When the PlayBoy meets the PlayGirl

Chapter 30-Wide Awake

Fame's Pov

Nagising ako ng nasa isang maputing kwarto.. naramdaman kong msy nakahawak sa kamay ko at nakadantay sa may tiyan ko... kaya nagising ako.
Me:"W-where am I??" Tanong ko habang dahan dahan na iminumulat ang mata ko. Maya maya ay nakita ko ang mukha ni Blake...
Blake:"Fame??? Gising ka na?? Ahmmm anong gusto mo.." tanong niya sakin...
Me:"ahh ehhh Im ok... anong nangyari sayo kanina???" Ang tanong ko habang inilalagay ang kamay ko sa kanyang mukha.
Blake:"Im okay Babe.. you dont need to worry.. ikaw ang kamusta!?" Balik niyang tanong sakin..
Me:"medyo masakit na lang yung ulo ko.. but Im quite okay.. ano ba nangyari kanina??" Sagot ko sakanya at balik ko ding tanong.
Blake:"eh si Adrian kasi... pinutol yung bahay ng bubuyog kaya... tumakbo ako palayo saglit.. at ng marinig ko ang sigaw mo.. I ran as fast as I could just to save you.." he said while kissing my hand.
Me:"thank you super Biceps.. but how did you know the way to get in the room where I was staying?? And how did you opened the door... its locked!?" Mahaba kong tanong sakanya..
Blake:"actually may batang nagturo... sinasaktan at inuutusan daw siya lagi ni Adrian at ni Bruce... nakausap namin siya kanina lang.. nagpasalamat kami.. ngayon habang naglalakad, may tumamang susi kay Maryse... na ikinagulat namin, kinuha namin iyon at tinuro na nung bata kung saan yung underground.. at yun naabutan ka namin..." ang pagpapaliwanag niya sakin.. pero may isang tao ang gusto kong pasalamatan at malaman kung okay lang siya..
Me:"Blake, .. si Stacey asan???" Ang tanong ko.. nagbakasakali kasi ako na baka naidala din siya sa ospital.
Blake:"w-wala na s-si S-stacey fame..." ang utal niyang sagot.. parang bigla akong binuhusan ng swimming pool, at naramdaman ko na lang na biglang may tumutulong tuha na sa mukha ko...

Si Blake umiiyak na din, nag yakapan kaming dalawa... matapos magyakapan, kumuha muna siya ng makakain...

Nakatulala lang ako ng nalaman kong wala na si Stacey.. gusto kong magwala! Dahil.. di man lang kami nabigyan ng chance na mas makilala pa ang isa't isa.. habang nakatulala, bumulong ako sa hangin.. "kung nasaan ka man ngayon Stacey... isang malaking utang na loob ang tinatanaw ko sayo... itinuturing ka naming bayani.. maraming salamat stacey, maraming salamat.." naalimpungatan ako ng biglang umupo si Blake sa tabi ko.. at sinubuan ako ng pagkain...

Naiiyak pa din talaga ako kay Stacey.. ewan ko ba... kung dati napaka sama namin sa isa't isa.. ngayon ko lang nalaman na isa siyang mabait na tao..
Habang kumakain, naalala ko bigla yung away namin, yung nagkabati kami.. lahat ng araw na nagkasama at nagkaaway kami...

Matapos kumain umalis na si Blake.. huhugasan niya yung plato na pinag gamitan namin.. habang nakatulala pa din at naiiyak, may paro parong dumapo sakin... nakakamangha ang itsura nito.. color pink.. ngayon nga lang ata ako nakakita nun eh... naalala ko nanaman si Stacey.. mahilig din kasi siya sa pink... naluha ako lalo...

Blake:"andiyan lang si Stacey, di niya tayo pababayaan.." ang bulong sakin ni Blake sabay yakap.
Mas lalo akong humagulgol ng pag iyak ng marinig ko iyon...

Habang nakayakap ako kay Blake.. narinig ko na bumukas na yung pinto, pumasok si Maryse.. atska si dad..
Dad:"are you okay my daughter???" Alalang tanong sakin ni dad.
Me:"Im okay by now dad, a rest will do.." ang sabi ko sakanya..
Maryse:"Stacey's dead.." malungkot na sabi ni Maryse.
Me:"I know..." ang malungkot ko ding sabi..

Niyakap ako ni Maryse.. at umiyak na din siya...

Habang nagyayakapan kami, biglang bumukas nanaman yung pinto... si Kelly at Chloe dumating...
Kelly:"o-m.. are you okay Fame???" Sabi nito na may pagaalalang tono sabay yakap.
Me:"oo naman... konting rest lang!" Ang sabi ko.
Chloe:"we really worried for you!" Ang sabi naman ni Chloe
Me:"mmmh salamat" ang sabi naman ni Chloe.

