Ang Matabang Rebound

AMR-12

Yrish's POV

"HOY BABAE KA! ANO ITONG NABALITAAN KONG MUNTIKAN KA NANG TUMALON SA ROOFTOP NG BUILDING HA!? WALANG HIYA ITONG BABAENG ITO OO! KUNG BALAK MONG MAGPAKAMATAY EDI SANA TINAWAGAN MO KO AT HININTAY PARA AKO NALANG ANG PUMATAY SAYO!"

At eto ako ngayon sa Garden, hinigit ako kanina ni Besh papunta dito. Nagtatago nga ako para hindi niya ako mahanap pero eto pa rin ako at sinesermonan. Daig niya pa parents ko.

"Pano kita tatawagan Besh ee may lagnat ka nga daw at dun ka pa sa Apartment ni Michael nagpahinga aaaaaaaaaaaall day." At ang babae namula. Mwahahahaha ayieeee ang Luka may lablayp na XD

"Say besh, may chuchu bang nangyari between sainyo ni Michael. Yay! Pag kayo nagkatuluyan, I'll be your #1 fan! Yeheeeet ~^O^~"

"A-aba't! Sumagot pa! Hoy! Ang usapan kanina ay yung pagtalon mo ng Roof Top! Pano tayo napadpad kay Michael ha!" Dinuro-duro noya pa ko tapos yung cheeks niya namumula. Hay, buti pa si Zett. May forever na talaga.

"Ayieee si besh hindi na 'Halimaw' tawag mo kay Andreii, ang besh ko dalaga na. I'm so proud of you. ↖(^ω^)↗"

"CHE! WALANG MERON SAMIN NG BALIW NA YON! YUNG NANGYARI KAHAPON AY CONCERN LANG SIYA. YUN LANG YON! BALIK NGA TAYO DUN SA PROBLEMA KANINA. BAKIT MO BINALAK NA TUMALON HA!" I feel warmth within Veronica's Hug "Ano bang problema mo Yrish, a-ayoko namang mawala ka saken..."  I heard her voice, she's crying, "Ikaw lang naging kaibigan ko... kaya di ko mapapatawad sarili ko pag nawala ka saken."

With those words it felt guilt. That is a proof na may nagbibigay pa pala ng atensiyon at halaga sakin kahit papano. Andito pa nga naman ang kaibigan ko, ang tanga ko para di maisip yun. Masyado akong nagpadala sa sarili kon problema to the point na nawala sa isip ko si Zett.

I patted her back to release all the emotions she wanted to deliver, "Shhh, tama na besh. Andito pa naman ako at Live na live sa harapan mo di ba?"

Kumawala siya sa pagkakayakap at nagpunas ng mga luha tsaka ako binatukan.

"Aray ha besh, hindi masakit swear."

"Ikaw kasi... pag inulit mo pa yang suicidal mode mo na yan hahayaan na talaga kita kahit na naka lumpasay ka sa sahig at duguan. First time 'to pero wala ng second!"

I hugged her again and then the bell rang.

*Change of Point of View- Veronica's

Andito ako sa School Staff Room para tumulong sa School's Fest namin bukas, actually sabi nila kailangan nila ng KONTING help.

"Veronica, pabuhat nga nito at palagay sa Room 27."

"Veronica, tama na ba itong mga styro?"

"Veronica, dapat sapat ang supply ng Cups sa Room 36."

"Veronica, kamusta yung mga poser? Nadikit mo na?"

"Veronica, Yung mga tables?"

"Veronica, kamusta yng mga Chairs?"

"Ms. Mendez I need your presence at the audiovisual room."

"Veronica---"

ABA MATINDE! DAPAT SA FACULTY LANG AKO TUMUTULONG HINDI SA PROBLEMA NG SCHOOL!

Buhat-buhat ko yung isang kahon ng mga plates at ilalagay sa Room 41 nang mabitawan ko ito.

"Need some help?"

