YAZMIYORUM ARTIK
Yazmıyorum artık sana,
Bu satır sonu bıraktığım kalem sözüm.
Cümlemin sonuna koyduğum nokta,
Bu şiirden sonrası için ölüm.
Elimde olan vakit tükendi,
Başta söylediğim gibi durmuyor artık avucumda.
Ve anlatabileceğim sözlerin sonu geldi,
Zor olacak mürekkebim için bu veda.
Şu satırları sıraladığımda ardı arkasına,
Geri dönülmez bir yol görüyorum.
Ben kalırım da bu yolun ucunda kalmasına,
Yanımda seni göremiyorum.
Gizdesin... Hâlâ apaçık bir gizdesin,
Gönlümde yatan bir nilüfer gibi tazesin,
Aklım inzivada, sen kalbimlesin,
Bu yolda yürüdüğüm her izdesin.
Kiminlesin? Şimdi, şu anda kiminlesin?
Aslında merakım değil de bunu soran sana,
Kalemimin ucundaki dünya,
Şimdi kimin evrenisin?
Veda vakti gelince solarmış çiçekler,
Ama yeniden açmak için bir kavuşmaya.
Ve durulurmuş bahar, üzülürmüş böcekler,
Hepsinden bir haber getir bana.
Olur da bir gün yürürsen seni sevdiğim yollarda,
Haber getir bana;
Yeniden açtı mı o kırmızı güller?
Canlandı mı gözlerini andıran yeşiller?
Ve örüyor muymuş ağ, kaderi bağlamak için örümcekler?
Haber getir;
Hâlâ duruyor muymuş,
Seni sevdiğim yollardaki, seni sevdiğim izler?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANLATAMADIKLARIM ( TAMAMLANDI )
Şiir• Şiir kitabıdır. Arada düşüncelerimden kopup da satırlara akmak isteyen kelimeleri bir kitapta toplamak istedim. Eğer şu an burayı ziyaret ediyorsanız düşüncelerime bir "kelime" daha eklemiş olacaksınız. Kitabıma bir kelime daha olarak siz eklenmiş...
