Το Τέλειο Κορίτσι

Κεφάλαιο 13

Δε μπορεί να σοβαρολογούσε.

"Τα νομίσματα στην τράπεζα, Κωστάκη."
Εγώ θα αποφάσιζα ποτέ είχε έρθει η ώρα, όχι εκείνος!
"Ένα χρόνο με έχεις στο - περίμενε - Έμι. Τι άλλο θέλεις για να μου κάτσεις;" ρώτησε τώρα εκνευρισμένος.
"Σου είπα όχι και τέλος." είπα κάθετα και με ακινητοποίησε, κάνοντας το στομάχι μου να σφιχτεί από φόβο.
"Δε θα περιμένω άλλο σαν μαλάκας. Αρκετή υπομονή έκανα!" αντιγύρισα αποφασιστικά και τράβηξε βίαια το εσώρουχο μου στην άκρη.

Αυτόματα πάτησα μια δυνατή τσιρίδα και προσπάθησα να τον σπρώξω από πάνω μου. Το είχε χάσει τελείως!
Μου έκλεισε το στόμα χρησιμοποιώντας το βάρος του για να με κρατήσει ακίνητη.
"Βλέπεις τι μου έχεις κάνει;" έτριψε τη στήση του επάνω μου και μου ήρθε να ξεράσω!
Πήρε θέση για να μπει, αλλά και τα δύο του χέρια ήταν απασχολημένα και ήξερα ότι δε μπορούσα να καθυστερήσω άλλο. Έτσι έκανα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό.
Δάγκωσα το χέρι του με όλη μου τη δύναμη και μάλιστα το κράτησα όταν πήγε να τραβηχτεί για να βεβαιωθώ ότι τον πόνεσα τον ηλίθιο!

Βέβαια μου έσκασε μια σφαλιάρα στη συνέχεια, αλλά από την αδρεναλίνη ούτε που βλεφάρισα και τον κουτούλησα.
Έφυγε από πάνω μου και αμέσως απομακρύνθηκα ψάχνοντας τα ρούχα μου.
Μου φάνηκε ότι κάποιος προσπάθησε να μπει στην κρεβατοκάμαρα, αλλά ήμουν πολύ θολωμένη εκείνη τη στιγμή για να ασχοληθώ.
Βρισκόμουν γυμνή και πλήρως εκτεθειμένη μπροστά σε έναν μαλάκα που ερχόταν τώρα προς το μέρος μου.
Αλλά το ίδιο ήταν και αυτός.
Και χάρη στα τρία μεγαλύτερα αδέρφια μου, ήξερα ακριβώς τι να κάνω.

Χωρίς να διστάσω δευτερόλεπτο, τον κλώτσησα δυνατά ανάμεσα στα πόδια, τόσο δυνατά που πόνεσα και εγώ! Του κόπηκε η ανάσα και γονάτισε με μια μαρτυρική έκφραση πριν σωριαστεί ημιλιπόθυμος μπροστά μου.

Ντύθηκα στα γρήγορα με την καρδιά μου έτοιμη να σπάσει και έψαξα το παλτό μου όταν τον είδα να κουνιέται.
Γάμα το παλτό!
Έπρεπε να φύγω από εδώ μέσα τώρα!

Άνοιξα την πόρτα χωρίς να βλέπω μπροστά μου και έβαλα φτερά στα πόδια μου. Δεν υπήρχε περίπτωση να περιμένω το ασανσέρ, πήγα κατευθείαν από τις σκάλες, αλλά ακούγοντας κάποιον πίσω μου να ακολουθεί μου κόπηκαν τα γόνατα.
Έβγαλα το κινητο από τη τσάντα και πήρα τον Ανέστη.
Ήταν και έξι όροφοι μέχρι το ισόγειο  γαμώ το!

"Έλα μικρή. Νωρίς -"
"Έλα να με πάρεις." τον έκοψα βαριανασαίνοντας.
"Τι έγινε;" ρώτησε σε εγρήγορση.
" Έλα ΤΏΡΑ! " σχεδόν τσίριξα και μου το έκλεισε.
Ήξερα ότι είχε πεταχτεί όρθιος και έτρεχε ήδη στο αμάξι. Το μόνο που είχα να κάνω τώρα ήταν να βρω μια μεγάλη πέτρα για να ρίξω στον Κώστα που είχε το θράσος να με κυνηγάει!