Warriors Constant Enemy (Montero Series 2)

22

"Taena! Ilang buwan lang kaming nawala,binahay mo na?"

Iyon ang sumalubong sa akin isang umaga. I am living with Casimir since the day we were married. Minsan din ay sa bahay kami nina Ashton ng ilang gabi para hindi mahalata ni manang.

Nakakagulat ngayon dahil umaga palang ay narito na sila. Akala ko ba ay mamayang gabi?

Pagbaba ko ng hagdan ay nakita ko kaagad ang tatlo na nagbabangayan sa sala. Inaawat ni Ashton si Alaric dahil tila susugod ito kay Casimir upang suntukin.

Nagmamadali akong bumaba at agad na tumabi kay Cas. My brother looks like going to kill,kaya kaagad akong pumagitna sa kanila.

Susugod na naman sana siyang muli ng sinangga ko ang kamay niya.

"Ano ba,Ric!?" sigaw ko. Namumula na ang kanyang mukha dahil sa galit.

"Pinapabantayan iyan sa'yo tapos ikaw pala itong aatake? Sundalo kang tao pero hindi mo kami nirespeto? Bakit? Kasi mahal ka ng kapatid ko kaya pinakasalan mo habang wala kami?" I heard annoyance in his voice and pain in his eyes.

I know my mistake and I am willing to accept any consequences from them. I betrayed them,the two people who accepted and love me. Ginawa nilang lahat para lang maibigay sa akin ang lahat. They're willing to do anything just to make me happy. At sa gitna ng kaligayahan ko,hindi ko man lang sila naisip.

"We trusted you. . ." his voice broke. "We let our sister with you kasi alam naming mapagkakatiwalaan ka,pero anong ginawa mo?" he added.

Tahimik lang si Ashton sa gilid niya habang nakahawak parin ito sa kanyang braso. Nakayuko naman si Casimir,tulala akong nakatitig sa aking kapatid.

A tear fell in his eyes,napatulo na rin ang luha ko dahil doon. I hurt my brother,I betrayed them.

"I-im sorry,it was all my idea." sabat ko.

"B-bakit?"

"You didn't trust us."

Sabay nilang bigkas.

I swallowed the lump in my throat. Ngayon ko lang silang nakitang ganyan. Ngayon ko lang nakitang nasasaktan ang mga kapatid ko at ako ang dahilan noon.

Hindi ako sumagot kahit may nakahandang sagot na sa utak ko.

"You underestimated us,bakit?" si Ashton.

Lumaki tuloy ang mga mata ko dahil sa tinuran niya. Hindi sa ganoon iyon wala lang talaga akong lakas para sabihin sa kanila kaya nagawa ko iyon.

"Bakit sa tingin mo ba hindi ka namin papayagan sakaling nagpaalam kayo?" si Alaric.

"Sa tingin mo pipigilan ka namin kung iyon ang magpapasaya sa'yo? Shan. . .we are your brothers,we are willing to do everything to make you the happiest."dugtong naman ni Ashton.

Halos hindi na ako makahinga sa sakit ng dibdib ko. May kung anong nagbabara rin sa aking lalamunan at hirap akong makasagap ng hangin.

"Hindi ba kami mahalaga sa'yo kaya hindi mo kami sinali sa plano niyo?" it hurts me more.

"Alaric!" saway ni Casimir.

"Shut up! Hindi pa ako tapos sa'yo." duro niya rito.

"Mahalaga kayo sa akin,kayo nalang ang mayroon ako."

"Then why!?" he raised his voice na siyang nagpaangat ng balikat ko dahil sa gulat.

"Ric,please. . .makinig muna kayo. . ." I grab his hands.

Tinignan ko siya ngunit nakaiwas parin ang tingin niya sa akin. It is all my fault. Kung sana may lakas ng loob lang ako. Kung sana naisip ko sila,hindi sana nangyayari ito ngayon.