My Best Friend's Kid✅

Κεφάλαιο 9ο

Μαρκέλλα

"Και τώρα τι θα κάνεις;"με ρώτησε η Σοφία.
Της είπα για την συνάντηση μου με τον Αχιλλέα αλλά και για την γνωριμία του με την μικρή.
"Δεν ξέρω , πραγματικά, βρίσκομαι σε αδιέξοδο"είπα και έβαλα το κεφάλι μου μέσα στα χέρια μου.
"Κοίτα δεν θέλω να θυμώσεις ή
τίποτα άλλο , αλλά λέω μήπως , μήπως ρε παιδάκι μου.....να του μιλούσες;"
"Δεν υπάρχει περίπτωση, ήμουνα σχεδόν έτοιμη να του μιλήσω , από την στιγμή που το έμαθα, τις επόμενες μέρες καθόμουν και το σκεφτόμουν και αποφάσισα να του πω την αλήθεια, αλλά από την στιγμή που είπε αυτά που είπε και το γεγονός πως παντρευόταν ήταν αρκετό." είπα ξανά τα ίδια πράγματα που της λέω κάθε φορά που λέει αυτά τα λόγια.

"Και τι θα κάνεις ρε Μαρκέλλα, δεν είναι και τόσο χαζός , μπορεί να τα συνδυάσει όλα , και πάει στο καλό η ηλικία της μικρής δεν είναι κάτι θα μπορούσε να νομίζει πως ήσουν με κάποιον άλλο λίγο πολύ και να το συνδιαζε , όμως έφυγες σαν κυνηγημένη και στον γάμο του σε είδε έτσι που ήσουν , νομίζεις δεν θα κατάλαβε κάτι;"είπα και η αλήθεια είναι πως είχε δίκιο αλλά ότι και να σκεφτεί θα προσπαθήσω να τον διαψεύσω.

"Καλά μπορούμε να σταματήσουμε τώρα , ήταν πρώτη και τελευταία φορά που τον συναντώ δεν νομίζω να υπάρξει επόμενη"είπα σχεδόν με αυτοπεποίθηση.
"Ναι γιατί είναι πολύ δύσκολο να βρεθείτε, δεν ξέρει που είσαι,ούτε ξέρει πως αλλιώς να σε βρει , άσε που δεν ξέρει κιολας που θα είσαι από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή στης 1:30 που τελειώνει η μικρή , όχι δεν υπάρχει περίπτωση δίκιο έχεις" είπε η Σοφία και τα λόγια της ήταν γεμάτα ειρωνεία.

"Σταμ-..."δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω και έρχεται στην κουζίνα η μικρή.

Μόλις μπαίνει μέσα πέφτει απευθείας στην αγκαλιά της νονάς της.

"Νονά μου , νονά μου"έλεγε η μικρή και της έδινε πολλά φιλάκια.

Για να κάνει τέτοιες γλυκές κάτι θέλει, ίδια εγώ.
"Τι έγινε μικρό Ελπιδάκι , τι θέλει και τέτοιες αγάπες , δεν νομίζω να σου έλειψα τόσο χθες το βράδυ εδώ ήμουν"είπε η Σοφία, αφού το κατάλαβε και αυτή ότι κάτι θέλει.

"Που το ξέρεις ότι θέλω κάτι."ρώτησε με την παιδική φωνούλα της.
"Επειδή είσαι ίδια η μαμά σου αγάπη μου , και αυτή όταν θέλει κάτι αρχίζει τα γλυκολογα και τις αγάπες."είπε η Σοφία και άφησε ένα γελάκι.
"Για πες , τι θες;"συνέχισε.

"Μπορούμε το απόγευμα να πάμε στην παιδική χαρά , να παίξουμε και να μου πάρεις παγωτό αφού η μαμά δεν με αφήνει;"είπε η μικρή και στην τελευταία της φράση γύρισε να με κοιτάξει
"Θα το ήθελα πολύ αλλά έχω δουλειά το απόγευμα"είπε η Σοφία και η μικρή έριξε κάτω το κεφαλάκι της και έβγαλε έξω το κάτω χείλος της.

"Εντάξει" απάντησε η μικρή και έφυγε από την αγκαλιά της νονάς της.

"Ελπίδα..."της φώναξα
"Τι θες μανούλα;"ρώτησε και άρχισε να έρχεται προς τα εμένα με.το θλιμμένο προσωπάκι της , κάτι τέτοια κάνει η άτιμη και δεν μπορώ να της αντισταθώ.
"Θα πάμε μαζί εντάξει ; Αλλά δεν θα φας πολύ παγωτό"της είπα και αμέσως χαμογέλασε και έπεσε με δύναμη στην αγκαλιά μου.
"Είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου."είπε η μικρή και άρχισε να με γεμίζει με φιλιά.

"Άντε τώρα τραβά να διαλέξεις ρούχα και θα έρθω να σε ντύσω , γιατί θέλω να πάμε και για βόλτα και μετά θα  κάνουμε ότι θες."
"Γιουπι"άρχιζε να φωνάζει και έτρεξε στο δωμάτιο της.

Ασυναίσθητα χαμογέλασα.
Και ακούω την Σοφία να χτυπάει παλαμάκια.

"Μπράβο μανούλα , ένα λυπημένο φατσακι και απευθείας λυγίζεις"είπε η Σοφία και άρχισε να γελάει.
"Δεν φταίω εγώ είδες αυτί το προσωπάκι δεν μπορούσα να αντισταθώ."
"Πω πω σε κάνει ότι θέλει , η μικρή"

"Τέλος πάντων άσε με εμένα. Που θα πας το απόγευμα;"την ρώτησα αφού είχε πει πως δεν είχε κανονίσει κάτι.

"Να ο Αχιλλέας και τα παιδιά είπαν να πάμε για ένα καφέ και θα έρθει όλοι παρέα οπότε...."απάντησε η Σοφία.
"Μάλιστα"η αλήθεια είναι πως μου έχουν λείψει πολύ τα παιδιά , δεν κράτησα με κανένα επαφή μόνο με την Σοφία.

"Έλα τώρα μην στεναχωριέσαι, λογικά μπορεί να το έχουν μάθει και ήδη , και κάποια στιγμή θα κανονίσουμε να βρεθούμε , αφού έτσι κι αλλιώς ένα χρόνο σίγουρα θα μείνεις εδώ , θα συναντηθούμε"είπε η Σοφία και ένιωσα καλύτερα.

"Άντε γεια τώρα , τα λέμε"είπε και έφυγε από το σπίτι.
"Έτοιμη"ακούστηκε η Ελπίδα.
"Μα καλά μόνη σου ντυθηκες , τι παιδί έχω εγώ"
"Άντε ρε μαμά πάμε επιτέλους να φύγουμε, θέλω να πάω βόλτα."
"Άντε περίμενε σε πέντε λεπτά θα είμαι έτοιμη"