Ang Matabang Rebound

AMR-08

Veronica's POV

Nagising nalang ako dahil sa sinag ng araw na tumama sakin. Nye? nasaan ako? Hindi ito yung kama at kwarto ko. Medyo mabigat ang pakiramdam ko.

Ibang Kumot?

Ibang kwarto?

Ibang damit?

Ibang damit...

Ibang damit...

IBANG DAMIT!?

⊙０⊙!!

"WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!!!"

Parang sing bilis ng bulalakaw na sumulpot si Michael at tinakpan ang bunganga ko.

"Shhh, wag kang maingay ikaw naman ang makakabulabog ng kapitbahay." ∑(O_O；)

May kumatok pa sa pinto, "Michael? Okay ka lang ba?"

satingin ko kapitbahay namin yun.

"A-aah! Oho! May naapakan lang po ako." Naapakan? Grabe ha, mukha na pala akong inaapakan ngayon
ヽ(ー_ー )ノ

"Ah sige, maiwan na kita may trabaho pa ako. Mag ingat kang bata ka."

"Sige po, Salamat po sa concern!"

Nang wala na akong naririnig, pwersahan kong inalis ang kamay niya.

"Anong ginawa mo saken!? Bakit ako nandito!? Huhuhu yung 'V' ko ibalik mo! Sabi ko na nga Bad Influence ka!" ヽ(#TДT)ﾉ

Pinagpapalo ko lang siya.

"HAHAHAHA, tangeks Zett. Mag hunos-dili ka nga." Hinawakan niya yung mga kamay ko na kanina ko pang pinapalo sakaniya. "Makinig ka, kaninang mga alas-4 sumugod ka dito tapos bigla ka nalang nagcollapse dahil mataas ang lagnat mo kanina, ngayon hindi na gaano."
Nilagay niya pa ang kamay niya sa noo ko.

Pero hinawakan ko yung kamay niya at nilayo. "Sinungaling! Wala akong lagnat! Sinat lang yan!"

"Kanina nga, Haays. Ang hirap magpaliwanang sa taong hindi nakikinig."
('＿｀。)7

"Osiya, ipaliwanang mo nga kung bakit andito ako tsaka ano... ano, bakit i-ba yung suot kong damit." (Ｔ▽Ｔ)

"Kase---"

"Pero wag kang umasang maniniwala ako agad!" pahabol ko.

"Ganito kase, Kanina... h-hindi ko alam kung bakit ka nasugod kaninang madaling araw tapos bigla ka nalang nagcollapsed diyan sa sahig, hindi naman kita pwedeng pabayaan nalang diyan malamigan. Kaya binuhat kita papuntang kama ko at nilagyan ng basang towel diyan sa noo mo, tapos sa sobrang taas ng lagnat mo basang-basa yung mga damit mo na nakasabit ngayon dun sa kusina, nilabhan ko na din. Buti nalang kamo dumating si ate ko kaya pinalitan ka niya ng damit. Tapos eto na tayo. Inaaway mo ko samantala wala naman ako masamang intensiyon sayo." (ㄒoㄒ)

Pahiya ako dun.
Sorry ha. Probinsyana ako ee.

"Ang OA mo," yun nalang nasagot ko sa sobrang hiya. Humiga nalang ulit ako.

"Sus, dapat nga mag thank you ka ee. Bukod kasi sa tinulungan kitang mapababa ang lagnat mo, ee inakusahan mo ko na inagaw ko ang 'V' mo na siyang napatawad naman kita." (=ﾟωﾟ)V

Binato ko nga ng unan (ーー;)

"Pakshet naman, ilugar mo naman yang mga words mo."

Umupo siya sa side ko, "Say Zett, gutom ka na ba? Sabihin mo lang."

Kahit labag sa loob kong tumanggi ay ginawa ko pa din.

"Hindi na, ayos lang ako. Tsaka nakakahiya na,"