My Best Friend's Kid✅

Κεφάλαιο 6ο

Παρόν

Μετά από τον γάμο του Αχιλλέα έφυγα από την Θεσσαλονίκη και πήγα στην Κρήτη.

Εκεί έμεινα με τους γονείς μου , οι οποίοι με βοήθησαν πάρα πολύ κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μου αλλά και στο μεγάλωμα της κόρης μου.

Όταν αποφάσισα να φύγω από εκεί , έφυγα σαν την κυνηγημένη, δεν αποχαιρέτησα κανέναν και ούτε είχα επαφή με κάποιον, μόνο με την Σοφία, η οποία στάθηκε σε όλα μαζί μου , και αφού ήταν εκεί για εμένα αποφάσισα να την κάνω νονά για το μικρό μου αγγελούδι.

"Μαμά, μαμά " φωνάζει η μικρή και έρχεται κατά πάνω μου, τρέχοντας.
"Πρόσεχε, θα πέσεις και θα χτυπήσεις"
Είπα κι εκείνη την στιγμή σταμάτησε να τρέχει και περπάτησε με γρήγορο βήμα προς τα εμένα.

Φτάνει κοντά μου και την σηκώνω στην αγκαλιά μου.

"Τι έπαθες μικρή ;"
"Τίποτα, απλώς μου έλειψες πολύ πολύ πολύ"μου λέει και εγώ την σφίγγω λίγο περισσότερο στην αγκαλιά μου και της δίνω ένα μεγάλο φιλί στο μάγουλο.
"Κι εμένα μου έλειψες αγάπη μου "
"Μανούλα, τι είναι όλες αυτές οι βαλίτσες, που θα πας;"με ρώτησε με μια μικρή απορία στην φωνή της.

"Μαζί θα πάμε, να η μανούλα βρήκε μια δουλειά που δεν είναι σε αυτό το μέρος και θα πρέπει να φύγουμε από εδώ."
"Και που θα πάμε;"
"Στην Θεσσαλονίκη, εκεί που είναι και η νονά"της είπα και μόνο που δεν πέταξε από την χαρά της.
"Τέλεια, δηλαδή μπορεί να δω και τον μπαμπά μου;" Ρώτησε όλο χαρά κι εγώ άρχισα να στεναχωριέμαι, από τη μια πλευρά ένιωθα τύψεις , επειδή δεν του είπα την αλήθεια και έφυγα και από την άλλη φοβόμουν πως θα αντίδραση αν κάποια στιγμή μάθει την αλήθεια.

"Μπορεί να τον δεις...Έλα τώρα κατέβα σε λίγο θα φύγουμε"της είπα και πήγε να χαιρετήσει τους γονείς μου.

Αχιλλέας

Βρίσκομαι στο γραφείο μου και κοιτάω κάτι έγγραφα, για μια επένδυση που θέλουμε να κάνουμε στην εταιρεία.

Από την δουλειά μου με αποσπά η γραμματέας μου.

"Κύριε Αθανασίου, είναι έξω η γυναίκα σας , και περιμένει , να της πω να περάσει μέσα;"με ρώτησε η γραμματέας και ένας μικρός αναστεναγμός βγήκε.

"Πες της να περάσει"της απάντησα.

Η αλήθεια είναι τα τελευταία δύο χρόνια η σχέση μας δεν είναι η καλύτερη και ιδιαίτερα όταν μάθαμε ότι δεν μπορεί να κάνει παιδιά, όλα έγιναν χειρότερα.
Η Χριστίνα άρχισε να στεναχωριέται και μετά από κάποια στιγμή άρχισαν και οι καυγάδες , άλλες φορές λόγω το ότι δεν της άρεσε κάτι και άλλες όταν την έπιανε η ζήλια.

Το χειρότερο όμως είναι πως όταν είχαμε καυγάδες με θέμα την ζήλια, πάντα στην συζήτηση έμπαινε η Μαρκέλλα, θεώρησε πως μπορεί να έχω συναισθήματα για αυτήν όταν βρήκε, πως παρόλο που τα τελευταία πέντε χρόνια δεν έχουμε μιλήσει καθόλου, ένα κουτί το οποίο ήταν όλα μας τα αναμνηστικά.

Μου είχε κάνει εντύπωση όταν έφυγε χωρίς να πει τίποτα σε κανένα και ειδικά σε εμένα.
Εκείνη την ημέρα είχα θυμώσει πάρα πολύ δεν ξέρω καν τον λόγο, αλλά περίμενα σαν κολλητός της να μου πει κάτι.
Παρόλο ότι είχε συμβεί πριν πέντε χρόνια , έπρεπε να μιλήσουμε.

Από τις σκέψεις μου με διακόπτει το χτύπημα της πόρτας.

"Περάστε"είπα και τότε έκανε την εμφάνιση της η Χριστίνα.
"Τι κάνεις Αχιλλέα; Πώς είσαι;"με ρώτησε με ένα ήρεμο ύφος.
"Καλά είμαι.Εσυ;"την ρώτησα και εγώ
"Καλά κι εγώ"
"Τι με ήθελες;"την ρώτησα και την είδα να διστάζει λίγο.
"Να σκέφτηκα το βράδυ να πάμε για φαγητό, αν θες κι έχεις χρόνο."απάντησε
"Δεν μπορώ σήμερα, έχω μια συνάντηση με κάτι εκπροσώπους"της απάντησα ήρεμα.

"Ναι, αν ήταν η Μαρκέλλα μια χαρά θα το είχες ακυρώσει"είπε ψιθυριστά νομίζοντας πως δεν θα το ακούσω.
"Χριστίνα αρχίσαμε πάλι τα ίδια;"την ρώτησε με λίγο ανεβασμένη φωνή.
"Γιατί ψέματα λέω , μπορεί να μην το παραδέχεσαι σε εμένα αλλά νιώθεις πράγματα για αυτήν και είμαι σίγουρη πως σκέφτεσαι πάντα πως θα ήταν καλύτερη από εμένα"είπε με όλο νεύρα.
"Χριστίνα,σταματά , γιατί θα μας ακούσει όλη η εταιρεία, κανόνισε."
"Όχι απάντησε μου, έχεις αισθήματα για αυτήν ; Ναι ή όχι;"συνέχιζε με τον ίδιο τρόπο.

Εκείνη την στιγμή έγινα έξαλλος και δεν ήξερα τι να κάνω , άργησα να απαντήσω και φώναξε πιο δυνατά.

"Απάντησε γαμωτο σε αυτό που σε ρώτησα ναι ή όχι"φώναζε

"Ναι έχω"...........