~ ŞİİR XI ~

120 31 46
                                    

YEŞİLLER YANIYOR

Her yanım yanıyor sevgilim;
Yangın var, alevler var,
Ve sarmış etrafımı.
Yağmur yağmıyor sevgilim;
Bir yudum su yok, bir damla nefes yok,
Ve kurumuş ağaçlarım.

Ağaçlarım yanıyor sevgilim,
Delicesine yanıyor,
Önüne geçilemiyor,
Ve durdurulamıyor.
Yardım et sevgilim,
Canım yanıyor, sönmüyor.

Yeşillik kalmadı sevgilim,
Ne gözlerinde ne topraklarda.
Boğazlarım kurumuş, havamda derin bir sis,
Göz gözü görmez, keyfinde nefis,
Duman kör etmiş gözleri,
Toprağa tutunan saçaklarım çaresiz.

Yeşil siliniyor sevgilim,
Bas bas bağırıyor da içim,
Yetmiyor litrelerce su, sönmüyor alevim.
Yeşiller siliniyor sevgilim,
Su getir, ağaçlarıma,
Dudaklarından bir yudum su getir.

Yeşil kalmadı sevgilim,
Gözlerini göremez şimdi gözlerim.
Yeşil kalmadı sevgilim,
Fidanlarım büyüyemez mi yeniden,
Meyve veremez mi ağaçlarımın her biri?

Yeşil yanıyor sevgilim,
Alev alev, cayır cayır yanıyor yeşil.
Bir çare bırak, bir haber yetiştir,
Bir nefes ver, bir parça umut iliştir,
Köklerine bu yeşilliklerin.
İzin verme, ruhunla gel;
Ölmesin bu baba ağaçlar,
Ağaçlarımda yaşayan hayvanlar,
Gönlümdeki toprak ana,
Ve bu koskoca şehir.

ANLATAMADIKLARIM ( TAMAMLANDI )Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin