ပန်းနုရောင်နှလုံးသား [𝙅𝙀𝙉𝙇𝙄𝙎𝘼] Complete

အပိုင်း ၁၁

​နောက်ရက်များတွင် ဂျင်းနီသည် အလုပ်ကိစ္စ ​ပြောလျှင်ပင် မျက်နှာချင်းမဆိုင် ​အောင်​ရှောင်တိမ်း​နေသဖြင့် လီဆာ တ​စ်ယောက်မချိတင်ကဲဖြစ်​​နေရသည် ........

ပါရဂူကြီးဟူ​သော သိက္ခာ ​ကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် ​ဆေးရုံ တွင်းသာမျက်နှာမြင်ရ​သောသူမကို လက်ဆွဲ​ပြေးကာ စကား​​တွေ​ပြောပစ်​မေးပစ်လိုက်ချင်သည် .........

ကိုယ့်ကို တကယ်ကို မုန်းတီးနာကျည်း​နေတာလား ....

တကယ်​ရော​မေ့ပစ်နိုင်ပီလား .....

ကိုယ်တို့ အချစ်​ပေါ်လက်​လျော့လိုက်ပီလား ဂျင်းနီ...

ကိုယ်က​တော့ ကုန်လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်​တွေမှာ​တောင်ကိုယ်တို့အချစ်ကို ယုံကြည်​နေတယ် တ​နေ့ မင်းနဲ့ပြန်​တွေ့ပီး ကိုယ် တို့ သာယာတဲ့ဘဝ​လေး ထူ​ထောင်ဖြစ်မယ်လို့ ......

ဂျင်းနီသည် ဂျူတီချိန်ပီးသည်နှင့် လီဆာနှင့်မဆုံ​စေရန် ​ဆေးရုံဝင်းအတွင်းမှလှည့်ပတ်ထွက်သည်.....
မုန့်လိုက်​ကျွေးရန်ပူဆာထားသည့်ဝီလျံ ကို ​ဆေးရုံနှင့်အနီးဆုံး ဆိုင်တွင် သာ လိုက်ဝယ်​ကျွေးရသည်

ဆိုင်၏​ချောင်ကျကျ ​နေရာတွင် အမြဲထိုင်​လေ့ရှိ​သောသူမသည် ဆိုင် အပြင်ဘက်ဆီသို့ မျက်နှာမူကာထိုင်လိုက်မိသည်.......

ဆိုင်အတွင်း သို့ ဝင်လာ​သော စုံတွဲ​ကြောင့် ​ခေါင်းကို ငုံ့ထားလိုက်ရသည် .....​

ရှောင်ကာမှတည့်တည့်တိုး​နေသည် ...
ဟင်း ...

"မမ .....ကျွန်​တော့ကို သတိမရဘူးလား .....​ဆေးရုံမှာတာဝန်ကျမှပဲ မမမျက်နှာ​တောင်​နေ့တိုင်းမ​တွေ့ရ​တော့ဘူး ...."

" အင်း "

"မမ ..​ရော အလုပ်လုပ်ရတာအဆင်​ပြေရဲ့လား ....ဟိုပါရဂူကြီးက​ရောသ​ဘော​ကောင်းရဲ့လား "

"အင်း.....​​ကောင်းပါတယ်"

သူမသည် ဝီလျံနှင့်​ပြော​နေ​သော်လည်း လီဆာ သူမကိုမ​တွေ့​စေချင်သဖြင့်စိုးရိမ်​နေမိသည် .......

ကံ​ကောင်း​ထောက်မစွာ လီဆာသည် သူမဘက်ဆီသို့​ကျောခိုင်းထိုင်လိုက်သဖြင့် သူမကို မမြင်ရ​ချေ....