SERBEST RUHLAR ŞEHRİ

2.BÖLÜM(KUTLAMA)

BÖLÜME BAŞLAMADAN ÖNCE OYLAMAYI UNUTMAYIN.💞

Keyifli okumalar.🕊️

.....

Zamanın üstümüze gölge gibi düştüğü bazı anlar vardır. İşte o kısacık anlar ya hayatını bir cehenneme ya da huzurlu bir sona vardırır. Benim hayatım hangi sonla yazılmıştı bilmiyorum.

Tek bildiğim olmam gereken yaşam bu değildi. Bu benim asıl yaşamam gereken hayatım değildi. Kim olduğumu dahi bilmediğim bu şehir kadar yabancıydım her şeye herkese. Farkında olduğum tek şey ise ait olmadığım bu yerden koşarak kaçmaktı. Peki ya nereye kaçacaktım? Nereden nereye nasıl bir şekilde geldiğimi dahi bilmiyordum. Bir yolunu bulmalıydım, ait olduğum yere dönmemin bir yolunu bulmalıydım.

"Hazır mısın kızım ilk denemen için?"  Sesiyle beni kendime getiren Bilgeye doğru döndüm.

"Hazırım."

Verdiğim cevapla onu takip etmemi işaret eden Bilgenin arkasından ilerledim. Madem bu şehirden ayrılmak için bir plan yapmalıydım, onlardan biri gibi davranmak zorundaydım. Herkesin güvenini kazanmalı, doğru anda planımı harekete geçirmeliydim. Sonunda ilk denememi yapmak için gireceğim odanın önüne geldiğimde kapının önünde bir yığın korumayla karşılaştım. Sırf bir kişi için bunca koruma fazla değil miydi?

Anlaşılan Harla Hanımın oğlu oldukça değerli ve önemliydi. Bilgenin bile bu şehri ancak onun kurtarabileceğine dair yaptığı açıklamaları hatırlayınca, oğlu gerçekten de bu şehirde fazlasıyla değer görüyordu, bunu artık anlamıştım.

Bilge yaptığı açıklamayla korumaların kapıyı açması için talimatı verirken, başta korumalar olmak üzere evde çalışan hizmet görevlisi kişilerde bana dikkatli ve tuhaf bir şekilde bakıyordu. Etrafımdaki tuhaf bakışları es geçerek toparlandığımda korumalar çoktan bilgenin talimatıyla kapıyı açmıştı. Bilgenin hemen arkasından odaya geçerken önce etrafımı inceledim.

Odanın içi tahmin ettiğimden de farklıydı çünkü neredeyse tamamen boştu, geniş yatak ve iki pencere dışında bir şey yoktu. Ah tabi odanın her köşesinde put gibi duran korumaları da saymazsak.

Adımlarım bilgenin arkasından geniş yatakta yüz üstü yatırılan bedene doğru ilerlerken merakla herkes tarafından değer gören ve bu şehrin kurtarıcısı olarak görülen yüzü seçmeye çalıştım. Fakat yüz üstü yatırıldığından dolayı yüzünü hala tam olarak görememiştim.

Hoş yüzünü görüpte ne yapacaktım?

"Yaranın ilk kısmı sırtta, bu yüzden iyileştirmeye ilk oradan başlayacaksın." Bilgenin sözleri üzerinde yüzümde anlamsız bir ifade oluştu.

"Daha kaç yarası var ki?"diye sordum merakla.

"Sırt ve karın kısmında olmak üzere iki ağır yarası var. Ayrıca yüzünün belirli yerlerinde ki izlerin de yok olması gerekiyor."diye cevap verdi.

"Peki nasıl yaralanmış? Bu ağır yaralar nasıl.."devamını getirmeme izin vermeden sözümü kesti Bilge. "Bir an önce başlamalısın. Çok vaktimiz yok."

Derin bir nefes alıp sözlerini başımla onayladım Bilgenin. Ardından bakışlarımı genç adamın sırtında ki büyük ve uzun deliğe odakladım. Sırtının büyük bir kısmı kurumuş kanla kaplıydı. Belirli yerlerde morluklar ve çatlaklar vardı. Anlaşılan yalnızca yaralanmamakla kalmamış ayrıca işkence de görmüştü.