BÖLÜM 1

10 2 0
                                    

Narin yine erkenden kalkıp kahvaltı hazırlamaya inmişti. Liseyi bitirdikten sonra daha fazla okumasına izin vermemişti babası. Kız kısmının okuması yakışık almaz diyordu. Ataya karşı çıkılması diye bir durum söz konusu olmadığı için kabullenmişti bu durumu Narin.

-Narin kızım sucuklu yumurta da yap. Abin çok sever.
Dedi annesi

-Tamam daye. Yaparım şimdi.
Dedi Narin.

Abisi çok severdi. Hızlıca sucukları doğradı. Tavaya dizip pişirdi sucukları.

-Daye sucuklar pişti. Yumurtasını kırmadan kaldıralım abimi.

-Tamam kızım sen git kaldır. Ben de ağamı çağırayım.

-Tamam daye.

Yukarı çıkıp abisinin odasına girdi Narin. Yatağında ölü gibi yatan bir abi beklerken toplu bir yatak ve üzerinde bir kağıt gördü. Kağıda baktığında yazanlarla iyice şaşırmıştı.

"Siz bunu okuduğunuzda biz çoktan gitmiş oluruz. Hirazların kızı Rojin'i çok sevdim.  Töreler bellidir lakin o olmadan yaşamak bana haram. Biz çok uzaklarda olacağız.
Ağam bana kızma sakın. Daye kendini üzüp de hastalanma sakın. Narin'im, göz bebeğim, abisinin gülü çok özür dilerim gülüm. Kendine dikkat et.
Hepiniz hakkınızı helal edin.
Miran"

Narin okuduklarıyla şok olmuştu. Ne düşüneceğini şaşırmış bir şekilde aşağıya dayesinin yanına gitti.

-Daye abim gi-gitmiş.

-Ne demek gitmiş kızım ne dersin sen? Nereye gitmiş?

Dedi annesi.

Narin elindeki kağıdı dayesine uzattı.

Hacer Xanım elindeki kağıdı okuyup bir zılgıt çekti.

-Noldu kadın ne diye zılgıt çekersin?

dedi Behzat ağa karısına.

-Ağam Miran'ım kız kaçırmış. Hem de Hirazların kızı Rojin'i

deyip elindeki kağıdı gösterdi Hacer Kadın.

Notu bir de Behzat Ağa okudu.

-Kendi sonlarını hazırladılar. Yakalanırlarsa -

-Ağam deme öyle

Deyip sözünü kesti ağanın Hacer Kadın.

Evdeki telaş hali Hirazlar için de geçerliydi. Evin en küçük kızı Zelal uyandığında yanındaki yatağı boş bulmuştu. Üzerinde küçük bir kağıtla.

"Hepiniz hakkınızı helal edin. Ben Miran olmadan yaşayamam. Rojin"

Zelal Rojinin Miranı sevdiğini biliyordu. Notu okuyunca kaçtığını anladı. Ama ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Ailesine söylese bir dert söylemese bir dertti. Nasıl olsa anlaşılacak deyip içindeki sıkıntıyla aşağıya indi.

Önce dayesine söyleyecekti.

-Daye sana bir şey söyleyeceğim ama önce otur ve sakin ol.

Dedi.

-Söyle kızım telaşlandırma insanı.

Dedi annesi

LACİVERT-(BERDEL)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin