My Best Friend's Kid✅

Κεφάλαιο 13ο

Αχιλλέας

"Η Ελπίδα είναι κόρη σου...."
Αυτή ήταν η φράση που είπε η Μαρκέλλα και εγώ έμεινα εκεί κολλημένος, χωρίς να κάνω κάτι, κοιτώντας την θάλασσα με μόνο ένα κενό βλέμμα.

Για λεπτά δεν μιλάει κανείς μας.

Αποφάσισα να πάρω τον λόγο πρώτος.

"Γιατί;" Την ρωτάω μόνο αυτό.

Την κοιτάζω και μόλις ακούει τι της είπα γυρνάει και με κοιτάει χωρίς να καταλαβαίνει.

"Γιατί δεν είπες τίποτα Μαρκέλλα;; Εεε και μην μου πεις μαλακίες , μου καταστρέφεις την ζωή δεν το καταλαβαίνεις;" Φώναξα έξαλλος πλέον χωρίς να μπορώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου.

Ο θυμός με είχε κυριεύσει και ήμουν σίγουρος πως όταν ηρεμήσω θα καταλάβω πως έχω πει λόγια που θα μετανιώσω στο τέλος.

Παρόλα αυτά δεν έλεγε τίποτα, είχε σκυμμένο το κεφάλι, δεν με κοιτούσε πλέον.

"Συγγνώμη, δεν ήθελα να σου καταστρέψω την ζωή"είπε συνεχίζοντας να κοιτάει κάτω.

"Και τώρα που το είπες τι θες να κάνω; Να πάω να της αγοράσω κουκλάκι και να της πω , αχ Ελπίδα  μου είμαι ο μπαμπάς σου που δεν ξέρει τίποτα για εσένα και σε αγαπώ πολύ" είπα και η ειρωνεία ήταν εμφανής στα λόγια μου.

Μόνο τότε σήκωσε το κεφάλι της και με είδε.

"Εννοείται πως όχι , δεν περιμένω κάτι , απλώς έπρεπε να ήξερες"
" Νωρίς το θυμήθηκες, γιατί δεν περίμενες αλλά δεκαπέντε χρόνια και να έρθεις να μου πεις κοίτα η κόρη μας πηγαίνει πανεπιστήμιο"φώναξα κι άλλο, παρόλο που πριν είχα ηρεμήσει.

"Θα σε ρωτήσω κάτι, θα μου έλεγες ποτέ την αλήθεια αν δεν ερχόσουν εδώ;"την ρώτησα " Θέλω ειλικρινή απάντηση"

"Όταν το έμαθα , είχα σκοπό να σου πω την αλήθεια, αλλά ήρθες και μας ανακοίνωσες τα νέα και επίσης είπες...."σταμάτησε εκεί χωρίς να συνεχίσει.

Της έπιασα τον καρπό , αλλά ένιωσα έναν ξαφνικό ηλεκτρισμού, δεν έδωσα σημασία.

"Συνέχισε αυτό που πήγες να πεις " της είπα με ένα άγριο ύφος.

"Και...όταν...τα παιδιά είπαν για αστείο για το αν άφησες καμία έγκυο θυμάστε τι είχες απαντήσει;"με ρώτησε και τότε άφησα το χέρι της ,. εννοείται πως θυμόμουν, αλλά δεν το εννοούσα, δηλαδή αν δεν είχα πάρει αυτή την απόφαση , αλλά για την Μαρκέλλα δεν θα το έκανα ποτέ αυτό.

Με κοιτούσε κι εγώ ως απάντηση κούνησε θετικά το κεφάλι μου.

"Φοβήθηκα, η αλήθεια είναι ότι ήμουν έτοιμη να το κάνω μέχρι που είδα τον υπέρηχο και για ξαφνικά ένιωσα ένα μικρό τσιμπινα στην κοιλιά και χαμογέλασα" είπε και στο τέλος χαμογέλασε.

" Μαρκέλλα, δεν θέλω να σου δίνω ελπίδες, δεν ξέρω τι να κάνω και ακόμα δεν μου απάντησες γιατί μου το είπες τώρα και αν είχες σκοπό ποτέ να μου το πεις"

"Δεν είχα σκοπό , αυτή είναι η αλήθεια, όμως η μικρή συνεχώς ζητούσε τον μπαμπά της και δεν μπορούσα να κάνω κάτι , εγώ έφταιγα που έκλαιγε επειδή δεν τον είχε" είπε και σκούπισε ένα δάκρυ που ήταν έτοιμο να κυλήσει

"Μαρκέλλα και να ήθελα να γίνω ο μπαμπάς της δεν μπορώ να κάνω κάτι , δεν γνωρίζω τίποτα για αυτήν"

Της είπα και έπεσε πάλι σιγή , μέχρι που αποφάσισε να μιλήσει.

"Γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2016 ,
η πρώτης λέξη ήταν γάτα , μην το σχολιάσεις ακόμα δεν ξέρω από που της ήρθε , περίμενα τόσο καιρό να την ακούσω να πει μαμά και έλεγε συνέχεια γάτα"είπε και άφησε ένα γελάκι και εγώ το ίδιο.

Σταμάτησε για λίγο και συνέχισε.

"Λατρεύει το φαγητό, το αγαπημένο της χρώμα είναι το ροζ και το γαλάζιο, της αρέσει πολύ η ζωγραφική και ο χορός, περπάτησε όταν ήταν σχεδόν 12 μηνών"είπε και εγώ καθόμουν και την κοίταζα.

Έχασα πέντε χρόνια από την ζωή της.

" Αχιλλέα, δεν θέλω να σε πιέσω για κάτι , μπορεί να θέλεις την δική σου οικογένεια με την γυναίκα σου "
"Πρώην γυναίκα μου , χωρίσαμε"της είπα και με κοίταξε.

"Συγγνώμη δεν το ήξερα" είπε και κοίταξε την θάλασσα.

Ήταν πολύ όμορφη τα κάστανα μακριά μαλλιά της έπεφταν μπροστά στο πρόσωπο της λόγο του αέρα και κάλυπτε τα επίσης καστανά μάτια της.

Είχα πάρει την απόφαση μου , δεν σκέφτομαι καθαρά και αυτό το ξέρω , αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι αυτή την στιγμή.

" Μαρκέλλα, δεν μπορώ να το κάνω αυτό"της είπα και την είδα που έκλεισε σφιχτά τα μάτια της.

Σηκώθηκε όρθια.

"Δεν πειράζει, αλλά σε παρακαλώ μην κάνει καμία προσπάθεια για τίποτα" είπε και έφυγε.

Όταν έφυγε έκατσα εκεί και σκεφτόμουν.

Δεν κατάλαβα ποτέ πέρασε η ώρα όταν βράδιασε.

Σηκώθηκα , πήγα στο αυτοκίνητο και μπήκα μέσα με προορισμό το σπίτι μου.