Το Τέλειο Κορίτσι

Κεφάλαιο 21

Κάπως έτσι, αρχίσαμε να κάνουμε παρέα και περνούσα πάρα πολύ καλά γιατί η Άννα αποδείχτηκε και γαμώ τα κορίτσια!
Είχε απίστευτο χιούμορ και το γεγονός ότι αυτοσαρκαζόταν το έκανε ακόμη καλύτερο.

Ένα Σαββατόβραδο ο Ανέστης, που ήρθε να ελέγξει το τοπίο και να βεβαιωθεί ότι ήμουν καλά, μας άκουσε να πετάμε την μια ατάκα μετά την άλλη και τον είδα να κατουριέται από τα γέλια μετά από πάρα πολλά χρόνια.
Αξία ανεκτίμητη!
Η Άννα ήταν μια χαρά παιδί, απλά έπρεπε να της δώσεις θάρρος για να σου ανοιχτεί και να αφήσει τον συνεσταλμένο εαυτό της στην άκρη.

Εκτός κι αν ήταν μπροστά ο Σπύρος!

Ήταν φως φανάρι ότι ήταν τσιμπημένη μαζί του, παρά τις προειδοποιήσεις μου να μείνει μακριά του. Αλλά μήπως εγώ ήμουν καλύτερη, που εξακολουθούσα να θέλω τον αδερφό της πάρα την αδιαφορία του;
Δεν μιλούσαμε καθόλου μετά το περιστατικό με τις φωτογραφίες, αν και τον έβλεπα όλο και πιο τσιτωμένο όσο πλησίαζαν οι πανελλήνιες. Μέχρι και στα διαλείμματα ήταν με ένα βιβλίο στο χέρι, πρέπει να τραβούσε πολύ μεγάλο ζόρι.

Τέλος πάντων, επιστρέφοντας στον κάφρο αδερφό μου, είχε καταλάβει φυσικά ότι το μικρό τον γουστάρει, αφού κατάπινε τη γλώσσα της και γινόταν σαν παντζάρι κάθε φορά που εμφανιζόταν.

Την βασάνιζε μέχρι αηδίας.

Της χαμογελούσε, της έκανε κοπλιμέντα, της έκλεινε το μάτι.
Το διασκέδαζε, όπως πάντα αλλά ήξερα ότι δεν θα έκανε ποτέ κίνηση.
Ο Σπύρος είχε έναν κανόνα :
Δεν έμπλεκε με φίλες μου.

Όχι γιατί το ζήτησα, μόνος του το αποφάσισε και εν μέρη ήταν σωστό.
Πέρσι η Κωνσταντίνα του έκανε τα γλυκά τα μάτια. Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν κάνανε κατάσταση μεταξύ τους;
Ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω...
Αλλά ήταν πολύ ύπουλος, κάθε φορά έπρεπε να το συνεφέρω το κορίτσι από τα καπρίτσια του.
Μία φορά, μάλιστα, το παράκανε!

Ήταν ένα ωραίο απόγευμα Σαββάτου, και ήμασταν μαζί όπως είχε καθιερωθεί πλέον, κάνοντας σχέδια για το Πάσχα που πλησίαζε.
Εντελώς τυχαία, ο Σπύρος αποφάσισε να μπει για μπάνιο πολύ νωρίτερα απ'οτι συνιθίζει. Δεν τον πήρα χαμπάρι πάρα μόνο όταν άνοιξε διάπλατα την πόρτα μου έχοντας πάνω του μόνο μια πετσέτα γύρω από τους γοφούς του.
Το ψώνιο...

"Ομορφούλα, τελείωσε το σαμπουάν;" ρώτησε με απόλυτη φυσικότητα και η Άννα παραλίγο να μου μείνει στα χέρια!
"Ξέρεις πολύ καλά που είναι τα σαμπουάν." αγανάκτησα πηγαίνοντας στο μπάνιο και τραβώντας τον μαζί μου. "Πας καλά; Δεν την λυπάσαι λίγο;" τον μάλωσα σιγανά, δίνοντας του καινούριο σαμπουάν από το ντουλαπάκι κάτω από τον νιπτήρα.
"Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς." αντιγύρισε και η αθώα έκφραση του δήλωνε ότι ήξερε πολύ καλά τι εννοούσα.