Ang Matabang Rebound

AMR 18

Axiell's Point of View

Ugh, late na ko nakatulog kagabi. I even don't know if I can think straight now.

Last night, she came after performance.
I can't understand her.

She suddenly showed up.

"Hey..." hey I missed you.
Gusto kong sabihin ang mga ito pero di pwede.

"What're you doing here?" I asked.

"Why?" I also have many questions to ask.

"What 'why' make it clear." Pagmamaangmaangan ko. Ofcourse, alam ko na ang dahilan kung bakit siya andito ngayon.

"That kiss, you knew she's my bestfriend." Don't worry, yours the best.

"I have nothing to do with it, it's in th script."

"Isa ako sa mga gumawa nung script kaya I know the story and its clear that the part was optional. Why? Please explain." Does it hurt too? Don't cry please.

"I felt like doing it."

"Wha-?! You're making me crazy!" I am too.

"What's done is done. And its MY OPTION. Haha... playing jealous?"

"You're not that Axiell I know! You've changed." Please come back.

"You knew I'm not like this until that day but still you made me be like this! Don't blame others what you've done! You disgrace me Heill. If you're bored, don't toy me."

She slapped me and fled, atleast expected ko pa ito. Pero yung sirain niya ang puso ko? Ibang usapan na yon.

I can't understand her, its hard to understand girls, huh. I hate playing, I'm worst at it. It's either you won or you lose.
Is this just a play?

don't toy me. Because it still stings, it still hurt.

*Change of Point of View-Veronica's

Pagkagising ko kaninang umaga nasa loob na ko ng kwarto ko, suot ko pa rin yung Gown ng nagplay ako.

Tangina, di ko lubusang maisip na nagkasya 'to sakin.

Ugh, ang sakit ng mga mata ko. Naknang nanay ko, hindi ko na mabuka yung mga mata ko.

Dali-dali na kong naghanda para pumasok, School's Fair nga pala ngayon. Hindi lang school namin, pati din yung kila Michael.

Ano? NAKNANG! WALA KONG PAKEELAM SA PROMISE-BREAKER NA LECHENG YUN.
Naisip ko yung mga pinagsasabi ko sakaniya kagabi.
Tama nga ba yon? Pero kasi pinaghintay niya ko,

Pero tama bang sisihin mo siya dahil nagkamali-mali ka sa performance mo? O dahil sa gusto mo siyang makitang pinapanood ka niya?

Aba sige, naglalabanan na ang konsensya ko. May battlefield na pala ang utak ko.╰_╯

Tanginang Opening Ceremony yan. Ang dami-daming Legend na nalalaman ng school na 'to. Basta pinatayo tama na yan.

Nakapagayos na ako at handa ng pumunta sa school, di na ko nag uniform since School Fest naman.

Nakasakay narin ako ng tricycle at naglalakad sa loob ng School Grounds.

Gusto ko tuloy magsorry. Una sa lahat, wala dapat akong pakeelam sakaniya. Pangalawa, tama naman yung panguna.

Wala nga ba?

"Morning Zett!"

"Ayyy--- TUPA!"

Nagkandabuhol-buhol ang pag iisip ko nang gunulat ako ni Yrish.

"AHAHAHA--- Ang cute ko namang tupa. MEEEH!" She imitate one.

Sa loob-loob ko napaface-palm nalang ako.

"Oo nga ee, ang sarap mong kalbuhin Yrish ee."

Niyakap niya ko, "Joke lang, joke lang." Then she smiled. Parang walang pinagdadaanan. Tss, pano niya kaya natatago. Magpapaturo nga ko next time.

Biglang may dumaan sa gitna namin ni Yrish. Dahil sa hindi ko makontrol yung taba ko, na-out balance ako at napaupo.

"Ano ba namang--- bastos ka ah! May nag uusap dito, Hinayupak ka!"

Lumingon siya, "tss. It's your own fault. Pag ganitong may program, bawal ang tatanga-tanga."

He then continued walking as if na hangin ang dinaanan.
Dali-dali namang akong inalalayan tumayo ni Siatriz.
She looks Gloomy.
"Axiell..."

Parang kanina lang ang playful niya. Sabi sayo Siatriz ee, wag kang nagtatago. Pag tumatagal, lumalalim, sumasakit.

"Come on, masyadong maganda ang panahon para bagyuhin yang mukha mo. Ang raming rides!" Tinuro ko yung mala-octopus. "Ang raming paraan para sumaya!"

Hinila ko siya papunta sa mga prize claw. Kukuha ako ng souvenir ko •﹏•

1 hour ago...

"Gaaaah!" Dinabog ko yung machine. "Pang 42nd turn ko na to pero wala pa rin! Bat ba ang hirap!?"

And the thought na super expensive yung token nila. Bente ang isang token, buti nalang mayaman yung kasama ko. -_-
Naiinggit tuloy ako sa kung paano sila mamuhay araw-araw.

Damn these rich people!
Syempre di excuse si Yrish don.

Mamaya pa tumunog yung alarm ng Prize Claw. Tutunog lang yon if you won a prize.

"Here, alam ko kung gaano mo gustong makakuha." Yrish said while handing the prize. Teddy bear... akin ka na... ﹋o﹋

"No, mali 'to. Sa'yo yan and you should keep it. Ok na sakin yung nalibre mo ko." Mali talaga. Effort niya yon. I really suck at this. π_π

Tumunog uli yung alarm ng Prize Claw.

I sighed. Makaalis na nga, naiinggit lang ako dito.

Biglang tumigil ang oras ko sa mga naganap.
Napatingin nalang ako sa Elmo na hirap na hirap kong kunin kanina.
Did he, gave it to me?

Sinundot ako ni Yrish, "Yieee, nasa kamay mo na yung effort ni Andreii!"

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

-StrawberryJamy ❤