BAŞKA BİR ŞEHİR
Ah...
Başka bir şehir var içimde.
Nasıl anlatsam sana?
Başka işte.
Ne sen görebiliyorsun içimi,
Ne ben görebiliyorum içini.
Başka bir şehir...
Boydan boya, koldan kola, yoldan yola...
Ama her sokak sen;
Her kaldırım taşı,
Her kaldırım taşındaki iz,
Her izdeki selen...
Ah koca şehir...
Günden güne büyür,
Günden güne özletir.
Öyle bir gökyüzü var;
Yıldızları öyle parlak...
Ve öyle bir güneşi var;
Sanırsın hiç gece olmaz.
Ama olur tabii, gecesiz şehir mi olur?
Hem de öyle bir olur ki gece,
O şehir her gece söz verir de içimde,
Ertesi gün yine de gece olur.
Tutamaz sözünü,
Gece özler beni çünkü.
O lacivert gökyüzünü görmeli gözüm.
Ve kalemim değmeli kağıda,
Karanlık olmalı, görünmemeli yüzüm.
Başka bir şehir bu, bambaşka...
Hele ki bir atları var yaylasında koşturan...
Görsen, yetişmeye çalışırsın,
Heveslenir de yarı yolda bırakırsın.
Öylesine güçlü koşar atları, adımları;
Öylesine ter döktürür ardı, arkası.
Milyonluk şehir...
Belki milyonluk ama,
Bu ne bir insan değeri ne de para.
Başkasını koysan içine anında erir.
Öylesine de sıcaktır havası,
Ki öylesine de temiz.
Bir yağmur yağar...
Bak işte onu hiç anlatamam.
Başıma gözüme değse de tanesi,
Nasipleneyim dersin.
Saatlerce, hatta günlerce oturup altında beklersin de,
Bir an bile uğramaz saç teline.
Çünkü sen yanarsın.
Yağmur korkar da söndürmeye,
Çare bulamazsın.
Yanarsın, haberin olmaz,
Ama yanarsın, cayır cayır.
O damlayı beklersin de
Yine de bulamazsın,
Ama beklersin...
Şehir...
Başka bir şehir var işte içimde.
Koca bir şehir, nasıl anlatılır?
Neresini anlatayım?
Neresinin büyüsünü kaleme alayım?
Nasıl anlatayım sana?
Koca bir şehir işte.
Ucu bucağı yok,
Tutunacağı yok;
Tutunacağı bir kimsesi yok.
Varolmuş içimde,
Ve büyüyor her gece.
Adım istiyor, avuç istiyor, ten istiyor...
Ama bomboş her bir yanı,
Öylesine sessiz...
Sanki her şey yaşanmış ve bitmiş,
Geriye tek taraftan izler birikmiş.
Ama bu ben değilim,
Bu izler bana ait değil.
Nasıl anlatayım işte?
Yaşıyorsun içimde, demek var,
Bir de içimde koca bir şehir var, demek...
O şehir sensin desem sana;
O kaldırım taşı sen,
O yollar sen,
O duvarlar, kocaman apartmanlar,
Yetişilemeyen o atlar,
O sıcaklar ve durup da bir an uğramayan yağmurlar...
Çiftlikler, beylikler, köşkler, saraylar...
Ne değişir?
Sensin işte bu şehir.
Ne değişir?
Sensin işte içim,
Sensin içimdeki şehir.
Söylesene, ne değişir?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANLATAMADIKLARIM ( TAMAMLANDI )
Şiir• Şiir kitabıdır. Arada düşüncelerimden kopup da satırlara akmak isteyen kelimeleri bir kitapta toplamak istedim. Eğer şu an burayı ziyaret ediyorsanız düşüncelerime bir "kelime" daha eklemiş olacaksınız. Kitabıma bir kelime daha olarak siz eklenmiş...
