[Zawgyi]
Baekhyun ေနာက္တစ္ရက္မနက္မိုးလင္းလာလို႔
မ်က္လံုးပြင့္လာတဲ့အခ်ိန္က သူ႔အိမ္ သူ႔ကုတင္ေပၚမွာပဲ
ျဖစ္ေနခဲ့ပါသည္။
ေစ့ရံုသာေစ့ထားတတ္တဲ့ တံခါးခ်ပ္တို႔ကို Chanyeol တြန္းဖြင့္ၾကည့္ဖို႔ရာအထိ ထံုအ မေနခဲ့။
ကုိယ္ေပၚမွ ၿခံဳေစာင္ပါးကို ခဏတာကိုင္ထားရင္းမွ
Baekhyun အေတြးတို႔က မေန႔ညထံအလ်င္
အျမန္ကူးေျပာင္းကုန္၏…။
ေႏွးေကြးျခင္းေတာင္မရွိပါဘဲ ျပန္ေပၚလာပါေသာ
မွတ္ဥာဏ္ေတြ…။
" ငါ…ငါက Chanyeolကို
ေက်ာပိုးခိုင္းခဲ့ေသးတာတဲ့လား… "
ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုလႈပ္ခါရင္း Baekhyun
ေစာင္ကို ေခါင္းေပၚထိဆြဲၿခံဳပစ္လိုက္သည္။
ကံေကာင္းလို႔ Chanyeol…သူ႔ကို လမ္းမထက္
ပစ္မထားခဲ့တာပဲ…။
Chanyeol စိတ္ေကာင္းဝင္ေနတာျဖစ္ရမည္။
ထို႔ေၾကာင့္သာ ၿခံဝန္းကြပ္ပ်စ္ေလးထက္တြင္ပင္ မဟုတ္
ဘဲ အိမ္ထဲက ကုတင္ေပၚထိတင္ကာ ၿခံဳေစာင္ပါးေလး
ၿခံဳေပးခဲ့သည္အထိ ျပဳမူေပးခဲ့သည္ေလ…။
Baekhyun က ထံုးစံအတိုင္း Chanyeolႏွင့္
မဆံုမိေစရန္ အိမ္မွေစာေစာထြက္သည္။
ဒါက Baekhyun…Chanyeolစိတ္ဆိုးေအာင္
လုပ္ခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိတဲ့အေလ့အက်င့္ပဲ။
ဒီေန႔လည္း Baekhyun… ေခါက္ဆြဲဆိုင္ကို
ေစာစီးစြာေရာက္လာခဲ့ျပန္ၿပီ…။
အရက္နာက်ေနမည္အထင္ႏွင့္ Baekhyunကို
ဒီေန႔ဆိုင္ေရာက္လာမည္မဟုတ္ေလာက္ေတာ့ဟု
ဦးေလးKimတြက္ဆထားပံုေပၚသည္…။
ဆိုင္ေပါက္တြင္ Baekhyunကိုျမင္လိုက္ရသည့္
အခိုက္ ဦးေလးKimက တအံ့တၾသျဖစ္စြာႏႈတ္ဆက္
လာ၏…။
" Baekhyun ေရာက္လာတယ္ေပါ့… "
" ဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္… ဟီး "
ေခါင္းေလးကိုကုတ္လိုက္ရင္းသာ Baekhyun
မခ်ိတင္ကဲရယ္ျပလိုက္ရပါသည္။
မသိေအာင္ အရသာခိုးေသာက္ၾကည့္ပါမွ အိမ္နီးခ်င္း
ကိုပင္ လွမ္းေခၚကာ အိမ္ျပန္ပို႔ခိုင္းရသည့္အျဖစ္ေရာက္
ေနသည္မို႔… အမွန္အတိုင္းဝန္ခံရလွ်င္ ဦးေလးKim
ကုိ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမွာ Baekhyun မ်က္ႏွာပူ
သည္။
သို႔ေသာ္… ဦးေလးKimကို မ်က္ႏွာပူသည္ထက္
Chanyeol ႏွင့္ဆံုရမည္ကို ပိုဝန္ေလးေသာေၾကာင့္
ေစာေစာစီးစီးသာထြက္လာမိခဲ့ျခင္းျဖစ္၏…။
YOU ARE READING
143 -N- 637
Fanfictionဂဏန္းနံပတ္တိုင္းမွာသာ အဓိပၸါယ္ေတြရွိခဲ့ရင္... ငါ့ရဲ႕ကုိယ္ပိုင္နံပတ္က... ဂဏန်းနံပတ်တိုင်းမှာသာ အဓိပ္ပါယ်ကိုယ်စီ ရှိခဲ့ရင်... ငါ့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်နံပတ်က...
