Bionicle Blood

Hoofdstuk 22

Indy p.o.v.

Ik word wakker uit een diepe, maar droomloze slaap. Lisa ligt wel nog te slapen. Wat zal Brad vandaag bij mij gaan doen? Ik heb echt geen idee. Zouden James, Tom en Jack ons al aan het zoeken zijn? Ik denk het wel. Ik hoop het wel… Wat mis ik Jack. Ik zou er echt bijna alles voor over hebben om nu hier weg te kunnen gaan. Ook al hang ik hier nu nog maat twee dagen en dit word drie. Hoe zal het dan zijn als ik hier dan al een maand ben? Ik hoop eigenlijk dat het niet nog een maand duurt voor we kunnen ontsnappen. Wat erg is dit zeg… Ik hoor dat Lisa wakke begint te worden. Ik kijk op de klok en zie dat het bijna 9 uur is. “Eten!” Bromt de bewaker weer. Hij brengt weer een bordje naar Lisa die nog half slaapt en een bordje naar mij. Ik pak hem van de bewaker aan en begin te eten. “Goeiemorgen!” Zeg ik tegen Lisa met mijn mond vol. Lisa mompelt wat, wat lijkt op goeiemorgen. ik glimlach. Volgens mij is ze nog niet echt wakker. Als ik het eten op heb begint mijn maag een beetje raar te doen. Dat voelt echt niet goed. Ook word ik steeds slaperiger. “Indy? Gaat het wel goed?” Vraagt Lisa. Ik hoor het al bijna niet meer, want alles in mijn blikveld is zwart geworden. Ik worstel om wakker te blijven maar het lukt niet en ik raak bewusteloos.