Out of nowhere may biglang sumulpot na isang bakulaw,

"Oh? Napapadpad pa pala ang mga kagaya mo dito para tumulong Axiell? So not of you. →_→"

"Ikaw na tinutulungan ikaw pa judgemental. If you don't need any help then say so." Aalis na sana siya kaso hinigit ko siya pabalik.

"Oooops! Teka lang, syempre nagbibiro lang ako. Actually kelangan ko talaga ng tulong ngayon. Please?"

Kahit na sobrang labag sa loob kong magplease sakaniya ay ginawa ko for the safe of my Life.

Wala pang kalahating oras ay natapos na ang lahat ng trabaho, konti-konti nang nagsisialisan ang mga Staff at School Officers pero si Ms. President hindi pa kasi may aasikasuhin pa daw.

Si besh naman nauna nang umuwi kasi may pupuntahan daw sila ng family niya, at ako naman pauwi na kasama ng kumag na to.

"San ka uuwi?" Tanong ko.

"Sa bahay." Straight lang ang tingin niya sa dinadaanan.
Napakasarap niyang batukan.

ABA MATINDE! TRY MO KAYANG UMUWI SA PALENGKE!? Isa pa to nakakadagdag ng Stress! Balak ko pa sanang mag thank you kaso wag na. Masamang gawain yun kung sakaniya.

"Kamusta na si Yrish?" Out of the blue biglang nagtanong. Now's the chance.

"Aba, humihinga pa syempre."

"I'm serious. (－－〆)"

"ABA MATINDE! SERYOSO DIN AKO NUNG UNA! BUMAWI LANG AKO!"

"So how's she?" Tanong niya, aba matinde talaga hindi ako pinansin -_-b

"Kabaliwan, unstable. Kapaklaan, stable. Umamin ka nga ano bang nangyari sainyo?"

"Bye." Sagot lamang nito at pumasok na sa gate. Aba matinde naiwan nanaman akong mag isa.

"ZEEEEEEEEEETT!"

ay hindi pala ako mag isa. Andiyan na ang Halimaw.

"Kamusta ka na Zett-na-mataray? Wala ka nang lagnat? Di na msakit katawan mo? Okay ka na?"

"Alam mo, ang peaceful na ng buhay ko nung wala ka pero nagulo lang ngayong dumating ka <(｀^')>"

"Ang bad.... ~T_T~" nag pout pa. Nagmukha tuloy siyang aso.

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad.

"Start na pala ng mga School's Fest bukas."

"Oh? Tapos?"

"Wala lang, medyo excited lang."

"Anong nakaakexcite sa mga School Festival. Puro mag iiwan lang ng mga kalat yang mga yan. Banas kaya yung ganun tapos ako lang yung paglilinisin. Kung ako lang sana masusunod wala nang School Fest ee."

"Ang rude mo. Syempre let students be happy for a Week."

"Sus, sila Happy. Ako kawawa."

"Yes, yes. Basta bukas susunduin ko kayo nila Yrish Siatriz ha? Tapos ito-tour ko kayo sa School
(*^﹏^*)"

"Ano ka, Tour Guide? Tas ako turista? No thanks."

"Heh, its been decided."

Hindi nanaman ako umimik, kahit bali-baliktarin ko pa ang mundo never makikinig yan saken, so why nagsasayang ng laway?

"Ummm, ano... Sino yung kasama mong lalake kanina?"

"Axiell Malvar." Simpleng tugon ko.

"Ahhh... may itsura ah,"

"Oo kasi may mukha."

"Haha, so Crush mo?"

"Tss Never, sunget-sunget nun. Kung mukha din lang ang basehan kung bakit ako magkakagusto sakaniys. Aba sakaniya na yung mukha niya. Pinaglihi ata sa sama ng loob yun."

"Bakit kasama mo ngarod yung mga taong ganun?"

"Tinulungan niya lang ako sa mga trabaho para bukas."

"Ahhh..."

Then the next thing I knew, he kissed my right cheek and smiled. Then my world frosted for a minute.

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

-Jam (StrawberryJamy) ❤