Unicode+zawgyi
Unicode
အကဲပိုလွန်းတာပဲလား....ဒါမှမဟုတ် တော်တော်လေးကို
အဖြစ်သည်းပြနေတာလား...
မျက်လုံးထဲမှာဘယ်လိုမှထောင့်မကျိုးတော့...။
"ချစ်....ဖြေးဖြေးထိုင်"
"ချစ်....အဲ့တာမစားနဲ့စပ်တယ်"
"ချစ်....အားရှိအောင်နွားနို့လေးသောက်ရမယ်နော်"
"ချစ်....ခြေထောက်လေးတွေနာမယ်
ဘာမှမသွားဘဲ
ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်..."
"ချစ်....ဒီမှာထိုင်..."
ဘုန်း...
အိမ်ရှေ့ခန်းမှအဖြစ်သည်းပြနေသည့်အသံတွေကြောင့်
နမ်ဂျွန်တစ်ယောက်ထမင်းအိုးကိုစားပွဲပေါ်သို့
ဆောင့်ချခဲ့ကာ
အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်...။
"ကင်မ်ထယ်ယောင်း!မင်းအလုပ်မသွားဘူးလား...!"
"ဟာ....ဦးလေးကလည်း ဒီမှာချစ်က ကိုယ်ဝန်နဲ့ဟာကို...."
"ကိုယ်ဝန်နဲ့လည်းဘာဖြစ်လဲ..!ဘယ်နဲ့ အခုဟာက
ပိုကိုပိုလွန်းတယ်...ငါလည်း ကိုယ်ဝန်ဆောင်သည်မိခင်တစ်ဦးကို
ကိုယ်တိုင်စောင့်ရှောက်လာရတဲ့
အမျိုးသားပါ...အဲ့လောက်ကြီးတော့မပိုပါဘူး..."
"ဟာ....ဦးလေးကလည်း တူပါ့မလား ချစ်ကယောကျာ်းလေးလေ
မိန်းကလေးတွေလိုမှမဟုတ်တာ
...အစစအရာရာ
သွားတာလာတာတွေကိုဂရုစိုက်ပေးရမယ်...ပြီးတော့
ကိုယ်ဝန်ကနုသေးတော့ ကိုယ်ဖိရင်ဖိစောင့်ရှောက်သင့်တယ်မထင်ဘူး
လား..."
စာရင်းနဲ့အင်းနဲ့သေချာရှင်းပြနေသည့်ထယ်ယောင်းစကားကြောင့်
နမ်ဂျွန်တစ်ယောက်လည်းအံကိုကြိတ်ရင်းမိဖိုချောင်ထဲ
ပြန်လာခဲ့ရတော့သည်....။
နည်းနည်းလောက်မပြောလိုက်နဲ့.....တစ်ခွန်းမကျန်ပြန်ပြောတတ်သည့်
ဒီကောင့်ပါးစပ်ကြောင့်ဒေါသထွက်လည်း
ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်လျှော့ရင်း စိတ်ဖြေ
လိုက်ရတော့သည်...။
သားကကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့လေ....
"ကို..."
"ပြောလေချစ်...ဘာစားချင်လဲ...ဘာလုပ်ချင်လဲ...."
"အဲ့တာမဟုတ်ပါဘူးကိုရဲ့...ကို့ကိုအလုပ်သွားဖို့ပြောမလို့ပါ"
YOU ARE READING
🚨Lovely Boyfriend🚨#Complected#(Taegi)
Fanfictionကျွန်ေတာ့်ကောင်လေးကဆိုးတယ်... ဒါပေမဲ့ ချစ်တယ်.... ကြၽန္ေတာ့္ေကာင္ေလးကဆိုးတယ္... ဒါေပမဲ့ ခ်စ္တယ္....
