✔ || Love Me at Your Own Risk (Single Ladies Collaboration Series #2)

VI

Chapter 6

Ilang araw kong inisip ang mga sinabi ni Keeon. Hindi ko alam kung anong mayroon at masyado kong bini-big deal iyon. Hindi rin naman siya importante para isipin ko.

It's just that, something's bothering me here... inside my chest.

Mariin akong pumikit bago nagdadabog sa aking kama. I know I didn't like him anymore, pero bakit nagkakaganito ako?!

Tria, umayos ka! Know your standard!

Maagap akong napamulat sa naisip. "But he's the standard..." I mumbled, disappointed.

Mas lalo akong nairita sa kung anu-anong bagay na sumasagi sa isip ko. Imbis na isipin ko ang kalokohan ng Nanay ko, mas pinagtutuunan ko pa nang pansin ang Keeon na 'yon.

"Wake up, Tria!" I screamed.

I will never see him again. Never. As in.

Nagmadali akong bumangon bago kinuha ang susi ng kotse ko. Uuwi muna siguro ako sa bahay para makalimot. Sigurado kasi akong kahit isa sa mga pamangkin ko ay nandoon, may mapaglilibangan ako.

Hindi ako pumasok ngayon dahil ayoko. Magulo ang isip ko kaya hindi rin ako makakapag-isip ng maayos. Mas maiirita lang din kasi ako kung sasabayan ko pa ang iniisip ko ng problema sa opisina. I'm not that dumb.

From 46th floor ng condo, tahimik lang akong nakatingin sa floor number pababa na lumalabas sa led screen ng elevator. I'll stay here sa condo for a week para makapag-isip-isip. Masyado kasing malaki ang bahay ko para sa akin na may dadalawang katulong, baka mas mabaliw lang ako doon. Since, hindi naman malaki masyodo itong condo mas madali ako ditong nakakapag-isip.

Umayos ako nang tayo nang lumabas sa led screen na nasa ground floor na ako ng building, which is the parking lot area. Napatingin ako sa pinto ng elevator at nakita doon ang reflection ko.

Unti-unting namilog ang mga mata ko sa nakita. I'm still wearing my pajamas tapos lakas loob akong lalabas ng condominium?! Hindi p'wede!

Nagmadali akong lumapit sa elevator panel bago pa bumukas ang pinto. Sa sobrang lutang ko, suot ko pa rin ang pangtulog ko at ang buhok kong hindi pa rin nasusuklay. Ayokong may makakita sa akin ng ganito. Nakakainis.

"Nakakainis ka, Keeon!" I hissed, pilit na pinipindot ang panel buttons pabalik sa floor ko.

"Ako ba?"

Agad akong napalingon sa nagsalita, at laking gulat ko nang makita doon ang lalaking kanina ko pa minumura sa isip ko. He was seriously standing right infront of the elevator, waiting for an answer.

I wasn't in the right mind at to this point of my life. So, instead of answering his question, I just walk faster and pass through him. I did not bother looked back either.

I just promised to myself earlier that I will not see him again... at all cost. But how on earth is he doing here? Is he stalking me?!

Tumigil ako sa harap ng kotse ko, nagdadalawang isip kung lilingunin ko ba siya at titingnan kung saang floor siya patungo. Siguro nama'y nakapasok na 'yon sa elevator. Hindi ba, Tria?

Napabuntong hininga ako bago marahang lumingon sa direksyon kung nasaan ang elevator.

F*ck

He just caught me looked back at him. I was stunned on how the side of his lips move. I want to do something, but I just found myself watching him, while the door is slowly closing and his smirked is the only thing I see. Pero bago pa sumarado ang pinto, my eyes landed on his luggage that he was holding.