Nikt cię nie zapraszał

6. A wound that won't heal

Poprzednio:

Napełnił dwa plastikowe kubki i podał jej jeden, przysuwając nogą krzesło do jej łóżka.

- Twoje zdrowie, Lux.

Unieśli kubki.
Przełyk Lux rozpalił gorzki smak, który z każdym kolejnym łykiem, rozluźniał jej zaciśnięte z nerwów gardło.

Remus odchylił głowę i zaśmiał się, czkając głośno.

- Nie wierzę, że myślałaś, że próbuję cię poderwać.

- Cicho - Lux przystawiła mu chwiejnie palec do ust, a Remus zrobił wielkie oczy.

- Racja, Poppy mnie stąd wywali.

- Nie, nie chcę po prostu, żeby usłyszała, że kiedykolwiek tak pomyślałam.   

Oboje zachichotali. Przewrócona butelka whisky była już pusta, a oni właśnie dopijali resztkę z kubków. Minęło sporo czasu odkąd Remus tu przyszedł, ale procenty sprawiły, że żadne z nich nie patrzyło na zegarek. Lux przyznała w myślach, że stary znajomy nie jest najgorszy po alkoholu. Mogła powiedzieć najgłupszą rzecz na świecie, a on i tak bardzo ochoczo przytakiwał, a na każde jej słowo wybuchał śmiechem, jakby prezentowała mu swój program stand upu.

- Oho - powiedziała równie pijana Lux, przechylając swój pusty kubek.    

Kilka kropel spłynęło po ściankach i spadło na materac.  Remus wyciągnął ręce w powietrzu i zacisnął dłonie, jakby próbował je złapać.

- Co teraz?

Lupin oparł brodę na ręce w zamyśleniu. Nagle poderwał się na nogi, a Lux wyobraziła sobie jak nad jego głową zapala się żarówka.

- Już wiem! Chodźmy do Hogsmeade.   

Lux parsknęła.

- Cooo?

- Chodź - powtórzył i już ciągnął ją za rękaw. - Potrzebujemy więcej whisky.   

Dała mu się wyciągnąć z łóżka i oboje zachwiali się, chwytając się za ramiona, by złapać równowagę. Zostawili butelkę i kubki przy łóżku, i wymknęli się przez drzwi ciemnym korytarzem.

Pani Pomfrey drzemała oparła na dłoniach w swoim gabinecie. Przeszli obok niej na palcach, a wyglądali jak skradające się gdzieś postacie z kreskówek. Noga Lux przestała ją boleć - nie była pewna czy przez ohydny eliksir pani Pomfrey, czy przez znieczulenie alkoholowe. Skierowała się schodami do frontowych drzwi, ale Remus niespodziewanie pociągnął ją za pelerynę.

- Ej!

- Cicho, pokażę ci sekretne wyjście, którego używaliśmy za czasów szkolnych.

Dotarli do gobelinu i Lux przeczesała wzrokiem korytarz, po czym trochę za mocno puknęła się w głowę.

- Ał.   

- Co?   

- Przecież nie musimy się tak skradać, jesteśmy nauczycielami. Możemy robić co nam się podoba.   

Remus wydał z siebie długie "Aaaaa", ale i tak zachęcił ją by przeszła przez tajne przejście.Wąski korytarz sprawił że musieli się lekko pochylić, ale już za chwilę stali wyprostowani przy świetle księżyca.

- Dobrze, że nie ma pełni - powiedziała Lux. - Cholera wie, jak się zająć pijanym wilkołakiem.

Pewnie gdyby był trzeźwy, Remus wziąłby tę uwagę bardziej personalnie. Teraz tylko pokręcił głową ze śmiechem.