Bionicle Blood

Hoofdstuk 21

Jack p.o.v.

“Vertel .” Zegt Steve. “Ik werd gebeld. Degene die belde liet zijn stem vervormen. Hij zei: ‘Zorg dat er camera’s hangen op de kamers van Lisa en Indy. Als je dat niet doet doe ik je wat aan. Of misschien een van je dierbaren.’ Ik geloofde hem eerst niet, dat zei ik ook dat ik hem niet geloofde. Hij begon te lachen en toen hoorde ik iemand door de telefoon schreeuwen. Zonder dat de stem misvormd werd. Het was mijn vrouw.” Dion kijkt me even kwaad aan. Hij denkt waarschijnlijk dat ik een flauwe opmerking zou maken… ik wilde het ook doen maar nu toch maar niet… “Ik schrok me heel erg en heb gevraagd waar ik die camera’s moest halen en waar ik ze moest ophangen. Hij zei dat hij die camera’s voor de deur had gelegd. Dus ben ik gaan kijken en er lagen inderdaad camera’s. Ook zei hij dat ik ze zo doorzichtig mogelijk moest ophangen en gewoon in de woonkamer. En als ik het zou vertellen, en dat wist hij, zou hij mijn vrouw vermoorden. Dus ben ik die camera’s gaan ophangen en heb er totaal niks over gezegd… tot nu.” “Heb je echt geen idee wie die man kan zijn?” Vraag ik nog. “Nee, totaal niet het kan zelfs een zij zijn in plaats van een hij.” Antwoord Dion. “Mogen we wel je telefoon waar op gebeld is?” Vraagt James dan. Dion knikt. “Jack ga jij samen met Dion de telefoon halen, dan maken Tom, James en ik wat spullen klaar.” Zegt Steve daarna. Ik knik en sta op samen met Dion. “Zorg wel dat Dion met je mee terug komt.” Zegt Steve nog snel. Dion gromt een beetje. Ik glimlach bij mezelf en denk, haha, plannetje mislukt! Best gemeen eigenlijk, maar ik zeg het niet hardop… Samen met Dion loop ik terug naar de markt. We lopen weer naar zijn kraampje. Hij gaat naar achter en kijkt in een laatje. “Hij zou hier moeten liggen.” Mompelt hij. Hij kruipt onder de tafel maar ik merk wat hij van plan is. dus laat ik me zakken onder een ander tafeltje. Hij heeft niet in de gaten dat ik weet dat hij probeert te ontsnappen onder de tafeltjes. Ik verstop me een beetje en als Dion komt kom ik tevoorschijn. “Boe!” Roep ik. Hij schrikt zich dood en heeft even nodig om te herstellen, maar als hij weer bijgekomen is van de schrik heb ik hem al onder de tafels uit gesleurd en vastgepakt. “En nu naar die telefoon van jou.” Zeg ik bij zijn oor. Hij begint te vloeken. Ik schop tegen zijn kuitbeen aan en zeg: “Stop daarmee.” Hij stopt ermee en we lopen weer terug naar zijn kraampje. Ik kijk in de la waar hij van zij dat zijn telefoon er niet in lag en pak de telefoon die er toch wel in blijkt te liggen. Ik stop hem in mijn zak en loop met Dion in een of andere houdgreep terug. Als ik binnenkom in het kamertje en ze zien dat ik Dion vastheb vraagt Steve met een zucht “wat heeft hij geprobeerd.” Ik moet een beetje grinniken. “Hij wilde onder de kraampjes weg kruipen, maar ik was hem weer te slim af.” Zeg ik met een grijns naar Dion. Weer begint hij te grommen. “Niet echt je geluksdag he?” Vraag ik aan Dion, maar hij antwoord niet. Ik pak de handboeien weer en maak hem vast aan de paal. Dan loop ik terug naar de anderen. “Hier is het telefoontje.” Zeg ik hen de telefoon aanreikend. Steve pakt hem en hackt de telefoon binnen 1 minuut. “Kun je mij dat ook leren?” Vraag ik bewonderd. Steve grinnikt en zegt: “Een keer, als we er tijd voor hebben.” Ik knik en Steve kijkt bij de telefoontje die Dion heeft gepleegd. Er staat er een met anoniem. Dan sluit hij de telefoon aan op een apparaat. “Dit apparaat kan telefoontje terug halen die al gepleegd zijn.” Legt hij uit. Hij doet er iets mee en dan begint het telefoontje. De stem is inderdaad heel misvormd en de schreeuw van een vrouw was ook niet gelogen. Het verhaal klopt eigenlijk precies, maar wat ik me dan afvraag waarom probeerde hij dan te ontsnappen? Ik hou mijn mond nog even maar straks ga ik het hem vragen. Waarschijnlijk krijg ik een gelogen antwoord, maar ik wil gewoon weten welke verklaring dan niet klopt. Het kan zijn dat hij gewoon bang was dat hij opgesloten zou worden, maar het kan ook zijn dat hij wel weet wie die man is. “Jack, Tom gaan jullie maar terug naar jullie appartement. James en ik gaan proberen de beller te traceren.” Zegt Steve. Tom knikt en ik ook en samen lopen we het kamertje uit naar onze kamers.