Binantayan muna nila ako dun sa hospital.. mga 3days din palitan sila. Ngayon ko naramdaman ang mga taong nagmamahal sakin... ang mga concern.. at mahal ako..

Adrian's Pov

Nasa bahay ako ngayon nagtatago.. nakatakas ako matapos hampasin ni Blake ng bato sa ulo... nawalan ako nun ng malay ngunit ng marinig ko ang sirena ng mga pulis ay agad akong tumakbo at nagtago... nakitira muna ako ngayon sa isang kubo.. nakitira muna ako..

Nakahiga ako ngayon sa kama.. naisip ko lahat ng ginawa ko... ginawa ko sa mga naging kaibigan ko... at sa taong mahal na mahal ko.

Habang nakatulala.. nagulat ako nang biglang may nagsalita sa gilid ko..

Si Monica...

Si Monica ang nagpatira sa akin dito sa kanila.
Monica:"iniisip mo yung ginawa mo??" Ang tanong nito sakin..
Ako:"ewan ko ba.. naisip ko nanaman ang mga pangyayari.. lalo na si Fame.." ang sabi ko dito.
Monica:"alam mo kalimutan mo na kaya yun.. nakaayos na ang papeles mo sa Japan.. bakit hindi ka na lang umalis mag isa!?" Ang payo nito sakin..
Ako:"di ganun kadali Monica.. lalo na pag do ko kasama mahal ko.. alam mo, di ako susuko..." ang sabi ko.
Monica:"di ka nga susuko mag mumukha ka namang gago at desperado! Di mo ba nakikita?? Di ka niya mahal..." ang sabi nito sakin... nagdilim ang paningin ko bigla at hinatak siya paupo sa kama.
Ako:"yan ang wag na wag mong sasabihin!!!!" Sigaw ko dito. Nakita kong umiiyak na siya.. tatlong araw nako nanunuluyan sa kanila.
Monica:"ano ba!!! Tigilan mo na ang umasa!!! Huwag mo ng ipagpilitan pa ang sarili mo sa taong ayaw sayo! Mahal mo ang sarili mo diba!? Kung mahal mo ang sarili mo, bakit mo hahayaang mag mukha kang gago sa babaeng yun!? Di lang siya ang babae sa mundo! At kung si siya ang para sayo.. edi hindi! May nakalaan para sayo!!!! At umaasa akong ako yun..." halos maistatwa ako sa narinig ko... di ko maintindihan.. "Adrian... sa tatlong araw na paninirahan mo dito...ewan ko pero parang nahulog nako sayo! At ngayon.. gusto kong ipagtapat sayo ito dahil gusto ko malaman kung may pag asa ba ako sayo! Dahil ayokong pahirapan ang sarili ko dahil mahal na mahal ko ang sarili ko!!!" Tumayo siya bigla at sinampal ako na ikinagulat ko.. "Mahal na kitang gago ka! Bakit ba ikaw pa!!!" Hinampas hampas niya ako sa dibdib... para siyang batang umiiyak... hinawakan ko ang braso niya at idinikit siya sa pader.. huminto siya bigla sa pagiyak...

Sa totoo lang maganda naman si Monica, mabait siya, masipag, magalang at napaka talinong babae..

Ako:"tama na..." ang pag awat ko sa iyak niya..

Unti unti kong nilapit ang mukha ko sa mukha niya... maya maya pa ay naglapat ang aming mga labi..

Para akong nakaramdam ng kuryenta ng matikman ko ang mga labi niya... unti unti na nagiging mapusok ang mga labi namin... hanggang sa pumasok na lang sa isip ko yung mga sinabi niya.. huwag mong ipagpilitan ang sarili mo sa taong ayaw naman sayo... yan ang pumasok sa isip ko... pati yung mahal kita gago ka... parang may iba sa pakiramdam...

Parang bigla akong natauhan sa lahat ng ginawa ko... bigla ko na lang gustong baguhin o itama lahat ng mali ko... gusto kong humingi ng tawad sa lahat ng nasaktan ko... lalo na sa taong napatay ko... kay Blake, kay Maryse, sa ama ni Fame... at bukod sa lahat.. kay Fame..

Siguro nga dapat na kitang kalimutan Fame... siguro nga dapat magbago nako... mali nga siguro ang mga ginawa ko.. maling mali sapagkat hindi naman pala lahat ng sumusuko ay talo.. minsan kelangan mo din pala sumuko kung alam mong sarili mo na ang ginagago mo..

Napaka gago ko aghhh!!!!

Pero.. salamat kay Monica... siya ang nag gising sakin sakatotohanan...

Salamat Monica... Salamat..

At ipapangako ko sayo... ikaw na lang ang mamahalin ko...

***

Ayan! May partner na si Adrian hahaxD

Mapapatawad kaya siya ni Blake at ni Fame... lalo na ng pamilya ni Stacey?