Beg for it (COMPLETED)

7

Farah's POV

Pagka lapag ng eroplano namin may nakita akong tao na may hawak na maliit na papel naka sulat doon ang name ko. Nilapitan ko na siya at tinulungan akong buhatin ang nga bagahe ko. Ghad! Nakaka miss ang pinas. Miss ko na rin ang family ko. As what my boss said may sarili akong tutuluyan na unit kaya I'm going to visit na lang my family in our house sa Cavite.

"Ahh, Manong san po pala yung unit na pupuntahan natin?". I asked.

"Ayy, Mam hindi po ba nasabi sa inyo ni Sir na kay Sir Aiden na po kayo tutuloy." The driver said.

Fuck, gago talaga yung Aiden na yon! Ano bang gusto niya saken. Ang tagal na noon pero bakit pilit pa rin siyang bumabalik. Oh, no. I'm in trouble.

After 2 hours, dumating na kami sa penthouse pa rin ni Aiden. Wala namang nagbago sa loob kung ano ung interiors noon ganun pa rin ito hanggang ngayon. I miss this place. I miss him also. But I know hindi na kami pwede kasi sinaktan ko siya noon. He deserve someone who will love him and fight for him. Hindi ako yon kasi naduwag ako. Sinunod ko yung kagustuhan ng mommy niya. But I did that for him and for my family. Hindi ko namalayan umiiyak na pala ako. I deserve this kind of shit.

Napag pasiyahan ko na doon mag stay sa guest room kasi ang kapal ko naman kung doon pa rin ako sa kwarto namin noon. Inayos ko lahat ng gamit ko and nagpalit na rin ako ng damit. Lumabas ako ng room and dinala ako ng mga paa ko sa kwarto namin ni Aiden.

Bilib din ako kay Aiden. All this years hindi niya pa rin tinatanggal yung masaya naming wedding picture. Andoon pa rin sa oak table niya yung mga picture namin noong nag honeymoon kami sa Paris. Wala siyang tinanggal doon kahit isa. Posible kayang mahal niya pa ako?. Natawa ako ng pagak, seriously? tinamad lang siguro si Aiden tanggalin to pero feeling ko Hindi na niya ako mahal. After all I've done to him sa tingin ko wala na kaming pag asa na magka balikan.

Nakarinig ako ng pag sarang pinto. Siguro andito na si Aiden. Lumabas na ako ng room and nadatnan ko si Aiden sa sala na may kasamang babae. Maganda yung babae makinis ang kutis at mukha siyang Barbie. Walang wala ako kung ikukumpara sa kanya. Nakita ko kung paano siya hinalikan ni Aiden sa pisngi. Ang sakit! Ang sakit makita na may mahal na siyang iba. Na hindi na ako yung mahal niya, hindi na ako yung nag aalaga sa kanya. Pinipigilan ko mapaluha. I'm happy for him. Kasi he found the one who will cherish him and love him the way that I did. But I know I'm not enough.

"Farah, come. I want you to meet Sarah. Sarah this is Farah my co-employee." Aiden said while looking at me in the eye.

"Nice to meet you Sarah. Sige maiwan ko na kayo ni Aiden. I'm going to sleep na. Enjoy!" I said. I know labag yon sa loob ko pero ano namang magagawa ko ala ngan maglupasay ako sa harap ni Aiden na ako na lang ulit. No, I would never do that.

"Oh, Nice meeting you too. Aiden talk alot about you. By the way, I'm her fiance. Invited ka sa kasal namin ha." she said while smiling genuinely at me.

I nod as an answer. Hindi na ko sumagot kasi kung sasagot pa ko baka hindi ko na mapigilan umiyak. Tumalikod na ako at nagmamadaling bumalik sa kwarto ko. Then there I break down. Masakit sobra e! Kanina ko pa to pinipigil. Ayokong mag mukhang affected kasi baka isipin ni Aiden na mahal ko siya. Eh ang totoo naman talaga mahal ko pa siya. Siguro were not meant to be talaga. Sa tingin ko naman maaalagaan niya si Aiden kaya I have nothing to worry about.

I will set him free. Now that he has his fiance. Ayoko na mang gulo pa. Pinapalaya ko siya kasi Mahal ko siya hindi ako magiging makasarili basta I hope na maging masaya siya.

"I love you, Goodbye" I whisper.

This is the last time that I will cry for you. I have to move on with my life. Thank you Aiden for making my life memorable.

to be continued...

A/N: Awww, kakaiyak! Sana marami pa magbasa nito. Please support my other story titled Married to a Devil. Thank you! xoxo.