KIRMIZI DÜĞÜM | ZeyKer

BÖLÜM 1: Katil Sensin

"Bu mektup; bir kadının çığlığıdır...

Bağırdım, duymadınız. Çığlık attım, kulaklarınızı kapattınız. Gözünüzün önünde günden güne öldüm, görmediniz. Nasıl görmezden gelebildiniz? Sanki anlaşmış gibi bütün dünya sağır oldu, bana sırtınızı döndünüz. Elimden tutmak yerine itmeyi, yerden kaldırmak yerine bir tekme daha atmayı seçtiniz. Siz zaten beni hiç anlamadınız.. Bu mektup benim sesim. Çünkü suçlusu ben değilim. Suçlu olan sizsiniz... Katil sizsiniz."

**

İstanbul bir süredir seri katil vakası ile sarsılıyordu. İsminin kimseler tarafından bilinmediği, yüzünün görülmediği bir adam bütün İstanbul'a korku salıyordu. Artık kimse rahat değildi, güvende değildi. Kimsenin huzuru kalmamıştı. Anlaşılan o ki seri katil yakalanana kadar İstanbul'da kimseye huzurlu bir uyku çekmek yoktu..

"Sabah saatlerinde boğazında bir kırmızı düğüm ile sırtından bir kurşunla hayatını kaybeden N.D.'nin cesedine ulaşıldı. Son birkaç aydır İstanbul'daki 10. vakayı sizlere aktarıyoruz sevgili seyirciler. İstanbullular derin bir korku içinde. Peki sıradaki kim olacak? Gelişmeleri takip etmek için bizimle kalın.." diyordu haber muhabiri kameraların önünde. 

"Kapat şu kamerayı. Muhabirleri olay yerinden uzaklaştırın demedim mi ben? Ne bekliyorsunuz?" dedi Savcı Kerem Volkan. 

"Kerem Savcı.." dedi Başkomiser Kaan, kardeşi Kerem'in yanına yaklaşarak. "Fazla etkilendin bakıyorum da."

"Arkadaşımdı. Tanırsın sen de. Dün beraberdik daha."

"Arkadaşlar bir şey fark etmiş.." dedi ve bir kağıda yazdığı, aynı şekilde işlenen cinayet vakalarını gösterdi.

"Nedir bu?"

"Seri katilimiz gerçekten de psikopatın teki çıktı.. Kurbanlarının isimlerinin baş harfine sırasıyla bakıldığında şöyle bir tablo çıkıyor karşımıza."

"'Atil Sensin' ne demek Kaan?"

"'Katil Sensin' demek oluyor işte, baş harfi eksik.."

"Peki ya 'K'?" 

"Ben de tam o noktaya parmak basacaktım.. Sen olmayasın Kerem? Biri sana fena halde takmış durumda. Diğer kurbanlar arasında da tanıdıkların, arkadaşların yok muydu, ben mi yanlış hatırlıyorum? Kimi delirttin bu kadar?"

**

Yıllar Önce...

Yıl 2002

Bir rüya gördüm dün gece, hiç uyanmamayı diledim.

Ben Hande Sezin.

Daha on yedisinde hayattan kopardıkları, göz göre göre öldürdükleri Hande Sezin. 

Bir kış akşamı başladı benim bitmek bilmeyen acı hikayem. Ocağın yirmisinde açmışım gözlerimi dünyaya. Bir ablam, bir abim.. Ve bir de saçlarını bizim için süpürge etmemeye yemin etmiş annem.. Babamı soracak olursanız ses seda yok. Kimdir, necidir bilmem. Bugüne dek onu hiç görmedim. Ablam da abim de bunu kabullenmiş, sindirmiş bir şekilde. Aramamışlar hiç babamı, zaten fazla da yaş yok aramızda. Onların da benden bir farkı yok yani. Sadece umut etmemişler, bir gün bulma hayalini kurmamışlar.. Ben öyle değilim. Ben babamı aramak için çıktığım bu yolda daha en başta kayboldum..