Κεφάλαιο 39

120 5 2
                                    

Το βλέμμα του δεν αφήνει το δικό μου και δεν μπορώ ούτε εγώ να τραβήξω τα μάτια μου από πάνω του.

Τα κάποτε μακριά καστανα μαλλιά του που μου άρεσε να μπλέκω ανάμεσα στα δάχτυλα μου τώρα είναι κοντά, τα μάτια του λάμπουν πιο πολύ από ποτέ.

Παρατηρώ τις άκρες των χειλιών του να σηκώνονται και σιγά σιγά δημιουργείται αυτό το χαμόγελο που μου έχει λείψει.

Δεν μπορώ παρά να του χαμογελασω και εγώ, σπρώχνει το σώμα του ανάμεσα στους θαυμαστές του και μέσα σε λίγα λεπτά βρίσκεται μπροστά μου. Μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα με έχει βάλει μέσα στην αγκαλιά του.

Το άρωμα του δεν είναι το ίδιο, αυτό είναι πιο έντονο, το άγγιγμά του όμως με έκανε να ανατριχιάσω, τοποθετεί το πιγούνι του στη κορυφή του κεφαλιού μου και χαμογελάω.

Οι δημοσιογράφοι γύρω μας δεν έχουν σταματήσει να βγάζουν φωτογραφίες και να κάνουν διαφόρων ειδών ερωτήσεις, αλλά δεν με νοιάζει.

Τον νιώθω σιγά σιγά να με βγάζει από την αγκαλιά του και θέλω να διαμαρτυρηθώ, αλλά δεν το κάνω.

Τον κοιτάω στα μάτια αλλά αυτός δεν κοιτάει εμένα, κοιτάει κάτι πίσω μου.

Και τοτε θυμήθηκα, ο Κώστας.

Τα μάτια του Adam δεν σταματάνε να κοιτάνε μια εμένα και μια τον Κώστα.

"Adam" μια γυναικεία φωνή ακούγεται και σηκώνω το βλέμμα μου να δω από που προέρχεται.

Η ανάσα μου κόβεται όταν αντικρίζω το πρόσωπο μιας ξανθιάς κοπέλα να φαίνεται αχνά μέσα από το αυτοκίνητο του.

Η ίδια ξανθιά κοπέλα από πριν πέντε χρόνια.

Γυρνάω να τον κοιτάξω αλλά δεν γυρνάει ποτέ προς το μέρος μου, τα μάτια του έχουν κολλήσει πάνω της.

"Υποθέτω κάποια πράγματα δεν έχουν αλλάξει" ακούω την βαριά φωνή του

Νιώθω τους τοίχους που έχτισα μέσα στα προηγούμενα χρόνια να γίνονται κομμάτια.

Νιώθω το βλέμμα του Κώστα πάνω μου και κάτι να καίει τον λαιμό μου.

"Ναι έχεις δίκιο, υποθέτω κάποιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν " καταφέρνω να απαντήσω, παρατηρώ να γυρνάει το κεφάλι του σιγά σιγά και επιτέλους με κοιτάζει.

Τα μάτια του τώρα είναι μαύρα, και επιτέλους καταλαβαίνω ότι το μεγαλύτερο μέρος της σχέση μας με κοίταζαν αυτά τα μαύρα μάτια θυμού και όχι τα πράσινα που ερωτεύτηκα εκείνο το βράδυ στην ταράτσα στο πατρικό μου σπίτι.

His slave  [book1] Donde viven las historias. Descúbrelo ahora