Deal With The Pain Of Yesterday

Chapter 7

Vui's Pov

Malapit na ang aming last quarter exam. Sobrang busy at pagod ang nararamdaman ko ngayong week. Maraming kailangang gawin, maraming kailangan reviewhin kasi graduating.

Wala akong ibang ginawa kundi mag-aral at mag-aral. Minsan hindi na nga ako nakakakain at nakakatulog ng maayos kasi gusto ko talaga mataas yung makuha ko sa exam.

Kung hindi pa ako pinapaalalahanan nina Mama at Hyux na matulog at kumain ng maayos ay hindi ko na magagawa pa. Sobrang focus ko sa pag aaral ngayon.

Dumating na nga ang hinihintay ko para matapos na ang paghihirap ko. Confident naman ako sa mga sagot ko. I did my best to that exam. I did my all to pass that exam.

Sa tingin ko lahat ng pagod at paghihirap ko ay nasuklian kasi ngayon ay graduation namin and ako ang valedictorian sa batch namin.

I'm so happy that i'm the valedictorian because I know that I did my best in this school year and i'm always doing my best. I think I deserve it naman kasi kita naman agad sa mga pagod at paghihirap ko. I did everything to make my family proud of me. So i'm hoping that my papa will be proud of me. Iyon lang naman ang gusto ko eh ang maging proud sila.

I'm always the achiever girl that they always know and are proud of. I hope that it won't change. I don’t want to disappoint them so I do everything I can. I'm happy that I achieve to be a valedictorian.

"You did it self. You made them proud of you again but I hope you do what makes you happy, not what makes them happy." sabi ko sa sarili ko habang malungkot na nakangiti.

Masaya naman ako sa ginagawa ko dahil sa maliit na bagay na susuklian ko yung pag hihirap nila pero minsan ang hirap na rin. Hindi nila alam na hindi porket achiever ka hindi ka na nagkakamali.

Nakabalik lng ako sa katinuan ng sarili ko ng marinig kong sumisigaw si mama palapit sakin.

"Vui! Congrats anak ko. Ang galing galing mo. Proud na proud kami sayo ng papa at mga kapatid mo." aniya sakin ni mama na parang iiyak na.

"Mama naman eh pinapaiyak ako. Ginawa ko po lahat ng iyon para sa inyo ni papa." sabi ko.

"Vui proud ako sayo hindi ko man sayo nasasabi palagi pero mahal kita. Nakikita ko lahat ng pagsisikap mo sa pag aaral." striktong sabi pa rin ni papa.

"Hala ka pa graduate palang po ako ng jhs di pa po college yung grinaduate ko." pabirong sabi ko.

Bigla nalang nagpakarga sakin si Viv.

"Ate ang galing niyo po. Gusto ko po maging katulad niyo." masiglang sabi sakin ni Viv.

Mahirap. Mahirap baka sa huli sabihin mo nalang na ayaw ko na kasi nahihirapan ka na.

Nginitian ko nalang siya.

"Ate deserve niyo po kung anong meron kayo ngayon. Andito lng ako palagi para sayo. Mahal ka namin." aniya naman ni Vienna at niyakap ako.

"Group hug!" sigaw ni mama.

Bigla nalang may tumulong luha sa mga mata ko. Lahat ng pagod ko sa highschool is worth it. Nakakapagod pero marami pang taon na mahihirapan ako pero malalagpasan.

I received a lot of greetings and of course my family is very proud of me. I'm happy that my hardwork was paid off by their smiles. We took a picture before we celebrate my graduation.

Nagpaalam muna ako kay mama at papa na magpapahangin lang ako bago pumunta sa restaurant na pinareserve nila.

Napatingin ako bigla sa school namin at napaisip ng mga bagay bagay. Inaalala ang mga memories umpisa nung tumungtong kami ng highschool.

It's not easy to be an achiever. There's a lot of pressure, stress and everything. If you want to be an achiever you need to do everything na kahit hindi mo na kaya gagawin mo pa din ang lahat para lng hindi ka majudge ng mga tao.

The problem of being an achiever is that they have a high expectations for you. Once you fail, they will judge you kaya if achiever ka mahirap magkamali dapat lahat tama but we are not perfect.

Nagulat nalang ako ng bigla akong yakapin ni Cole at ngayon ko lang narealize na kanina pa ako nakatingin sa kalawakan. Yinakap ko din siya pabalik.

"Vui i'm so proud of you I know you did your best. You deserve it. I know you can do it naman eh." mangiyak ngiyak na sabi niya.

"Aw i'm so proud of you too and congrats to us senior high school na tayo!" masayang sabi ko.

"Yay i'm excited and i'm hoping that we will go to same school pa rin ha?" she said and I nod.

Ayaw ko namang mapalayo pa kay Cole.

Nag paalam na ako kay Cole kasi pumunta na ako kila mama at baka hinahanap na ako.

Nung pinuntahan ko sila sa kung saan sila kanina ay wala na sila doon. Kinuha ko yung phone ko at tinext si mama kung saan sila. Sabi niya ay nauna na sila sa parking lot.

Habang papunta ako sa parking lot ay may nabangga ako. Nakakahiya naman kaya humingi agad ako ng tawad sa kanya parang pormado pa naman siya at may dala pang bulaklak.

"Uh-h sorry po hindi ko po sinasadya." sabi ko sa kanya.

Parang biglang nagkaroon ng slow motion at nag slow mo yung pag ikot ng lalake. Pwede na pang kdrama char.

"Congrats Vui. I'm proud of you." sabi ni Hyux habang unti-unting inaabot yung bulaklak sakin.

:>