Bir Direniş Öyküsü: Sirius Black'in Kızı

13# Lord Voldemort'un Hizmetkarı

Bölüm için kafamda kolaj oluşturamadım :(
Gecikme için üzgünüm 😔😢
İYİ OKUMALAR

"James?" dedi Sirius, Remus.

"Baba?" diye fısıldadı Harry yavaşça.

"Oğlum," dedi James gururla. Arkasından içeriye Marlene ve Lily girdi.

"Ah Cassy, Harry." diye soludu Hermione.

Cassy'nin gözünden bir damla yaş aktı. Kendini zor tutuyor gibiydi.

"Harry dur. Lütfen, beni dinlemelisin." dedi James oğluna.

"Sende Cassiopeia lütfen."

Cassy'nin elindeki asa gürültüyle yere düştü. Cassy kontrolsüzce leopara, sinekkuşuna, ata ve daha bir çok hayvana dönüşmeye başladı. Sonra insan formuna geldiğinde güçsüzü, yerdeydi. Derin derin nefes aldı.

"Kızım-" diye atıldı Marlene ve Sirius aynı anda.

"Yaklaşmayın bana!" diye böğürdü Cassy. Asasını sıkı sıkıya kavrayıp ikisine doğrulttu.

"Cassy!" diyerek atıldı Harry. Ona sarılarak onu kaldırdı. Cassy gözyaşları akarken başını iki yana sallıyordu. Harry, korumacı ve destekleyici bir tavırla onu sıkı sıkıya sarmıştı. Tehtid altında olmanın verdiği adrenalinin üzerine yüklü bir miktar endişe de katılmıştı. Cassy iyi değildi. Ve bütün olanları ezip geçen bu gerçek dehşete düşmesine sebep oluyordu.

"İşte Yakaladım seni Black!" diyerek içeri daldı Snape.

"Li-lily." Snape, şokla. Bir kaç adım sendeledi ve sırtı kapıya çarptı. Bu sefer başını iki yana sallayan o'ydu. "Ha-hayır, gerçek değil! Gerçek değil! Yine hayal görüyorsun Severus, gerçek değil." diye konuştu kendi kendine dehşetle.

"Severus." diyerek bir adım attı Lupin fakat Snape'i ele geçiren acı duygusunun yarattığı etkiler daha da kötü ve saldırgan olmasını sağlıyordu asasını Lupin'e doğrultup onu zincirlemesi, ve ardından asasını Black'e doğrultması çok kısa sürdü. James bir refleks olarak kollarıyla yanındaki iki kadını, Marlene ve Lily'i, arkasına doğru ittirdi. 

"Profesör durun bizi dinlemelisiniz-" diye başlamıştı ki Hermione. Ama Harry, Snape'in gözünde daha önce hiç görmediği delice bir pırıltı yakalamıştı.

"Yerinizde olsam sesimi keserdim Miss Granger, zira başınış yeterince belada." diye konuştu İksir Profesörü sesindeki saf nefretle.

"Siz, dördünüz, yürüyün. Gidiyoruz. Kurtadamı ben alırım."

Harry ne yaptığını bilmiyordu ama hızla koşarak kapıyı tıkadı. Gözü bir an endişeyle Cassy'e takıldı ama Hermione'nin yavaşça onun yanına gittiğini gördü.

"Çekil önümden Potter!" dedi Snape, "Dediğim gibi başın yeterince belada."

"Profesör Lupin beni öldürmek istese bunu yüz kere yapmıştı. Ona özel derse gidiyordum! Patronus büyüsünü öğrenmek için. Neden yapmadı o zaman-"

"Benden bir kurtadamın aklının nasıl çalıştığını anlamamı bekleme."

"Hayır!" dedi Harry.

"Mr Potter, ses tonunuza dikkat edin." 

"ÇOK ZAVALLISIN!" diye bağırdı Harry. "SIRF OKULDA SENİ SALAK DURUMUNA DÜŞÜRDÜLER DİYE ONLARI DİNLEMİYORSUN BİLE -"

"SUS! KİMSE BENİMLE BÖYLE KONUŞAMAZ!" diye haykırdı Snape, yüzünde daha da delice bir ifadeyle. "Babana çekmişsin, Potter! Demin senin hayatını kurtardım, diz çöküp bana teşekkür etmen gerekirdi! Seni öldürseydi layığını bulmuş olurdun! Aynı baban gibi ölecektin, Black hakkında yanıldığını kabul edemeyecek kadar kibir içinde - şimdi önümden çekil, Potter, yoksa ben çekerim. ÖNÜMDEN ÇEKİL, POTTER!"