

"Four years ago," he chuckled and shook his head.

"Paano?!"

"Not my story to tell and I'm very lazy to do that." bakit hindi ko nakikitang kasama ni Dimaria ang anak at asawa niya? Ah, baka talagang nag-migrate na?

"C'mon babe, I want to sleep." nabalik ako sa sarili ng lumabas na si Dame. Kaagad naman akong sumunod at humabol sa kaniya. Papasok na kami sa mansion ng salubungin kami ni...

"OMG! Rommel!" muntik na akong mapatalon ng makita ito. Ang tagal ko siyang nakita at talagang nagulat ako na makikita ko siya rito. Akala ko kasi patay na siya. Ngumiti sa akin si Rommel at bahagyang nag-bow bilang pagbati.