Kahretsin, geldiler!
-Aldora Kaç!
Lucretia onu odaya götür!
Annem kolumdan tuttuğu gibi evin gizli odasına doğru koşmaya başlamıştık.
Bahsettikleri odaya doğumumdan beri hiç girmemiştim. Bir kere kitli kapıyı açmaya çalışmıştım ancak ağır bir ceza almıştım.
_________________________
Odaya girdik.
"Ne olursa olsun buradan geçip geçidin öbür tarafına ulaşana kadar durmadan koşacaksın Aldora"
"Ama siz-"
"Kaç ve kendini kurtar!"
Kapıyı kapattı. Kısa süre sonra babam da kapının önüne gelmişti.
"Ignatius, bunca zamandır ondan bunu sakladık"
Benden neyi saklamışlardı?
Durup dinlemeyi düşündüm ama çok geçti.
"Buradalar!"
Yere düşen beden sesleri
Yere yığılan tanıdık bedenlerin görüntüsü kapının altından gözüküyordu.
Sesim çıkmıyordu, beynimde aynı patlama sesi yankılanıyordu.
Geride bana ait hiçbir şey kalmamıştı.
_______________________
Ne kadar olmuştu?
–1 saat ?
–Belki 2 saat
Durdum. Artık isteseler de yetişemezlerdi. Ağlamak istiyordum.
Ağlayacak ve mızmızlanacak son kişiydim belki ama olayları ne ruhum ne bedenim kaldırmıyordu.
Geçidin sonu gözüküyordu. İstedikleri yere gelmiştim.
Ormanlık alana çıktığımda arkamda kalan geçide baktım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sanırım biraz durup dinlenebilirdim.
Öyle de yapacaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
G E Ç İ T
FantastikAilenizin dahası çevrenizdeki herkesin sizden sakladığı bazı gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalıyorsunuz ve gözlerinizi bilmediğiniz bir yerde açıyorsunuz. Öğrendiğiniz doğruların bir hiç olduğunu ve kendi doğrularınızı yazmakla hükümlendiğiniz bir...
