My Best Friend's Kid✅

Επίλογος!

Μαρκέλλα

6 χρόνια μετά ...

"Για πες τι δείχνει;"ρωτάει όλο αγωνία ο Αχιλλέας.

Με έχει πριξει τους τελευταίους 7 μήνες.

"Αχιλλέα σταματά γιατί πραγματικά με εκνευρίζεις" του απάντησα και κοίταξα το τέστ.

Ήταν θετικό δε το πιστεύω, μετά από αρκετές προσπάθειες τα καταφέραμε.

"Άντε τι λέει;"ρωτάει με ακόμα περισσότερη αγωνία.
"Αρνητικό"του απάντησα δήθεν λυπημένα.

"Στο πα εγώ φταίω, πάει δεν μπορώ να κάνω παιδιά"
"Αχιλλέα θα σταματήσεις τις βλακείες έχουμε ένα παιδί , αν θες να ξέρεις, αν θες μπορώ να σου θυμίσω πως είναι και στο σχολείο".

Πραγματικά με έχει κουράσει με αυτή την καραμέλα πως δεν μπορεί να κάνει παιδιά.

"Ναι το θυμάμαι πολύ καλά , όμως θυμάμαι και πως έγινε και με την πρώτη φορά, πάει το έχει μοίρα μου"

Δεν μπορούσα να τον βλέπω έτσι και να μη γελάω.

Δεν ήθελα να του πω ακόμα την αλήθεια ήθελα να δω το δράμα του.

"Εντάξει βρε αγάπη μου , συμβαίνουν αυτά , άλλωστε μπορεί να έχω εγώ το πρόβλημα"
"Όχι εγώ το έχω και μην προσπαθείς να μου αλλάξεις γνώμη, ακόμη και Χριστίνα που δεν μπορούσε να κάνει παιδιά σε δύο μήνες περιμένει το πρώτο, στο πα δεν μπορώ να κάνω παιδιά"

Είπε και δεν κρατήθηκα και έσκασα στα γέλια.

Του έκανα νόημα να πάρει το τεστ , στην αρχή αρνήθηκε , αλλά μετά το πήρε.

Το κοίταζε για πολλή ώρα , ώσπου κοίταξε εμένα.

"Τα κατάφερα , τα κατάφερα"φώναζε σε όλο το σπίτι.

Δεν μπορούσα παρά να γελάσω με την αντίδραση του.

"Να ξέρεις θα το πληρώσεις αυτό που έκανες"
"Δεν φταίω εγώ , κάθε φορά που κάναμε το τεστ έλεγες τα ίδια"του απάντησα και ήρθε κοντά μου.

Έσκυψε στο ύψος της κοιλιάς μου και τη φίλησε.

"Να ξέρεις αγόρι μου , πως η μαμά σου δεν πάει με τα καλά της"

Γέλασα με το πώς αποκάλεσε το μωρό.

"Αγόρι μου ;"τον ρώτησα και με κοίταξε
"Ναι, το αισθάνομαι αγόρι θα είναι"

Γελάσαμε μαζί , πραγματικά είμαι πιο ευτυχισμένη από ποτέ.

Ακούμε την πόρτα να ανοίγει και πάμε στο σαλόνι.

Βλέπω την Ελπίδα και την φιλάω.

"Πώς πήγε το σχολείο αγάπη μου;"
"Καλά μαμά , σήμερα έκατσα με τον Μιχάλη"είπε και τα μάγουλα της γίνανε κόκκινα.
"Με τον Μιχάλη; Δεν σου είπα να μείνεις μακριά του , καλά θα τα ξανα πούμε με αυτόν"είπε ο Αχιλλέας

"Ηρέμησε, την άλλη φορά έκανες το κακόμοιρο το παιδί να κλαίει"του είπε η Σοφία, είχε έρθει μαζί με την Ελπίδα μαζί της ήταν και ο Ανδρέας που κρατούσε τον τεσσάρων χρόνων γιο τους.

Ναι , κάνανε παιδί και τώρα περιμένουν και το δεύτερο που θα έρθει σε τέσσερις μήνες.

"Δεν φταίω εγώ ακούμπησε με το χέρι του το μάγουλο της κόρης μου"

"Καλά , είσαι μεγάλος χαζό μπαμπάς, να δω όταν κάποτε έρθει και το δεύτερο τι θα κάνεις"είπε η Σοφία.

"Έρχεται σύντομα"της είπα και έβαλα το χέρι μου στη κοιλιά μου.

"Δεν το πιστεύω"άρχισε να φωνάζει η Σοφία.

Η Ελπίδα να κάνει γύρω γύρω στο σαλόνι και φωνάζει από την χαρά της.

Λάτρευα να τους βλέπω να χαμογελούν.

Η Ελπίδα μαζί με την Σοφία και τον Ανδρέα πήγαν στο σαλόνι.

Έμεινα πίσω και χαμογελούσα.

Ο Αχιλλέας ήρθε από πίσω μου και με αγκάλιασε.

"Γιατί χαμογελάς;"
"Γιατί είμαι ευτυχισμένη"

"Αχιλλέα σε αγαπώ πάρα πολύ"
"Εγώ περισσότερο"........

                       ΤΈΛΟΣ ❤️❤️