{Zawgi}
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အလွေလးကို ၾကၫ့္ရင္း ဆယ္ဟြန္းေက်နပ္ေနမိသည္။ 'ေျပးခ်င္လို႔အျပစ္ေပးတာအဲ့တာ ေျပးဦးမလား။' ႏွာေခါင္းေလးကို ခပ္ဖြဖြလိမ္ဆြဲရင္း ေျပာေတာ့ ထိုကေလးက အိပ္ေနရင္းေတာင္ ႏႈတ္ခမ္းဆူေလသည္။ ေဟာၾကၫ့္ ဒါေလးဆြဲတာကို ႏႈတ္ခမ္းဆူေနတာ ဖက္နမ္းလိုက္ရ။ မ်က္ႏွာႏုႏုကို ဖြဖြထိေနရင္းမွ လည္ပင္းဆီအၾကၫ့္ေရာက္ေတာ့ အနီရင့္ေရာင္အမွတ္ေတြက အျပၫ့္ေနရာယူထားသည္။ သိပ္လွတဲ့ မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြက အရည္ၾကည္ေလးေတြလဲ့ေနတာျမင္ခဲ့ရေတာ့ တစ္မ်ိဳးရင္ခုန္ရျပန္သည္။
"သခင္ႀကီး ကိုယ္ရံေတာ္ဂ်ယ္ႏြန္းတို႔ ေရာက္ရိွေနေၾကာင္းပါ"
"လာခဲ့မယ္"
ဒီအဖိုးႀကီးေတြကေတာ့ မနက္ေစာေစာထရမယ္လို႔ ဘာလို႔မွတ္ယူထားၾကတာလဲမသိဘူး။ ဒီေန့အေဆာင္ကေနအျပင္ထြက္ဖို႔အစီအစဉ္မရိွတာေၾကာင့္ ေအာက္ခံအဝတ္ပါး၊ ေဘာင္းဘီအရွည္ေပၚ အေပၚရံုအက်ီအရွည္ႀကီးကို ႀကိဳးခ်ည္ၿပီး အေဆာင္ေတာ္အေနာက္က အပန္းေျဖဖို႔ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ဥယ်ာဉ္ထဲသြားလိုက္သည္။
"ဆြန္းဂြန္း!!"
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္ႀကီး"
"ဂြၽန္ႏိုးလာရင္ မုန္လာဥနီစြတ္ျပဳတ္ရယ္ ဖက္ထုပ္ျပဳတ္ရယ္ပို႔ေပးလိုက္ မုန္လာဥနီကို မမာေစနဲ႔။ ကေလးကအစာမာေကြၽးမရေသးဘူး"
"ဟုတ္ကဲ့"
"အာ မုန႔္ခ်ိဳေလးလည္းေကြၽးလိုက္ဦး"
ဆြန္းဂြန္းကို မွာစရာရိွတာမွာၿပီး အကုန္လံုးကို ခပ္ေဝးေဝးေနခိုင္းလိုက္သည္။ ဥယ်ာဉ္ထဲဝင္လာထိုင္လိုက္ေတာ့ ဟိုႏွစ္ေယာက္ေအးေဆးပင္ ေရႏြေးၾကမ္းေသာက္မပ်က္။
"တကူးတကႀကီး လာရွာရတဲ့အေၾကာင္းက ကေလးထိန္းခိုင္းမလို႔ေပါ့ေလ"
"ကေလးထိန္းရတာမလြယ္ဘူးလား။ ဂ်ယ္ႏြန္းမင္းတပၫ့္ေတြဆို အကုန္အဆိုးေတြၾကၫ့္ေလ"
"အဆိုးေတြထိန္းရတာမွသာဦးမယ္"
"ဖူးစာေရးနတ္ဘုရားဆီက ႀကိဳးနီသြားခိုးေပးတာဘယ္သူလဲ ေက်းဇူးကန္းတဲ့ေကာင္ေတြ"
