SERBEST RUHLAR ŞEHRİ

10.BÖLÜM(GECENİN SESSİZLİĞİ)

Keyifli okumalar.💫

...

Geçmiş aslında hiç geçmeyen aralıklı bir kapı gibidir. Her anda her günde kendini belli ederek aslında her zaman var olduğunu belirtir.

Geçmişinden kalan tek şeyin aynaya baktığında gördüğü yüzden ibaret olduğunu biliyordu Lavinya. Elinde kendi yüzünden başka bir hatıra yoktu. Yabancıydı herkese her şeye. En çokta kendine.

Sözleriyle hissettiği hayal kırıklığı saniyeler içinde gerçekleşti. Lavinya ona yardım edebileceğini düşündüğü tek kişinin de öylece gideceğini öğrendiğinde yalnızca hayal kırıklığı değil aynı zamanda çaresiz bir kuyunun içine düştüğünü hissetti.

Zor da olsa hissettiklerini bastırdığında "Nasıl?"diye sordu. "Neden bir daha görüşemeyeceğiz Bilge?"

Lavinyanın sorusu karşısında bir süre sessiz kaldı Bilge. Ardından öne eğdiği başını kaldırmadan "Öyle olması gerekiyor kızım. Buraya son kez seni bilgilendirip nasıl olduğunu kontrol etmeye geldim."dedi.

"Her ne olduysa bu dün gece ikinci hanedan sarayına gittiğim için mi oldu Bilge?"diye sordu Lavinya. Sesinde hafif bir öfke tınısı vardı. "Harla Hanım içeri girmemi yasakladığı gibi seninle görüşmemi de mi yasakladı?"

Bilgenin sessizliği karşısında neler olduğunu anlayan genç kız hissettiği öfkesine engel olamadı. Bu yüzden belki de yapmaması gereken bir şey yaptı. Bilgeye hızla dönerek "Hemen geliyorum."deyip Harla Hanımın saray odasına doğru adımlarını attı. Attığı her adım iki adıma eş değer şeklinde olduğundan dakikalar içinde saray odasına vardı.

Kapıda onu karşılayan görevlilere yüzündeki sert ifadeyle bakarken "Harla Hanımla görüşmek istiyorum."dedi. Görevliler genç kızı kısaca süzerken "Kim geldi diyelim?"diye sordu.

"Şifacı. Şifacı Lavinya Ekiz."

Dakikalar içinde kapıyı açıp genç kızın içeri girmesine izin verdiklerinde, kraliçe koltuğunda oturan Harla Hanımın yanına yaklaştı genç kız. Ardından ise hemen konuya girdi. "Siz misiniz?"diye sordu. Sesinde yüzündeki öfkeyle karışık bir tını vardı. "Bilge Haresle görüşmemi yasaklayan siz misiniz?"

Lavinyanın sorusuna karşılık ayağa kalktı kraliçe. "Bu ne hadsizlik? Sen kimden hesap sorduğunu sanıyorsun?"diye sordu.

"Sadece bir soru soruyorum. Ve soruma cevap istiyorum Harla Hanım."

Genç kızın bu cesareti kraliçeyi öfkelendirirken bir kaç adım atarak genç kızla arasındaki mesafeyi kapattı. "Diyelim ki sorunun cevabı senin düşündüğün gibi. Bu yasağı ben koydum. Buna karşı gelebilir misin?" Genç kadının sesindeki netlik oldukça kendinden emin çıkmıştı.

"Eğer benim düşündüğüm gibiyse, yasak sizin tarafınızdan konulmuşsa emin olun bu yasağa karşı gelmek için elimden geleni yaparım." Genç kızın kaşlarının ortası gerildiğinde öfkeyle dişlerini sıktı. Bu kadının kölesi olmayacak, yanlılarına göz yummayacaktı.

"Ne yaparsın mesela?"diye sordu kraliçe hafif alaycı bir tonla. "Nasıl karşı gelebilirsin koyduğum yasağa?"

Bu defa öfkeyle karışık alaycı bir gülümseme Lavinyanın dudaklarında belirdi. "Çok basit."dedi. "En basitinden bu yasağa uymayarak karşı gelebilirim. Bunun sonucunda ödeyeceğim bedelden çekinmiyor korkmuyorum."

Kraliçe genç kızın bu cesur konuşması üzerine etrafında bir kaç tur döndü. "Peki o zaman şifacı kız."dedi. Ellerini Lavinyanın saçlarında gezdirdi. "Dene ve gör. Bunun sonucunda olacaklardan sadece sen sorumlu olacaksın." Adımlarını yeniden kraliçe tahtına yönlendirip son kez genç kıza baktı. Ardından görevlilere küçük bir işaret verip genç kızın odasından çıkmasını sağladı.