SERBEST RUHLAR ŞEHRİ

TANITIM

Kitaba başlamadan önce birkaç şey söylemek istiyorum. 😊

Başta söylemeliyim ki bu ilk yazdığım kitap değil fakat ilk kez yazıyormuşum gibi heyecanlıyım.😂 Sizden ricam kitaba başlamadan önce tüm ön yargılarınızı bir kenara atmak ve kitaba öyle başlamak.

Ne demek istediğimi ilerleyen bölümlerde anlayacaksınız.😊 Benimle beraber bu yolculuğa katılan herkese şimdiden çok teşekkür ederim.💜

Umarım kitabın sonuna kadar bu yolda beraber ilerleriz.🙏

*

Kitaba başlama tarihinizi buraya bırakır mısınız?

Herkese keyifli okumalar.💙

Gecenin alacakaranlığı yeryüzünü koyu siyahına boyarken, uğuldayan rüzgar ve usulca çiselemeye başlayan yağmur eşliğinde hızımı arttırmaya çalıştım. Öyle ki biraz sonra oldukça şiddetli bir fırtınanın çıkacağını haber verir gibi gürleyen gök, attığım her adımda bir kez daha tüm bedenimin korkuyla kasılmasına neden oldu.

Daha az önce evden çıkarken oldukça sakin görünen gökyüzü şimdi neden bu kadar hırçın ve heybetliydi?

Eve geri dönmek için oldukça uzaktım. Hem kimsenin olmadığı bu sapa yolda beni almasını umut edebileceğim bir araba bile yoktu. Allah aşkına nasıl olurda kabul ederdim bu saatte dışarı çıkmayı? Öfkeyle ve hafiften başlayan tedirginliğimle karışık aldığım derin nefesler sonucunda karanlığın üstünü örttüğü büyük bir tabelanın önünde durdum.

Oldukça yüksekte ve bana ters dönmüş tabelayı okumak için, parmak uçlarıma hafifçe yükselmek istediğimde, alışığı olduğum melodi sesini duyarak odak noktamı anında değiştirmek zorunda kaldım.

Telefonum çalıyordu.

Cebime sıkıştırdım telefonu anında elime alırken, istemsizce öfkeli çıkan sesime aldırmadan konuşmaya başladım.

"Allah aşkına Simay verdiğin adres doğru mu? Ne zamandır yürüyorum ve yol üzerinde tek bir bina bile yok."

Sesim haddinden de yüksek çıkmış olacaktı ki, anında sakinleştirmeye çalıştı beni karşımdaki sesin sahibi.

"Tamam kızım bir sakin ol, neredeysen söyle gelip alayım seni."

Simayın kurduğu cümle üzerine etrafıma kısa bir göz gezdirdim. Sıralı sık ağaçlar ve neredeyse geldiğimden beri hiç bir arabanın geçmediği ıssız yoldan başka hiç bir şey yoktu etrafımda. Bu durumda olduğum yeri tarif etmem oldukça zordu.

Hatta neredeyse imkansızdı.

"Tarif edebileceğim-" Durdum. Hemen yanımdaki tabelaya doğru bakmak ve tabelada yazılanı okuyarak nerede olduğumu öğrenmek istedim fakat anında bastıran sağanak bir yağmur ve nerdeyse kulaklarımı sağır edecek güçte yüksek bir gök gürlemesiyle telefon kendiliğinden kapandı.

Birden bire ne olduğunu anlamadığım fakat neredeyse beni bile savuracak güçte çıkan kuvvetli bir rüzgarla saçlarım havada karışıp görüş açımı kapatmaya başlarken hiç beklemediğim bir anda çıkan bu şiddetli fırtına kalbimin korkuyla birkaç kez inip kalkmasına neden oldu.

Birden bire bastıran bu şiddetli fırtınada neydi böyle?

Derin bir nefes alıp kapanan telefonuma vermeye çalıştım tüm odağımı. Fakat her ne olduysa bir daha açamadığım telefonum ile beraber tüm şehrin elektriği kesilmiş gibiydi adeta. Az da olsa etrafı aydınlatmaya yetecek kadar ışık veren sokak lambaları da işlevini tamamen kaybettiğinde etraf sonsuz bir karanlığın içine gömüldü.

Göz gözü göremeyecek kadar karanlık olan etraf, bununla beraber sağanak yağmur yüzünden ıslanan kıyafetlerim korkuyla karışık kuvvetli esen rüzgarla beraber bedenimin her köşesinin titremesine neden olurken parmak uçlarım uyuşmuş gibiydi. Nerede olduğumu dahi bilmediğim bu sapa yerde kalakalmıştım. Üstelik hiçbir şey göremeyecek kadar da karanlığı esiri altındaydı etraf.

Kendimde güç toplamak ve sakinleşmek için hemen yanımdaki tabelanın gövdesine tutunmak istediğimde, kendimi hiç bilmediğim başka bir karanlığın içine daha çekiliyormuşum gibi hissettim.

Öyle ki gözlerim benden bağımsız bir şekilde kapanmaya başladığında, bilincimi daha fazla açık tutmak için çaba gösteremedim ve nasıl gerçekleştiğini anlamadığım ve hiçbir zamanda anlayamacağım farklı bir sonsuzluğun içine daha çekilmeye devam ettim.

TANITIM SONU.😊

Başlangıç hakkında düşünceleriniz nelerdir?

Herkesin yorumumu bekliyorum.💜

Birinci bölümde yeniden görüşmek dileğiyle.🙏