ANLAMALIYDIN
Git derken ben, aslında gitme dediğimi anlamalıydın.
Dudaklarını uzaklarda değil,
Dudaklarımda bırakmalıydın.
Sana git derken, benim kollarımda kalmalıydın.
Benim boynumda nefes almalı, gözlerimde yaşamalıydın.
Sözlerimi ciddiye almamalı,
Gözlerimi almalıydın.
Nasıl gidersin ben sana git derken?
Her satırım gitme diyor sana görmüyor musun?
Gözlerin diyor, kirpkilerin diyor, yüzün diyor...
Sen sözlerden anlamaz mısın?
Dudaklarına mı anlatmalıyım?
Ben git dediğimde sen o sokakta durmalıydın,
Ben bakmasam da sen bakmalı ardına,
Sokak lambasından önce sırtıma yansımalıydın.
Ben gözlerinin sıcaklığını hisseder sana bakardım.
Zaten hiç dönmedim ardımı,
Belki bir an düşünüp gitmemeyi, ardına dönersin sandım.
Sarıl dedim, sarıl...
Nasıl son kez sarılırsın?
Bunu gerçekten düşünüp de,
Vedanı bana bırakırsın?
Sen kalmalıydın bende,
Kokun sinmiş vedan değil.
Ve şimdi değil gözlerimde,
Kollarımda yaşamalıydın.
Unut derken ben, aslında hatırlamalıydın;
Bu bir veda değil de söz olmalıydı.
Hatırında değil de ben,
Şimdi kollarında olmalıydım.
Şimdisi ya da sonrası olmamalıydı bunun.
Düşünmemeliydik ilerisini gerisini.
Bir tutam sen ve koca bir ben varım,
Gerisini düşünmek neden?
Neden gerek duyalım?
Biz bir umutta var olduk seninle,
Şimdi bir veda yok edemez bizi.
Senden dönmedim, dönmeyeceğim,
Vedalarda kalmayacağım,
Sana git demiş olsam bile.
Git ve yalnız bırak derken ben,
Sen yanımda olmalıydın.
Bunun bir yalnızlık değil de ölüm olduğunu,
O an için anlamalıydın.
Kalmalıydın...
Gitmekten değil de tercihin, kalmaktan yana olmalıydı.
Sen giderken nasıl bakmam ardından?
Sen gerçekten inandın mı buna?
Gözlerimi değil gönlümü alamamışım senden,
Sence sen kalır mıydın ardımda?
Ama ben kaldım...
Beni bıraktın arkanda.
Seni umut dolu bir toprağa gömüp,
Veda edebileceğimi sandın sana.
O toprağın başında bir ömür bekleyip,
Yaşlanacağımı düşünmedin.
Ben git derken sen nasıl olur da gidersin?
Beni yalnızlığınla bırakıp da,
O mezara hapsedersin?
Nasıl?
Ben sana git derken sen kalmalıydın.
Git derken ben, aslında gitme dediğimi anlamalıydın.
Dudaklarını uzaklarda değil,
Dudaklarımda bırakmalıydın.
Durmalıydın,
Dönüp de arkana bakmalıydın.
O zaman bana değil de,
O sokaktaki sana rastlamalıydın.
O sokağın benim kalbim olduğunu,
Belki o zaman anlardın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANLATAMADIKLARIM ( TAMAMLANDI )
Poesía• Şiir kitabıdır. Arada düşüncelerimden kopup da satırlara akmak isteyen kelimeleri bir kitapta toplamak istedim. Eğer şu an burayı ziyaret ediyorsanız düşüncelerime bir "kelime" daha eklemiş olacaksınız. Kitabıma bir kelime daha olarak siz eklenmiş...
