Unexpected (GxG)

Epilogue

Gab POV (3 months after)

To:Seren_Lorenzo
Heyy! I'll wait you at the shed outside the campus, ily!

Palabas na ako ng campus kasama ang mga kablockmates ko , half day lang pasok naming mga archi students.

"Oy kelan nyo balak gawin mga plates nyo?" ,tanong ng isa sa mga kasama namin.

"Send kasipagan please" ,sabat ni Mackie. Sya lang ang natatanging kasama ko sa course na Architecture, dahil kung saan daw ako doon din dapat sya. Sina JD, Jazz at Raye ay kumuha ng Tourism. Si Sage naman ay kumuha ng Political Science at si Blaire ay Law.

We have different tracks now but we always stay intact, how? Well, all of us received a gift from Seren's father. Guess what? A huge condo unit for our group studies, minsan hindi naman aral ginagawa namin dahil pasimuno si JD sa chikahan lahat na yata ng balita sa campus alam nya.

Isang buwan palang kami bilang college students, everything is going well. Well mula ng maging okay ang pamilya ni Seren, naging okay din ang lahat lahat.

I'm really happy that Tito Val hired my Dad as the official Engineer ng pamilya nila, he help to finish our university and enhanced the beauty of it. Balak pa nga rin daw nilang mag tayo ng hospital, for the med students like Seren at sa pagkaka alam ko Kuya Von will take the lead for the new hospital.

Naupo muna ako sa waiting shed habang nag aantay kay Seren, nakasukbit sa likod ko ang drawing tube at T-square ko. Nakayuko lang ako at naka masid na suot kong black slacks at black shoes,

"Gab?" ,agad ko na realize kaninong boses yon kaya tumingala ako. Irish!?

"H-hey?" ,ilang segundo kopa inisip kung paano ko sya babatiin.

"Can I take a seat and talk for a bit?" ,umusog lang ako at naupo sya sa tabi ko pero may pagitan sa gitna nanatili lang akong nakayuko habang inaantay syang magsalita.

"I won't ask how you doing right now, because you look great, also I'm sorry..." , napatingin ako sa kaya at nakatitig lang sya sa simentadong sidewalk. "...for everything I've done, not only to you but also for Seren" ,sumilay ang mapait na ngiti at lumingon sya sakin.

"It's okay now Irish, everything is alright" , I'm out of words to say towards her, dala ng kaba dahil hindi ko sya inaasahang makita.

"I'm not asking for forgiveness, don't worry hindi na ako mang gugulo pa" , sinsero syang ngumiti sakin.

Yumuko lang ako ulit at ilang minuto kaming natahimik, tumayo sya at humarap sakin.

"I'll get going Gab, or else I'll be late for our flight" ,matamis nyang sambit.

"Where are you going? Vacation?"

"States, for good. My parents are mad on what I've done 3 months ago, I was unable to graduate Gr.10 kaya dun nalang daw ako sa states para magtino, goodluck Architect Delgado" ,sambit nya at tahimik na naglakad paalis.

Tahimik ko syang pinagmasdan hangang sa makasakay sya sa kotse, napuno ang isip ko ng mga ala-ala 3months ago. Sa lahat ng nagawa nya hindi ko parin nakayang magalit o maski saktan sya.

"Hey love! Thank you for waiting me" ,agad akong tumayo para salubungin ng yakap si Seren.

"Nainip kana ba? Sorry ah, I got alot of notes to write. Look oh pagod na kamay ko" , inilapit nya sa mukha ko ang kamay nya. Isa lang naman ang gusto nyang gawin mo, wala iba kundi hawakan yon.

"Para paraan kapa" , tumawa lang sya sakin. Hangang ngayon naaaliw parin akong tignan ang uniform nya, nakasuot sya ng white scrubs, white pants at white crocs na may jibbitz ng parehong initial namin.

Kumain kami ng lunch sa isang resto malapit sa campus. Unlike before we have alot of time to spend everything is different when you're in college, tipikal na quality time namin ang mga aral together sa condo o kaya naman sa apartment naming dalawa.

You guess it right, magkasama kami sa iisang bahay tuwing weekdays at kapag weekends naman ay uuwi kami sa mga pamilya namin. Pero kung minsan hindi matiis ni mama na hindi ako puntahan lalo na magisa lang sila ni pitchi sa bahay,

"Sched for today?" ,tanong nya habang kumakain kami.

"Plates lang, ikaw ba?"

"Nothing, magsusulat lang ng notes. Gawin nalang natin sa condo later, pupunta din daw sina Sage don" ,sambit nya kaya tumango lang ako.

Hindi na kami ang palit pa ng damit at dumiretso agad sa condo, naabutan na namin sina JD, Jazz at Raye na nandoon, at may kanya kanyang ginagawa.

"JD kelan kapa naging scientist huh?" , biro ko dahil abala syang naghahalo ng alak sa may kitchen island.

"Ano ka ba, chill time" ,sagot naman nya at kumuha ng shot glass.

"Kakachill time mo jan, baka bumagsak ka" ,biro ni Jazz na nasa main table kung saan kami nag aaral.

Dumating na din sina Sage at Blaire, na agad umupo sa main table at inilapag ang makakapal nilang libro. Hindi ko alam paano nila nababasa yan, kada linggo yata may bago silang binabasa.

Umupo muna kami sa couch ni seren at agad na siniksik sakin ang sarili nya.

"I saw Irish talking to you earlier, what does she said?" , tumingin sya sakin at nag aantay ng sagot.

"She apologize and said goodbye, she's flying to States for good" ,pinaikli ko nalang ang mga naging pag uusap namin kanina. Tumango lang sya sakin at umiglip sa bisig ko, tumitig ako sa mukha nya habang inaalala lahat ng nagbago sa buhay nya.

We spent our summer together with our family on a vacation sa Palawan, sumama na din si Mackie samin pati na sina Sage at Blaire. Nagstay kami sa villa nina Seren ng dalawang linggo, doon na rin kami ang celebrate ng birthday sya.

Hindi kona napansin na nakatulog kami pareho sa couch, nagising ako at may nakapatong na kumot sa katawan ko. Agad akong lumingon sa main table at natanaw ko si Seren na abalang nagsusulat, kapansin pansin na mukhang umuwi ang iba.

"Mabuti naman gising kana. I'm planning to go to the grocery, let's buy some stocks para sa bahay" , suggest nya at nagligpit na ng gamit, tumayo sya at sinukbit ang backpack nya.

Umalis na kami at nilock ang condo, pinasok muna namin sa kotse ang gamit naming dala at dumiretso na sa grocery store. As usual taga tulak ako ng shopping cart, she's acting like a wife while buying some things. Looking at the labels, manufacturing dates, ingredients, and many more.

Kaya ang ending ginabi kami ng uwi, sinara ko ang kotse gamit ang paa ko dahil hawak hawak ko ang mga pinamili namin.

Migrating with my family is the worst, but now I don't think it's necessary to migrate, being at home with your home hits different.

uneXpected★2021