Yaşam bazen ders verirdi bizlere, hiç olmayacak şeylerle imtihan ederdi bizi. Kader ise yaşamdan bağımsız ilerleyen ve hayatla çelişkilerle dolu değişik bir mükafaatlandırma sistemiydi...
Kaycee'nin yaşamı değişik bir hikayeden ibaretti. Dışlanmadan...
"Üzgünüm küçük hanım ama burada bir işim var. Sokak köpeklerine öylece yiyecek dağıtamam. Şimdi defol buradan da daha önemli insanlara dikkat edebileyim." Adama karşı gözlerin kısıldı. Yemek yemeden neredeyse iki gün geçmişti. Şu anda kesin olan tek bir şey vardı o da bulunduğun yerdeki insanlar, gizli yapraktaki insanlar kadar nazik değillerdi. Yalnızlığında buruklaştın ve bunu başkalarından çıkarmaya başlayacaktın.
Yolda çaldığın pelerinin kapşonu gözlerini kapatmıştı. Ancak şeytani sırıtışın gün gibi açık görülebiliyordu. Adam orada sabırsızca senin gitmeni bekliyordu fakat sen hiç kımıldamadın, sadece adama gülümsedin.
"Yüzündeki o bakışı sil ve kaybol!" Omzuna elini koydu. Büyük hata. Pelerininden çıkan saçların buz mavisins döndüğünü anında fark etti. Yüzünü görmek için baktığında, berrak mavi yılan gözlerin görünür hale geldi.
"Seni felç edip istediğimi alabilirim ama bu seni tehdit etmek kadar eğlenceli olmaz. Yani bana yiyecek bir şeyler almak için otuz saniyen var, yoksa kuyruğumu gösteririm."
"Kuyruk!? Hanımefendi çıldırmış olmalısınız, polisi arıyorum. Gözlerin ve saçlarınla yaptığın bu küçük sihir beni korkutmuyor." Gözlerin ve saçların normale döndü ve pelerin bir kez daha yüzünü kapattı. Sırıtışının yerini daha geniş bir sırıtış ele geçirdi. Adam seni orada bıraktı, kısa bir telefon görüşmesi yaptı ve çok geçmeden polisler yanına geldi. Etrafın sarılmıştı, olayları bu evreye getiren adam polisle konuşmak için yanına geri geldi.
"İyi ki buradasın, şimdi bu çılgın kadını dükkânımdan al. Bir şeyler alacak parası yok ve buradan gitmiyor. Aptal sürtük bir tür sihir numarasıyla beni de korkutabileceğini sanıyor. KUYRUK? Ha!" Polislerden ikisi arkadan kollarını çekti. Onlara döndün, senin gözlerine hayran kaldılar. İkisi de yere düştü, ölmemişlerdi ama şimdilik bir işe yaramazlardı. Yoldaşları isimlerini seslendiler ama cevap alamadılar. Gözlerini işlemeye çalışmakla çok meşgullerdi.
Polis çıldırma evresine girmişti. Üçü bir anda size saldırmaya başlamıştı. Artık silahlarına sahip olmaman sana dezavantaj sağlıyordu fakat bu da sana yeni bir şey kazandırmıştı. Elini uzatıp bütün parmaklarını büktün, tırnaklarının yerini pençeler aldı. Onları ilk kez görmüştünüz ama buna rağmen hiç şaşırmamıştınız Yıllar geçtikçe güçlerin artıyordu. Önce saçın, sonra gözlerin, sonra vücudun ve şimdi de bu. Sadece güç sınırını merak etmiştin. Neden her güç kazandığında omzundaki iz yanıyordu?
