Bionicle Blood

Hoofdstuk 23

Jack p.o.v.

We zijn nu bezig met kijken of we ergens onbekende voetsporen of vingerafdrukken vinden. Als James het papier voorzichtig van de klink afhaalt kijken we naar de vingerafdrukken. Er zijn alleen afdrukken van Lisa, Indy, Tom, de gast die ons had binnengelaten volgens mij noemde Steve hem Brad en ook vingerafdrukken van mij. Ik zucht. Zo komen we er niet. De rest kijkt niet zo happy. “James en ik gaan nog wat dingen proberen bij die telefoon en gaan overleggen wat we met Dion moeten.” Zegt Steve. “Gaan jullie nog maar even verder.” Ik knik. James en Steve vertrekken, ons achterlatend in de gang. We gaan nog even door, maar er komt alleen van de schoenafdrukken Brad, Lisa, Indy, Tom, James, Steve en mij vandaan. als ik het papier neerleg komt er ineens stof vandaan. geen gewone stof, maar een stof die ik niet herken. Tom herkent hem ook niet dus gaan we weer naar Steve en James.

“Deze stof lijkt heel veel op de stof die in slaap gas zit.” Zegt Steve. We hebben Steve en James vertelt over wat we ontdekt hebben en Steve heeft daarna een microscoop gepakt. James knikt “hij lijkt er niet op maar het is hem.” “Dan zijn of wij het of Brad.” Zegt Tom. “We hebben een probleem.” Zegt Steve daarna. We kijken allemaal vragend om naar Steve. “Brad heeft ‘vakantie’ en als hij een beetje slim is, komt hij ook niet meer terug.” Shit. We weten nu wel dat Brad, Indy en Lisa ontvoerd heeft. “Weet je niet waar hij op vakantie ging?” Vraagt Tom nog. Steve schud zijn hoofd. “Helaas niet nee.” “Kun je zijn mobiel niet volgen? je hebt zijn nummer toch?” Vraag ik. “Dat zouden we kunnen proberen, maar koester niet te veel hoop.” Zegt Steve. Steve pakt weer een paar spullen en samen met James gaan ze aan de slag. Tom en ik gaan weer naar onze kamertjes. Ik ga bij Tom, anders is he zo eenzaam en denken we de hele tijd aan Indy en Lisa. Indy… ik wou dat ze hier was. Ik mis haar echt heel erg en ik zie aan Tom dat hij Lisa ook mist.

“Zullen we een spelletje doen?” Vraagt Tom als het programma waar we naar aan het kijken waren afgelopen is. ik haal mijn schouders op en knik. Tom zet de tv uit, staat op en zoekt in een paar kastjes naar spelletjes. In een kastje staat mens erger je niet. Tom kijkt me vragend aan. Ik knik en Tom pakt het spel en we gaan spelen. Uiteindelijk win ik en zit Tom met een sip gezicht naar het spel te staren. “Ik hoefde alleen nog maar 4 te gooien en ik had gewonnen.” Jammert Tom. Ik moet lachen en zeg. “Kom we gaan slapen. Morgen word het weer een lange dag.” Tom zucht. “Trouwens de verliezer ruimt het spel op.” Grinnik ik. Tom kijkt me nep boos aan en zucht. “oke, oke, ik ruim het spel op.” Ik lach, geef een klop op zijn rug en loop naar de kamer om me om te trekken… ook al heb ik alleen een broek aan.  Als ik klaar en kruip ik in het bed en val in slaap.

Ik word wakker van geklop op de deur. Het eten. Denk ik. Ik sta op en loop naar de deur, pak het karretje en zet hem naast de tafel. Tom komt net de kamer binnen met zijn haar helemaal door de war. Ook hij slaapt alleen in een broek. Hij merkt dat hij alleen een broek aan heeft en draait zich om, om een shirt aan te trekken. Ook ik trek een shirt aan. Als het ontbijt op is gaan we weer naar de tv. “Wat gaan we doen?” Vraag ik. “Ik weet echt niks meer over hoe we Lisa en Indy terug kunnen vinden.” Zeg ik er nog bij. “We kunnen aan mensen vragen die Brad goed kenden of zij van iets weten. Of we kunnen Dion nog wat dingen vragen.” Zegt Tom. “We kunnen ook kijken op zijn werkplaats of zo. Hij moet alles wel gepland hebben.” Zeg ik er achter aan. Tom knikt. “Dan gaan we maar weer naar James.” We staan op en gaan naar James kamer.

“Binnen!” Roept James. We komen binnen en zien Steve en James druk overleggen. “Waar discussiëren we over?” Vraag ik. James en Steve kijken op. “Over hoe we Lisa en Indy kunnen vinden.” Antwoord James. “Is het nog gelukt met Brads mobiel vinden?” Vraagt Tom dan. Steve schud zijn hoofd. “Maar even, hebben jullie al iets van hoe we Lisa en Indy kunnen vinden?” Vraag ik. Steve knikt. “We dachten eraan om te kijken of er een helikopter of een auto of zoiets vermist word, zo niet zijn ze nog in dit gebouw. En we hebben camera’s bij de uitgang hangen dus kunnen we zien of ze weggereden zijn.” Ik knik. “Tom, zullen wij dan kijken of er een voertuig mist? Dan kunnen James en Steve kijken naar de beelden.” Iedereen knikt bij mijn voorstel. “Uuhhmm waar moeten Tom en ik eigenlijk zijn?” Vraag ik dan snel even. “Naar de 1na bovenste verdieping en dan het tweede kamertje rechts. Daar zit iemand die gaat over de voertuigen.” Antwoord Steve. Ik knik en loop samen met Tom de kamer uit.

We komen aan op de 1na bovenste verdieping. En gaan dan het tweede kamertje van rechts binnen. Er zit iemand rond de 30. Ze zit aan een computer. Als ze ons ziet staan zegt ze: “Kan ik jullie ergens mee helpen?” “nou we zijn hier om te vragen of er ergens voertuigen missen.” Zeg ik. “Ik zal even kijken voor jullie.” Ze draait zich weer om naar haar computer en zoekt wat op. Ze kijkt met een rare blik naar de computer en zoekt nog een keer precies hetzelfde. “Dat is raar het stond er gister nog niet maar nu blijkt dat er 4 dagen geleden een helikopter weg is gehaald zonder toestemming. Ik knik en Tom knikt ook. “Bedankt voor de informatie. Doei.” Zeg ik. Ze glimlacht naar ons en gaat weer verder met haar werk. Als we op de gang staan vraagt Tom: “Waar moesten we naartoe?” “Ik denk gewoon terug naar onze kamertjes.” Tom knikt en dan gaan we terug. Steve en James zitten er al. “En informatie gekregen?” Vraag ik. “Nee.” Zegt Steve kort af. “Jullie?” “Die vrouw zei dat er vier dagen geleden een helikopter weggehaald is en dat dat nu pas te zien is.” James legt zijn hoofd in zijn handen. “Zo vinden we ze nooit.” Zucht hij. “Heeft Brad ook een werkplek gehad?” Vraagt Tom. Steve schud zijn hoofd. “Hij liep overal rond als hoofd bewaker. Dus had hij geen echte vaste plek.” Nu begint bij mij ook de moed een beetje weg te zakken.