Bionicle Blood

Hoofdstuk 24

Indy p.o.v.

Ik doe mijn ogen open, maar er is te veel licht dus moet ik mijn ogen weer sluiten. “Volgens mij wordt ze wakker!” Hoor ik een onbekende stem roepen. Daarna hoor ik allemaal gevloek. Ik maak snel mijn ogen open en kijk om me heen, wel met mijn ogen tot spleetjes geknepen. Ik lig in een dokters kamertje. Er lopen allemaal mensen rond met witte jassen aan. Als ik verder recht ga zitten knalt mijn hoofd bijna uit elkaar. daarom leg ik mijn hoofd in mijn handen. “Pak het gas!” Hoor ik iemand dan schreeuwen. Shit. Ik sta zo snel mogelijk op en onderdruk de hele erge hoofdpijn. Handen willen me vastgrijpen, maar ik ruk iedere hand los en ren naar buiten. Ik kijk weer om me heen en besluit gewoon door de muren te rennen. Ik weet niet eens welke kamers ik voorbij kom. Tot ik weer in de kamer kom waar ik normaal zou moeten hangen. Lisa ligt ook nog steeds aan de ketting. Als ze opkijkt kijkt ze met grote ogen naar mij. “Ik ontsnap nu en kom zo snel mogelijk terug naar jou, met hulp. Ik krijg je hier nu niet weg.” Als ik het zeg springen de tranen me al in mijn ogen bij de gedachte dat ik Lisa hier moet achterlaten. Ik ren zo hard ik kan verder door de muren, maar dan zie ik Brad. Hij kijkt heel kwaad. Als ik voorbij ren steekt hij zijn hand uit. ik probeer door te rennen en breek door de laatste muur heen. De zon schijnt op mijn gezicht, maar ik word weer naar binnen getrokken daar Brad. Ik begin hard te schreeuwen dat hij me los moet laten. Ik heb op het moment geen kracht meer om me los te rukken. Ik schreeuw nog harder. Brad legt een hand op mijn mond en trekt me nu helemaal naar binnen. Dan begin ik te huilen. Ik was bijna vrij, ik was buiten, maar hij… hij moest me perse weer pakken. Brad drukt me op de grond waar ik verder blijf huilen. “Sssshhh.” Doet Brad in mijn oor. Ik ga over op snikken en Brad aait me over mijn rug. Ik moet steeds harder snikken. Dan komt Brad bij me op de grond zitten, me nog steeds aaiend. Na een hele tijd word ik weer rustig. Eigenlijk om weg te komen van Brad… “Waarom Brad.” Snik ik een beetje. “Gaat het weer een beetje?” Vraag Brad mijn vraag ontwijkend. Ik knik, bijna niet te zien. Brad tilt me weer op. Ik heb totaal geen puf meer, dus ontsnappen gaat hem niet worden. Hij neemt me mee naar een of andere kamer met een bed. Hij legt me er op en ik val meteen als een blok in slaap.

Ik word weer wakker in het bed. Ik zit nu wel vastgemaakt. Brad zit op een stoel naast me. Ik heb een arm in het gips zitten en een been. Ook heb ik knallende hoofdpijn. Ik kreun van de pijn overal. Ik genees snel, maar ik denk niet dat dat genoeg is voor deze wonden. Brad glimlacht zwakjes naar me. “Wil je een pijnstiller?” Ik knik zachtjes. Hij staat op en loopt de deur uit. ik begin zachtjes te huilen. Ik was bijna vrij… denk ik. het huilen word erger bij die gedachte. Brad komt weer binnen met een bordje met eten en een pilletje. Als hij mij ziet huilen gaat hij snel op de rand van het bed zitten en veegt mijn tranen weg. “Kom eet wat, dan voel je je sneller beter.” Zegt hij zachtjes. Ook stopt hij het pilletje erin. Ik begin langzaam te eten. Het is nogal lastig om met een hand te eten. Ik vraag me niet eens af of in dit eten iets slechts zit. Langzaam val ik weer in slaap.

Ik word weer wakker alleen maak ik mijn ogen niet open, want ik hoor mensen praten. Ik doe alsof ik nog slaap. “Je moet haar wel terug zetten. Het is de enige plek waar ze 100% zeker niet ontsnapt. Als ze weer sterker word garandeer ik je dat ze zal ontsnappen.” Zegt een onbekende stem. “Maar ik hou van haar… ik kan haar geen pijn doen. En ook niet opsluiten in een of andere cel waar ze niet eens kan lopen!” Dat zei Brad! “Je hebt haar toch ook pijn gedaan bij die eerste training?” Zegt de andere stem weer. “Ja… dat is zo, maar dat deed mij net zo veel pijn als haar.” Zegt Brad dan. “Ik wil dat echt niet weer doen!” Dat betwijfel ik of dat net zo’n pijn deed bij hem als bij mij. De onbekende stem zucht en loopt de kamer uit samen met Brad. Ik doe mijn ogen open en zie nog net twee paar voeten die de deur uit lopen. Shit. Denk ik. Brad is verliefd op mij.