Temptation Series #2: Liam Trinidad [COMPLETED]

11

I took a deep breath just to calm myself right now. Nasa ganoong posisyon pa din kami at masyado rin akong naguguluhan kung bat hindi rin ako makaalis o makagalaw man lang. I'm really nervous at the same time. What if may makakita sa amin na ganito? What if makita kami ni Mama? Ano na lang ang sasabihin nila? God, help me.

"I'll gonna save this day as my special day." mahina niyang sabi at ramdam na ramdam ko ang hininga niya sa leeg ko.

What kind of affection is this? Parang nagkakagulo ang mga paru paro sa buong sistema ko sa ganitong pangyayari. Kunting kunti na lang talaga at masasabi ko na talagang nagkakagusto nako kay Liam. But, no way! Masyadong mali. Maling mali!

Pinilit kong lakasan ang kumpyansa sa sarili ko. I step away from him and he really look shocked for what I've done. Nakatingin lang siya sakin na tila ba'y nagmamakaawa na bumalik ako o kung ano man. Kahit mga titig niya lang ay parang sasang ayon agad ang buong pagkatao ko. Damn it! Pero dahil hindi ako kumibo o kung anuman, tumuwid siya ng tayo tsaka humakbang papalapit sakin. Namilog ang mga mata ko dahil sa paghakbang niyang yun. What now? Ano na naman ang gagawin niya? God! Help me to stay away from this man!

"Liam, anong gagawin mo? Stop it! Kung ano man yan, wag mo ng ituloy. Please lang. Wag ka ng lumapit, please. Stop it." sabi ko na may halong pagtataranta.

Hindi na siya kumibo pa at mas lalo pang lumapit sakin dahilan para mawalan nako ng sarili kong espasyo. Masyadong mahigpit na ang hawak ko sa pagkaing dala dala ko. Nandoon pa din ang kaba sa sarili ko at panginginig ng buong pagkatao ko. Kailangan ko ng makalayo kay Liam para sa magiging kapakanan ko. Masyado ng maraming nagbago sa kanya at halos hindi ko na iyon maintindihan.

"Liam! I warned you! Stop it! Ano ba ha!" bulyaw ko para matakot naman siya kahit kunti at wag ituloy ang gusto niyang gawin.

But it looks like he didn't hear any single word from me. What the hell! Anong trip na naman ba 'to?

Pero unti unti niyang nilapit ang mukha niya sakin dahilan para mapahiyaw ako ng sobra.

"The hell, Liam!" hiyaw ko at bigla ring inilabas si Mama galing sa pintuan.

"What's happening here?" Takang tanong nito ng makita niya kami sa ganoong posisyon.

Lumunok lang ako ng ilang beses at nagdasal na sana ay walang mahalata na kung ano ano si Mama sa pagitan namin.

"Masyadong paranoid 'tong anak mo. I just want to get my foods pero mukhang ayaw pa niya atang ibigay ito. May pasigaw pa siyang nalalaman." ani Liam sabay kuha ng pagkain sa kamay ko.

I got shocked from what I've heard. Really? So, ganoon lang yung point ng ginagawa niya? Because of that food?! While me, almost colapsed by tensions and nervous that he caused! The fuck!

"I see. Bakit kase may pasigaw sigaw ka pang nalalaman dyan, Yuri? I get Liam. Masyado na kaming gutom kakahintay niyang binili mo. Akala namin kinalimutan mo na kami but thanks you came back. So, let's eat." wika pa ni Mama tsaka kumuha na din ng pagkain.

Nilingon ko si Liam, at hawak hawak na niya ang pagkain niya. Nainis ako sa kanya! Masyado akong kinabahan dun at halos gusto ko siyang sapakin. I expect for something like... nevermind!

Kita ko ang pagsulyap niya sakin kaya tinaasan ko na lang siya ng kilay. Pero, maya maya pa ay binigyan niya ko ng isang nakakalokong ngisi dahilan para ma badtrip pa ko. Inirapan ko lang siya tsaka kumain na lang din. Bipolar!

"So, bakit nga pala natagalan?" Tanong ni Mama sa gitna ng pagkain namin.

Nilunok ko muna ang pagkain bago ako sumagot sa tanong niya.