---
(UFK Uzay Gemisi)
Birkaç saat geçti.
Kendimi birden burada tanımadığım diğer dokuz kişiyle nasıl bulduğumu düşündüm. Fazla hızlı gelişmişti. Elemelere katıldığım günü o kadar uzak hissettim ki kendime, sanki burada aylardır varmışım gibi bir hisse kapıldım. Benim için uzay ve astronot gibi kavramlar uzak şeylerdi ve burada olmamın sebebi bambaşkaydı.
Dünya'daki hayatımı düşündüm, düşününce burada geçirdiğim her anın benim için değerli olduğunu fark ettim. Herkesin uzayı merak ettiği ve burada olmamın milyonda bir kadar büyük bir şans olması umrumda değildi.
Sonra diğer yarışmacıları düşündüm. Farklılardı. Hepsinin hedefi başka bir şeyi elde etmekti. Bir an için onlardan farklı olduğumu düşündüm ama benim de bir amacım vardı.
"Ne düşünüyorsun?" duvarda yanıma yaslanan Hayat ile başımı çevirmeden derin bir nefes aldım. Aradan birkaç saat geçmişti, dünyanın bir yerine güneş daha yeni doğarken bir yerinde her yer gecenin esiriydi. "İnsanları." kaşlarım çatıldı, "Sizin rutininizde uyku yok sanırım, iki gündür uyumuyorsun."
Güldü ve güldüğünde gerçekten ayakta zor duruyor gibiydi. "Saatler ve rutinler burada sökmüyor galiba, yataklar çok sert ve yastıklar kütük gibi. Uyuyamadım."
"Hayat," dediğimde duraksadım. "Ayakta zar zor duruyorsun" gülüşüm soldu, "Git, dinlen. Bir şey olursa haberdar edeceğiz."
Hayat buna cevap vermedi ve bana güvenmediğini anladım. Buna bir şey diyemezdim, sonuç olarak güvenmesini beklemek saçma olurdu.
"Gerek yok, böyle iyiyim." dediğinde kısık bakışlarıyla etrafa bakındı, "Bizimkiler yine boş durmamış gibi gözüküyor, değil mi?"
"Önümüzdeki üç yüz günü hesaba katacak olursak boş duracağımız bir gün de olmaz, biliyorsun."
"Kimsenin burada öylece bekleme isteği yok yani," kaşları havalandı, "Bazı şeylerin kabullenilmesi gerekir, buradan dünyaya dönebilmek neredeyse imkansız."
Onunla son konuştuğumuzdan bu yana fikirlerinin değiştiğini fark ettim.
Kabullenmek.
İşte bu zordu.
Bir cevap vermek yerine yüzüne baktım ve bakışlarının çelişkide değil, kendinden emin olduğunu gördüm. "Basit düşündüğümü söylemiştin," dediğimde o da bana baktı. "Burada basit düşünen sensin."
Bakışları değişti, birkaç kez dudakları açıldı ve kapandı. En sonunda bir itirafta bulunacağını anladığımda yanılmamıştım.
"Buraya kardeşim için geldim." gözleri usulca kapandı, "Girersem çıkamayacağımı biliyordum, bir aptallık yaptım ve elemelere katıldım." bunu derken bir şeylerle ilgilenen Yaşam'a kısa bir bakış atmıştı, "Ve şimdi," ellerini iki yana açtı," Hiçbir şekilde dünya ile iletişim kuramadığımız bir uzay gemisinin içinde yemeklerimizin ne kadar süre bize yeteceğini tartışıyoruz. Saçma değil mi? Bunların ne kadar saçma olduğunu hiç düşünmedin mi?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
10 Ay 11 Gün
Fiksi Ilmiah"Hâlâ on kişiyiz. Yarışma için Dünya'dan ayrılalı aylar oldu. Yiyecek stoklarımız her gün daha fazla azalıyor. UFK Uzay Gemisi'nden sesleniyorum, bizi duyuyor musunuz?" - - - Devasa bir uzay gemisi. Yarışmaya katılacak on farklı insan ve aralarınd...