My Willow Man (Book 1&2) (Unedited)

CHAPTER 2

PA-IKA IKA naman akong naglakad papunta sa door habang nakasunod sa kanya.

"Sino ba kasing may sabi sayo na pumasok ka dito?" He said.

"Sorry, Sir. I was just excited kasi I had an interview to-"

"Not interested." He stopped me from talking.

Sungit naman nito.

Bigla naman nagbrown-out.

"OMG, may mumu."

Bigla akong dumikit sa kanya.

Ang dilim kaya dito.

Inilawan niya naman ako gamit ang cellphone niya.

Ang sakit sa mata, ha.

"What are you doing?" Kunot na naman ang noo niya.

Sobrang lapit ko sa kanya na parang nakayakap na ako.

Ang bango niya, amoy very expensive.

"Ay sorry... natakot lang." I took a step away from him.

"What are you 5?" He rolled his eyes.

Ang sungit naman nito.

He tried to open the door pero it was locked.

"Did you closed this?"

Hala.

"Uh..." Di naman ako makasagot.

"Answer me!"

Sumigaw siya ng slight.

Nakakatakot naman 'to.

I nodded my head.

"Ugh! Why?" He was annoyed.

"Sorry di ko kasi alam-"

"Of course di mo alam, people like you wala naman talaga kayong alam."

Ay grabe ang sakit magsalita ng Sandro Marcos na 'to.

Natahimik naman ako.

"Do you have a phone?"

"Can you call someone to open this fcking door?!"

Sumigaw na siya habang hinahampas ang pintuan.

Ba't parang galit 'to sa akin?

"ANO?!"

He shouted again.

Nagulat naman ako.

Natatakot na din ako sa kanya.

"Wala po akong load, Sir!" Napasigaw din ako sa kaba.

Ayokong umiyak baka lalong magalit.

"Kayo po pala, Sir?" He glared at me.

Pero hinintay ko na sumagot siya.

"Lowbat na. It just turned off now. " He answered me.

Luh naka-iphone 13 nga lowbat naman.

Ako nga oppo f9 pa eh.

I smirked at him.

Napansin niya naman ito.

"Something funny?"

I shook my head.

Umupo naman siya sa may hagdan banda.

I sat down sa door mismo.

Ang sakit na ng paa ko eh.

I was behind him.