“Kom je bij mij slapen?” Vraagt Tom. Ik haal mijn schouders op en knik van ja. We lopen zijn kamer binnen. “Wij stonden toch in de douche toen ze ontvoerd werden?” Vraagt Tom. Ik knik niet begrijpend. “Dan moeten ze dus in deze kamer of op de gang ontvoerd zijn. En aangezien er hier geen gevecht is geweest… trouwens als ze hadden moeten vechten zouden ze sowieso winnen. Ik bedoel je wint niet snel van een leeuw of van iemand die supersnel geneest!” Zegt Tom. Weer knik ik. “Dus ze moeten of vrijwillig meegegaan moeten zijn of in slaap gebracht worden of met zoveel mensen moeten gehaald worden dat het bijna onmogelijk had kunnen gebeuren.” Vul ik hem aan. Nu knikt hij. “Dan denk ik niet dat het in de kamer gebeurd is maar op de gang en dan kunnen we naar schoen sporen zoeken of vingerafdrukken op de deuren.” Zeg ik dan. Tom en ik struikelen meteen de gang op. We lopen dan snel naar James en Steve voor spullen en uitleg over wat we ook nog kunnen doen.

Ik klop aan en Steve roept: “Binnen!” Tom en ik lopen naar binnen. “Is het belangrijk?” Bromt James. “Waarom zo chagrijnig?” Vraagt Tom met een grijns op zijn gezicht. “Het lukt niet heel erg goed. We hebben heel veel geprobeerd maar die gast is echt goed.” Zucht James. “Waarschijnlijk omdat diegene alles van de spullen die we hier hebben kent en dat heeft ontweken.” Zegt Steve er zuchtend bij. “En waarom jij zo blij?” Vraagt James dan aan mij. Nu pas merk ik dat ik een beetje sta te lachen. “Nou we hebben zelf ook nog eens goed nagedacht. Lisa en Indy zouden het makkelijk kunnen winnen van een hele groep mensen dus zouden ze waarschijnlijk vrijwillig of in slaap meegebracht moeten worden. En als dat zo is dat ze in slaap gebracht zouden moeten worden zouden we makkelijk voetsporen of vingerafdrukken moeten kunnen vinden.” Zeg ik in een adem. James en Steve luisteren nu aandachtig. “Dat kan wel kloppen ja!” Zegt James. Hij is meteen een stuk vrolijker. “Kom dan gaan we wat spullen halen.” Zegt Steve.

*******************************

Sorry voor het lange wachten. Ik ben op ski vakantie geweest en heb weinig kunnen schrijven. Kunnen jullie wel wat meer namen bedenken en degene die al een naam bedacht hebben, bedankt. Pleas comment/ vote en ik probeer zo snel mogelijk verder te schrijven.