Painite Sorrel | YOONJIN (Çeviri)

10. Bölüm

BİR YIL BİR HAFTA

"Çekilin! Çekilin! Peptik ülser infilağı! Hastanın bilinci gidip geliyor!"

Seokjin bir hemşire ile günlük olarak düzenli hastalarının check-up'ları ile ilgili konuşuyordu acil bir durum ortaya çıkmadan önce. Ülser infilağı olduğunu duydu hastayla ilgilenen doktor sedyeyle yanlarından geçip acil servise doğru hızla giderken.

"Nolur acele edin! Canım yanıyor!" Tanıdık sesle Seokjin başını kaldırdı ve -Gastronoloji ile alakası olmayan ve işlerine karışıp kendini bu vakaya bulaştırmaması gereken- Jeongguk'u panik ve endişe içinde görünce kaşları hafifçe yukarı kalktı.

Sonra, gözleri sedyede dayanılmaz acı ile can çekişir gibi yatan kişiye kaydı.

"Park Jimin?" dedi Seokjin açık kalan ağzıyla. Jeongguk'a bir o kadar açık ve şaşkın gözleriyle baktı sonrasında.

"Git burdan!" -Seokjin'in yıllardır görmediği, bağının koptuğu ve şu sıralar ülkedeki en popüler İdol- Park Jimin elinde pembe, tüylü bir yelpaze ile Jeongguk'a vurarak. "Senden hoşlanmıyorum! Başkasını istiyorum! Bana başka bir doktor verin!"

Jeongguk kendini saldırıdan korumak ister gibi kollarını kaldırdı. Seokjin bunu komik bulmuştu.

"Kapat çeneni yoksa durumunu iyice kötleştireceksin!" dedi Jeongguk sıktığı dişlerinin arasından. Oradan ayrılıp etraftaki hemşirelerden birine ameliyathaneyi hazırlamasını ve acil bir ameliyat için müsait olan bir Gastroenterolog'a ulaşmasını söyledi.

"Ben onu istemiyorum! Ölürüm daha iyi!" diye sızlandı Jimin adeta bir çocuk gibi, sonra acıyla ağladı, ta ki tekrar sızlanmaya başlayana dek. Ancak bu defa Jeongguk yüzünden değil midesindeki acı yüzünden.

O an sanki beyaz ekrandaki son sahneyle birlikte perdelerin kapanması gibiydi ve Seokjin'in yapabildiği tek şey gözlerinin önündeki senaryoya aptal gibi bakmaktı. Hemşire önlüğünü çekiştirip tekrar dikkatini çekmeye çalıştı ve Seokjin bu dikkat dağınıklığını kucaklayarak o günkü ilk hastasıyla muayenesine doğru ilerledi.

Seokjin'in bilmediği şey ise, köşeyi döndüğü anda, geçen hafta çarpıştığı aynı kişinin Kardiyoloji Bölümünden çıkmakta olduğuydu.

Kesişen yollarla ilgili asimptotik teori gerçekten komik bir şeydi.

BİR YIL

"Yeni bir vakamız var." Seokjin'in kıdemli meslektaşlarından biri -Song Byeongchul- bu sözü söyleyerek Kardiyoloji Bölümünün Teşhis Ekibi ile olan toplantısına başladı elindeki yeni dosyanın sayfalarını karıştırırken. Ulusal Seul Hastahanesi'nin Kardioloji Bölümü kalp üzerinde farklı alanlarda uzmanlaşmış toplam altı doktordan oluşuyordu. Kim Seokjin ise bu ekibin zirvesinde en iyi doktor olarak yer alıyordu.

"Bu çok nadir Kalp Atışı Hastalığı. Şu, kalp atışı saatte 4000 ile sınırlı olduğu söylenen. Hasta X." dedi Song Byeongchul elindeki dosyayı geniş, pürüzsüz bej ofis masasının ortasına indirirken. Daha sonra tam Seokjin'in önünde kollarını göğsünde kavuşturdu. "Doktor Kim, inanıyorum ki bu sizin uzmanlık alanınız."

Seokjin döner sandalyede geriye doğru yaslanıp bacak bacak üstüne attı ve ellerini kucağında kavuşturdu. Sorgular gibi tek kaşını kaldırdı. "Prognoz, Doktor Song? Biliyorsunuz ki yarım yamalak vakaları kabul etmem."

"Sert." diye bir yorumda bulundu Song Byeongchul burnundan gülerken. "Atriyal fibrilasyon. Anormal Kalp Ritmi. Kalbinde yavaştan hızlıya düzensiz bir döngü, göğüs ağrıları, çarpıntı ve nefes almada zorluk çekiyor."