Bionicle Blood

Hoofdstuk 28

Jack p.o.v.

Ik word naar binnen getild. Brad komt naar mij gelopen. “Dat duurde lang. En waarom zijn jullie maar met 4, ik had er toch meer gestuurd?” Ik kijk hem met een grijns aan. “Volgens mij doen ze even een dutje. Ze waren best uitgeput na het vechten met deze jongens.” Ik knik naar mijn armen. Brad kijkt me kwaad aan. Mijn grijns word daardoor nog breder. Wie is hier nou arrogant hoor ik hem denken. “Ik denk dat je jezelf bedoeld.” Zeg ik. Hij kijkt me raar aan. “Jij vroeg je toch af wie hier arrogant was?” Hij kijkt me met open mond aan. “Kun je gedachten lezen?!” Vraagt hij geschokt. “Jij niet dan?” Zeg ik sarcastisch. Hij kijkt me weer boos aan. “Gaan we sarcastisch doen?” Vraagt hij. hij geeft een knikje naar een van de mannen die mij vasthebben. Eentje stompt me hard in mijn maag. Ik kreun. “Niet zo leuk meer he?” “Nee lijkt alleen maar zo.” Antwoord ik. Weer geeft de man me een stomp. “Oke, oke, ik stop met sarcastisch doen.” Zeg ik tegen Brad. Brad seint de mannen dat ze me los moeten laten. Hij pakt me dan weer vast. Ik zucht. “Moet dat?” “Nee, dat lijkt alleen maar zo.” Ik rol met mijn ogen. “Ik dacht dat we moesten stoppen met sarcastisch doen, en dat is mijn ding!” Brad zucht diep. “Gewoon lopen.” Zegt hij alleen maar.

We komen bij een stel deuren aan. Brad doet de deuren open. Twee meisjes liggen op de grond. Het zijn Lisa en Indy. Ze zien er allebei heel slecht uit. Ik kijk vooral met grote ogen naar Indy. Zij heeft het meeste verband en zij geneest nog wel snel. Brad ziet mij staan en grijnst. “Nu ben je wel stil he?” Door dat geluid kijken de twee meisjes op. Hun ogen worden groot. Ze staan ook gelijk op, maar ze worden tegengehouden door kettingen. Ik grom naar Brad. Ik trap een keer hard naar achter. Precies in zijn kruis. Hij laat mij los en ik ren naar ze toe. Ik geef Indy een zoen. “Ik heb je gemist.” Snikt ze. “Ik jou ook.” Fluister ik terug. We omhelzen elkaar stevig. Dan word ik ruw weggetrokken. Zij is van mij! Hoor ik hem denken. “Wat! Je bent verliefd op haar!” Schreeuw ik naar hem. Brad realiseert zich dat ik gedachten kan lezen en kijkt mij ook kwaad aan. Hij rent op me af. Ik maak een koprol naar links om hem te ontwijken. Als hij stil staat pak ik hem bij zijn schouders vast en duw hem hard op de grond. “Wacht laat mij!” Roept Indy. Ik kijk haar vragend aan, maar ze negeert mij. Ze maakt een elektrisch balletje en gooit hem naar Brad. Hij zakt bewusteloos neer. Ik kijk haar met grote ogen aan. Ze glimlacht zwakjes naar me. “Hoe wist je eigenlijk dat hij verliefd op mij is?” Nu glimlach ik naar haar. “Ik kan misschien een beetje gedachten lezen.” Antwoord ik. Lisa en Indy kijken mij nu met grote ogen aan. Dan worden we gestoord door bewakers die binnenkomen. “Zijn er ergens sleutels?” Vraag ik. “Nee, ze maken ons meestal los met pasjes of zoiets.” Antwoord Indy. Ik ren snel naar Brad. Ik zoek in zijn zakken naar een pasje of zoiets. Net als ik hem vastheb word ik naar achter getrokken. Ik grom van frustratie. Ik sla naar achter en raak iemand vol. Ik zie in mijn ooghoek dat Indy balletjes af schiet en als iemand te dicht bij Lisa komt, krijgt diegene een klap in zijn gezicht. Zelf deel ik overal klappen uit, maar het zijn er te veel. Ik word weer vastgegrepen en Indy’s handen worden vast gebonden. Ik trek nog een beetje maar merk dat ik niet los kom dus loop ik gewoon mee. Ondertussen is Brad ook al opgestaan. Hij kijkt me echt kwaad aan. Volgens mij is dat niet zo heel gunstig. Er worden kettingen gebracht en ook ik word in het kamertje van Lisa en Indy opgesloten. “En, wat heb jij nog meegemaakt?” Vraagt Lisa aan mij. “ik heb een paar keer een knokpartijtje gehad met de baas van dit gebeuren. Ik heb onder een auto gehangen hiernaartoe, heb hier nog even een knokpartijtje gehad en verder is er niet heel veel gebeurd. O ja. Ik ben er ook achter gekomen dat ik gedachtes kan lezen.” Lisa en Indy kijken me nu weer met open mond aan. “Heb je ook gewonnen?” Vraagt Lisa voor de grap. “Nou de eerste paar keer wel, me die baas, maar hier niet. Dat was gewoon oneerlijk. 20 tegen mij.” Antwoord ik. ze beginnen allebei te lachen. Wat ik echt heel erg gemist heb. Ik glimlach terug. “Wat hebben jullie dan gedaan?” “Nou, zoals je ziet zijn we een beetje mishandeld.” Antwoord Lisa. Ik kijk ze met een meelevende blik aan. “En.” Vult Indy zachtjes aan. “Ik ben ook bijna een keer ontsnapt.” Ik zou haar het liefst nu in mijn armen willen houden, maar die stomme ketting houd me tegen. Het is dezelfde soort ketting als die bij Lisa en Indy. Ik loop naar het begin van de ketting en ga er bij zitten. Ik bekijk hem goed. Een slot met een scanner zorgt dat het vast blijft zitten. Dat gaat hem niet worden. “Wat doen jullie hier zoal?” Vraag ik aan Lisa en Indy. “We kunnen niks doen.” Antwoord Lisa. “Niet niks. Je kunt bijvoorbeeld ik zie ik zie wat jij niet ziet doen.” Als ik hun blikken zie, houd ik mijn mond al. Ik laat me weer op de grond zakken en ga op mijn rug liggen. Ik leg mijn handen onder mijn hoofd. het ligt best comfortabel. “Wat doen we hier eigenlijk?” Vraag ik aan niemand in het bijzonder. “In het begin had Brad het iets over oorlog.” Antwoord Lisa. Ik kijk meteen op. “Waarvoor?” Lisa haalt haar schouders op en Indy ligt diep in slaap. “Wie heb jij allemaal al gezien hier?” Vraag ik aan Lisa. “Brad, Sjuul en heel veel bewakers.” “Nog meer?” “Niet dat ik me kan herinneren.” Ik zucht. Daarmee kunnen we ook niet ontsnappen. Ik denk nog even na. Er moet toch iets zijn om te ontsnappen? “Krijgen jullie ook eten?” Vraag ik aan Lisa. “Natuurlijk. Anders zaten wij hier niet.” Antwoord ze alsof ik een hele domme vraag stel. “Ik bedoel ook echt in deze kamer.” Lisa knikt niet begrijpend. Ik kijk rond op zoek naar camera’s. er hangen er best veel. Ik mag dus niks te opvallends doen. Nu wordt het nog lastiger om te ontsnappen. Dan komt Brad binnen.