Beg for it (COMPLETED)

8

Farah's POV

Ang sakit ng ulo ko. Siguro kakaiyak ko kagabi. It's time for me to move on. Masaya na si Aiden kaya mas magandang ituon ko na rin ang sarili ko sa trabaho at pamilya ko. Gusto ko rin siyang kausapin kasi gusto kong lumipat sa bahay kasama ang family ko. Nakakainis. Ang bitter ko, fuck! Nakakatawa na nakakaiyak.

Kesa mag isip pa ko ng kung ano bumangon na ko sa bed and I took a shower. Nagpalit na rin ako ng simple white t-shirt and denim shorts. After ko, bumaba na ko to prepare sana some breakfast. Naglalakad na ko pababa ng makarinig ako ng hagikgikan. Nakita ko si Aiden nakikipag landian dun sa babae niya sa may dining table. I just rolled my eyes. Mga panira lang sila ng araw. Nakakawala sila ng gana.

"Hey, Farah come let's eat breakfast together. Aiden and I already prepared the food. Sana magustuhan mo." Sarah said.

I just nod at her and nagtungo na rin ako papunta sa dining table. Napili kong umupo sa harap ni Aiden. Ang sakit nila sa mata tingnan. Nakakainis lang na sinasalinan ni Aiden si Sarah ng rice and bacon tapos etong babae naman tuwang tuwa kailangan ba laging nakasukbit yung braso kay Aiden kala mo naman mawawala sa kanya. Tsk. Nagsalin na rin ako ng rice and bacon konti lang ang kinuha ko kasi di ko matake na tingnan sila na naglalandian. Masakit pa rin kasi eh. Binilisan ko na ang pagkain ko habang nakataas ang dalawa kong kilay. Hindi ko talaga gusto mga nakikita ko eh. I may sound bitter pero bitter talaga ako sa totoo lang. Iinum na sana ako ng tubig ng biglang nag kiss si Aiden at Sarah sa harap ko. Nabitawan ko yung hawak kong baso kaya napatigil sila agad at tumingin sakin. Ang sarap magmura! Buti na lang hindi ako nasugatan kasi basag yung baso eh. Liligpitin ko na sana pero narinig ko si Aiden na siya na ang maglilinis non.

"Farah, are you okay? Nasugatan ka ba?." Aiden said.

"Yah I'm okay, just continue what you are doing. Nakakahiya naman kasi sa inyo. Hello, may tao pa kaya dito." I said while smirking at him.

Natawa na lang si Aiden at nailing. Ano naman kayang nakakatawa dun. Baliw din siguro yung isang yun. Siguro nagdidiwang na siya ngayon kasi nagseselos ako. Oo talagang nagseselos ako. Pwede naman kasi sa kwarto nalang maglampungan. Alam ng may kasama sila di man lang nahiya. Dito pa talaga sa harap ko maghahalikan ano bang gusto nilang palabasin. Mga pashneya!

Tinapos ko na agad yung pagkain ko. Nakakasuka na eh. Tumayo na ako at dinala sa kitchen yung pinagkainan ko. Sinabihan ako ni Aiden na iwan ko na lang kasi siya na ang maghuhugas. Tinanguan ko na lang siya then bumalik na rin ako sa room ko. Hay, buhay nga naman. Makapag hanap na nga lang ng bagong love life. charot!

Masakit makita na lagi sila magkasama. Feeling ko hindi ako nag eexist sa bahay na to na parang dagdag epal lang ako dito. Nakaka istorbo rin ako sa paglalampungan nilang dalawa. Sa lalim ng pag iisip ko di ko namalayan na nakatulog ako. Mga ilang oras din akong tulog. Nyeta, pati sa panaginip ko andun si Aiden pati yung babaeng yun. Dapat hindi ko na siya isipin kasi nga mag momove on na ako pero paano naman ako mag momove on kung nakikita ko sila araw-araw dito.

It's already 7 in the evening. Pumunta muna ako sa terrace para magpahangin. Hay. Ano bang dapat kong gawin. Dapat hindi na ako ganito kasi matagal nang tapos ang samin. I need to accept the fact that his not mine now. I love him until now. This fucking heart beats only for him. And I'm such a masochist. Seeing the two cuddling each other is like a knife that stabs me a hundred times in the heart. Pretending that I'm not affected that I am happy for them which is not. I promise to myself that I don't want to cry again but I can't hold back my tears to roll down on my face. I heard a knock on my door so I wiped my tears immediately and open the door.

"Hey, Farah dinner is ready. Come. You must eat. Tingnan mo you're so slim." Aiden said.

"Hindi ako sasabay sa inyo mag dinner. I am going to eat outside and baka di ako makauwi tonight." I said in a cold manner.

"Okay. Just take care of yourself, farah." he said and just sighed.

Yeah, nag eexpect ako na sasabihin niya sakin na gabi na lalabas ka pa tapos hindi ka pa kumakain baka mamaya magkasakit ka pero wala eh. Siguro nga moved on na siya. At ako eto nag dudusa pa rin sa sakit at pangungulila sa kanya. I closed the door. I want to drink tonight. I want to forget him just for this fucking day.

to be continued..

A/N: Bitter si farah. Wawa naman ang bida natin. huhuhu