Το Τέλειο Κορίτσι

Κεφάλαιο 3

Κάθησα στην κλασσική μου θέση, πρώτο θρανίο μπροστά στην έδρα και άρχισα να συμπληρώνω το απουσιολόγιο μέχρι να γεμίσει η τάξη. Ήμουν μόνη μου, όπως φαντάζεστε, μιας και τα αγόρια ήταν μαζεμένα όλα μαζί στα πίσω θρανία ενώ τα υπόλοιπα κορίτσια έκαναν ζευγαράκια. Καμία δεν τολμούσε να κάτσει δίπλα μου και δεν με πείραζε. Είχα όλο το θρανίο στη διάθεσή μου. Την ησυχία μου, επίσης.

Η κ. Τσακίρη μπήκε στην αίθουσα με το αυστηρό μπεζ συνολάκι της, τα μαύρα μαλλιά της μαζεμένα σε αυστηρό κότσο στη βάση του αυχένα της και τα τεράστια, τετράγωνα γυαλιά να στηρίζονται στη μύτη της.
Πάντα πίστευα ότι αδικούταν με αυτήν την εμφάνιση, ενώ ήταν τόσο ωραία γυναίκα.
"Καλημέρα παιδιά. " είπε προχωρώντας προς την έδρα και πίσω της είδα μια πυρόξανθη μπάλα μαλλιών να ακολουθεί.

Χρειάστηκε να βλεφαρίσω και να εστιάσω από το σοκ στη θέα του κοριτσιού που στεκόταν αμήχανα τώρα δίπλα στην έδρα. Σίγουρα ήταν η καινούρια μαθήτρια και από την εμφάνιση της, μπορούσα ήδη να δω το μέλλον της σε αυτό το σχολείο.
Ζοφερό και καθόλου ευχάριστο...

Ήταν κοντούλα, γύρω στο 1.65 και είχε αρκετά παραπανίσια κιλά. Για να μην αναφέρω τις άθλιες φαρδιές φόρμες που φορούσε, προσθέτωντας της κι άλλα. Το πρόσωπο της ήταν στρογγυλό και έμοιαζε να πνίγεται από την κατσαρή, πορτοκαλί μπάλα γύρω από το κεφάλι της.
Το είχε σκεφτεί πολύ να τα κόψει κοντά;
Αν και με τόσο σγουρό μαλλί δεν μπορούσα να καταλάβω το μάκρος τους. Φορούσε και κάτι τεράστια, στρογγυλά γυαλιά που μου θύμιζαν πολύ αυτά της γιαγιάς μου... Θεέ μου, από μόνη της έσκαβε το λάκο της!
Και το τελειωτικό χτύπημα; τσάντα στην πλάτη, η οποία έμοιαζε έτοιμη να εκραγεί.
Όλο το σπίτι της είχε κουβαλήσει;!

"Έχουμε μια καινούρια μαθήτρια." ανακοίνωσε η κ. Τσακίρη, λες και μπορούσε να περάσει απαρατήρητη...
Τα αγόρια της έριξαν μια ματιά και αδιαφόρισαν, φυσικά, ενώ τα κορίτσια άρχισαν να ψυθιρίζουν μεταξύ τους.
"Μόλις μετακόμισε με την οικογένεια της στην περιοχή, οπότε να είστε ευγενικοί." προειδοποίησε και κοίταξε εμένα! Έλα Χριστέ και Παναγία, σιγά μη κάτσω να ασχοληθώ με το σούργελο!
"Θέλεις να συστηθείς;" την ρώτησε.
Εκείνη άρχισε να παίζει νευρικά με τα δάχτυλα της και κούνησε το κεφάλι καταφατικά.
" Είμαι η Άννα Παπαδημητρίου." είπε τόσο σιγανά που με το ζόρι ακούστηκε!
Αυτοπεποίθηση: 0

"Ωραία, έλα να κάτσεις για να ξεκινήσουμε." είπε η κ. Τσακίρη δείχνοντας την άδεια θέση δίπλα μου και τα εγκεφαλικά άρχισαν να μου έρχονται απανωτά! Σκάναρα αμέσως την αίθουσα ψάχνοντας για άλλη.
Δεν υπήρχε.
Ήμουν η μόνη που καθόμουν μόνη μου και μάζεψα απρόθυμα τα πράγματα μου για να της κάνω χώρο.
Χρειαζόταν αρκετό!