Ik word wakker en zie een enorme grijns boven mijn gezicht hangen. Ik schrik me dood en slaak zelfs een klein gilletje. Snel krabbel ik op en zie Brad met een enorme grijns op zijn snufferd voor me staan. Als ik om me heen kijk zie ik alleen witte muren met allemaal bewakers. Maar lang om me heen kijken lukt niet want dan word ik weer duizelig en val weer op de grond. Ik kreun luid als mijn hoofd de vloer raakt. Brad zucht “Kom op doe het een beetje rustig aan! Ik heb zware middelen moeten gebruiken omdat ik bang was dat het niet zou werken maar dit werkt dus een beetje te goed.” Hij grinnikt een beetje. Ik ga met mijn handen om mijn knieën op de grond zitten. Dan loopt hij naar me toe en gaat hij zo staan dat ik omhoog moet kijken. “Trouwens ik zal maar niks in je hoofdje halen want overal waar je kijkt staan bewakers en als je ook maar iets doet wat verdacht lijkt zullen zij in actie komen, maar ik hoop eigenlijk dat dat niet hoeft.” Zegt Brad met weer die enge grijns op zijn gezicht. “Ik heb je namelijk niet kunnen halen zonder die verdoving ik ben dan een beetje bang dat je weg zou gaan.” Zegt Brad er nog snel achteraan. “Maar laten we beginnen! Ik zal je de regels uitleggen. Ze zijn heel simpel. Als je iets niet doet of als je iets fout doet krijg je een klap of zo. Het gaat steeds een beetje harder. Ik weet trouwens wel dat je snel heelt, maar dat betekent niet dat je geen pijn hoeft te voelen.” Ik slik een keer. Zo had ik het zelf nog niet eens bekeken. Brad drukt op een knopje op een afstandsbediening. Er komen een schietbaan met dummy’s en een wapenrek tevoorschijn. Ik kijk mijn ogen uit. “Vind je het wat?” Vraagt hij. Ik schut snel mijn hoofd en wend mijn blik af. Hij mag niet denken dat ik het hier leuk vind. Dat sta ik niet toe. Hij moet door mijn reactie een beetje grinniken. “Ik wil dat je een geweer uitkiest.” Zegt Brad. Ik kijk hem aan, proberend om geen emoties te laten zien. Hij mag natuurlijk ook niet weten dat ik bang ben, dat moedigt hem natuurlijk aan. Ik loop daarom ook voorzichtig naar het wapenrek. Er liggen speren, geweren, bogen, bijlen en nog veel meer waar ik de naam niet eens van weet. Ik loop naar het stuk waar de geweren staan. Er staan lange gemiddelde en kleine. Dan zie ik het geweer staan waar Jack en ik altijd mee oefenden. Ik loop er naartoe en pak hem op. Het lemmet voelt koel tegen mijn hand aan. “Goeie keuze.” Mompelt Brad. Ik moet een snik onderdrukken. Wat zou ik graag terug willen nu. Brad komt naar me toe gelopen. “Ga nu naar de schietbaan.” Ik loop voorzichtig naar de schietbaan. Ik stop met lopen als ik voor de lijn sta waarvandaan ik moet schieten. Brad knikt goedkeurend. “Weet je ook al hoe je in schiethouding moet staan?” Ik knik voorzichtig en ga in de houding staan die Jack me geleerd heeft. Weer knikt Brad goedkeurend. “Nu schiet je door het hoofd van die dummy.” Ik slik. Hij wijst naar de dummy die recht voor me staat. Ik kijk door de loop en richt op het hoofd. Snel haal ik de trekker over. De kogel scheert net langs het hoofd. “Ik zei dat je hem moest raken.” Zegt Brad rustig. Hij balt een vuist en haalt uit naar mijn hoofd. Ik zie hem niet aankomen en hij raakt me volop. Ik val tegen de vloer en kreun van de hoofdpijn die hij veroorzaakt heeft. Ik grom en kijk om naar Brad. Hij staat nu naar zijn hand te kijken. Er zit een veegje bloed op. Ik voel aan mijn hoofd en voel daar ook een beetje bloed. Ik ga kreunend recht zitten met mijn hand tegen de wond gedrukt. “Sta op.” Zegt Brad bot. Ik grom een beetje naar hem en probeer recht te staan. Ik word te duizelig en val weer om. Brad komt naar me toegelopen. Automatisch schuif ik naar achter. Maar hij is sneller en trapt in mijn maag. Weer kreun ik hard. “Ik zeg het nog een keer ga rechtop staan.” ik ga langzaam op mijn knieën zitten en kom dan langzaam recht. Ik wankel een beetje, maar vind mijn evenwicht snel terug. Brad laat me even uitrusten. “Probeer het nog maar eens en dit keer raak.” Bromt Brad. Ik schuifel weer naar het geweer, raap het op en schiet weer. Dit keer raak. Ik laat het pistool zakken. “Nu ga je daar staan en schiet je op elke dummy. Door het hoofd. Je mag er 3 van de 10 missen.” Ik knik en ga op de aangewezen plek staan. Van hieruit kun je elke dummy zien. Dus kun je ook iedere dummy raken. Ik pak het pistool weer en schiet op elke dummy. Ik raak er 6. 4 niet. Shit… Brad komt weer naar me toe, maar dit keer weet ik wat er komt en vlieg ik snel omhoog voordat hij mij kan pakken. Hij grinnikt. “Ik hou wel van een spelletje.” Hij grijnst kwaadaardig. Ik vlieg nog verder omhoog tot ik het plafond raak. Gelukkig voor mij is deze kamer best hoog. Brad loopt naar het wapenrek en pakt er een raar uitziend pistool uit. “Ik zal je laten zien wat dit schatje kan.” Zegt hij met een grijns. Een bewaker komt binnen met een man. De man ziet er slecht uit. Brad richt het pistool op de man. “Nee! Maak hem niet dood!” Schreeuw ik. Hij grijnst. “Hij gaat ook niet dood.” Zucht hij. “Nou, misschien.” Hij richt het pistool en schiet. Er komt een elektrisch balletje uit en gaat super snel richting de man. De man schokt en valt dan neer. De bewaker neemt hem weer mee. Brad grijnst naar mij en richt het pistool. Ik besluit om naar rechts te gaan als hij schiet. Waarschijnlijk heeft hij dat door want hij schiet een beetje meer naar recht van mij en omdat ik daar naartoe vlieg word ik geraakt, maar ik voel niks. Het lijkt wel alsof ik de stroom uit mijn lichaam kan geleiden zonder dat het mij pijn doet. Ik grijns en Brads mond valt open. Zou ik dan ook elektrische ballen kunnen maken? Proberen kan altijd. Denk ik bij mezelf. Ik steek mijn handen vooruit en ik weet niet hoe maar er komt een gele bal tevoorschijn tussen mijn handen. Ik grijns nu ook en schiet er een af op Brad. Ik mis, maar hij kijkt nu heel kwaad. Hij zegt iets tegen zijn mannen en iedereen verlaat de kamer. Dit kan niet goed zijn. Denk ik bij mezelf. En inderdaad. Onder in de kamer komt nu allemaal gas. Ik druk mezelf hard tegen het plafond. Maar het gas komt toch bij me en ik raak half bewusteloos. Ik stop met vliegen en val naar beneden. Als ik de vloer raak, raak ik helemaal bewusteloos door de pijn.