His slave [book1]

Κεφάλαιο 7

Το εξώφυλλο άλλαξε και ελπίζω να σας αρέσει.

Επίσης ένα τεράστιο ευχαριστώ στα κορίτσια που ψηφίζουν ♡

Είμαι στο αυτοκίνητο του Adam εδώ και 10 λεπτά, αυτός δεν παίρνει τα μάτια του από τον δρόμο ενώ εγώ δεν παίρνω τα μάτια μου από αυτόν.

Ξαφνικά αρχίζει να ακούγεται το Dusk till dawn,με κοιτάει και μου κλείνει το μάτι με νόημα και αμέσως χαζογελάω.

"Να χαμογελάς πιο πολύ,σου πάει" μου λέει και νιώθω τα μάγουλα μου να καίγονται

"Σκασε και οδηγα " του λέω προσπαθώντας να τον  αποτρέψω από το να δει το κοκκινισμα στα μάγουλα μου.

"Και τόσο γλυκιά όταν κοκκινίζεις"

"Adaaaam" τσιρίζω και τσουλαω στο κάθισμα μου ντροπιασμενη

Αρχίζει να σιγο τραγουδάει τους στίχους και πραγματικά έχει ωραία φωνή

"Που με πας" τον ρωτάω

"Κάπου που είμαι σίγουρος ότι θα σαρεσει"

"Η σιγουριά θα σε φάει Smith"

"Είπες κάτι Ουρανία;"

Γιατί μαρεσει τόσο το όνομα μου όταν προέρχεται από τα χείλη του;

Δεν απαντάω στην ερώτηση του και προσπαθώ από την διαδρομή να καταλάβω που με πάει,αλλά δεν νομίζω να έχω περάσει ξανά από εδώ.

Πέντε λεπτά αργότερα σταματάει το αυτοκίνητο μα εξακολουθώ να μην αναγνωρίζω τίποτα.

Κατεβαίνει από το αμάξι και μου κάνει νόημα να κάνω  το ίδιο και φυσικά τον ακούω.

Στέκομαι μπροστά του,βγάζει ένα μαύρο μαντήλι από την τσέπη του

"Θα σου δέσω τα μάτια,είναι έκπληξη"

"Όχι όχι αποκλείεται" λέω αποφασιστικά κάνοντας βήματα προς τα πίσω αλλά εκείνος με πιάνει από την μέση και με φέρνει  κοντά του

"Σε παρακαλώ,μου έχεις εμπιστοσύνη;" ρωτάει ενώ με κοιτάει απευθείας στα μάτια

Σκατα

"Σου εχω" Δεν χρειάστηκε καμιά παραπάνω ενθάρρυνση,αμέσως γυρνάει το σώμα μου ώστε να του έχω πλάτη και δένει το μαντήλι στα μάτια μου.

Hello darkness my old friend

Μου πιάνει το χέρι και αρχίζουμε να περπατάμε προς το άγνωστο

Μετά από κανα πεντάλεπτο με σταματάει,ακούω φασαρία και ομιλίες

Αρα δεν είμαστε μόνοι μας, άρα δεν θα με βιάσει