His slave [book1]

Κεφάλαιο 6

Είμαστε στην τελευταία ώρα και έχουμε μαθηματικά

Με κάποιον τρόπο κατέληξα να κάθομαι με τον Adam το πως δεν το ξέρω, όχι πως με χαλάει,ίσα ίσα

"Ψιτ Sky" τον ακούω δίπλα μου να μου ψιθυρίζει

"Τι θες Smith;" τον ρωτάω προσπαθώντας να φανώ θυμωμένη

Μην καρφωθουμε κιόλας

"Ελα τώρα, μην είσαι κακιά μαζί μου"

"Μην είμαι κακιά μαζί σου; εσύ είπες ότι δεν με ξέρεις, δεν σου έχουν μάθει να μην μιλάς σε άγνωστους;" του φωνάζω και ξαφνικά μια ησυχία πέφτει στην ταξη,σηκώνω το βλέμμα μου και παρατηρώ ότι όλοι κοιτάνε εμάς

"Smith,Collins εξω" ακούω την φωνή της καθηγήτριας

σκατα

Παίρνουμε τις τσάντες μας και βγαίνουμε μαζί από την τάξη,αρχίζω να βηματιζω προς ένα παγκάκι και αυτός κάθεται δίπλα μου

Με ρώτησες φίλος ;

"Συγγνώμη που είπα ότι δεν σε ξέρω,αλλά με έστησες Sky" μου φωνάζει

"Ξέρεις ερχόμουν για να σου εξηγήσω αλλά είσαι τόσο ανωριμος"

"Δεν υπάρχει εξήγηση δεν ήθελες και δεν ήρθες"

Τι δεν ήθελα ρε βλακα

"Ήμουν στο νοσοκομείο γαμωτο σου, σταμάτα να λες μαλακιες" του φωνάζω πλέον και εγώ

Φαίνεται πραγματικά σοκαρισμενος και μετανιωμένος

"Είμαι τόσο μαλακας, Συγγνώμη μικρή" λέει και τυλίγει τα χέρια του γύρω από την μέση μου

Με αγκαλιάζει; Θεέ μου με αγκαλιάζει

Αμέσως περνάω τα χέρια μου πίσω από τον λαιμό του.

"Γιατί ήσουν στο νοσοκομείο;" με ρωτάει καθώς με βάζει να κάτσω πάνω του

Πολύ φόρα πήρε καλέ αυτός

"Ειχα πολύ πυρετό" απαντάω κάπως άβολα

Σε αυτόν ειδικά δεν πρόκειται να πω την αλήθεια, θα φύγει μακριά μου τρέχοντας

"Είχες πυρετό και μου κυκλοφορείς τώρα με το κοντομάνικο;" λέει ενώ  βγάζει την ζακέτα του, την ακουμπάει στους ώμους μου και εγώ γελάω

"Μην γελάς και σηκω να σε πάω σπίτι"

"Δεν χρειάζεται θα περιμένω τον αδερφό μου"

"Σήκωσε τον κωλο σου Sky" λέει προσπαθώντας να φανεί αυστηρός

Παίρνει την τσάντα του και την δική μου και αρχίζει να περπατάει προς μια άγνωστη κατεύθυνση για μένα