Yaşam bazen ders verirdi bizlere, hiç olmayacak şeylerle imtihan ederdi bizi. Kader ise yaşamdan bağımsız ilerleyen ve hayatla çelişkilerle dolu değişik bir mükafaatlandırma sistemiydi...
Kaycee'nin yaşamı değişik bir hikayeden ibaretti. Dışlanmadan...
"Peki, kadının mağaza sahibine bir şey yaptığını gördün mü?" Saratobi çenesini ovuşturarak sordu.
"Hayır efendim, görünüşünden o kadar korktum ki arkama bakmadan kaçtım. Sonrasında ne yaptığından emin değilim. Umarım polis onu yakalamıştır." Odanın köşesinde olan Itachi bu düşünceyle kepenklerini kapattı.
"Eh, onun düşmanca olduğuna dair gerçek bir kanıt olmadan saldırmaya başlamak yanlış olur. Yine de bana söylediğin iyi bir şey, bunun için teşekkür ederim." Korkak adam, hokage'in sözlerine şaşırmıştı.
"Bekle, yani bana gerçekten inanıyor musun?"
"Tabii ki, yapmamak için hiçbir nedenim yok. Bunun gibi başka haberler alırsak, bu olayla ilgilenmeleri için insanları göndeririz."
"Zaman ayırdığınız için çok teşekkür ederim lord hokage." Vedalaştılar ve adam odadan çıktı. Itachi, hokage'nin masasının yanında dikilmiş bir vaziyetteydi.
"Şimdi gitmediğine göre bir şeye ihtiyacın olduğunu varsayabilirim. Senin için ne yapabilirim?"
"Kızla ilgili. Zamanı geldiğinde durumu ele alacak kişi olmak isterdim."
"Neden ilgi gösterdiğinizi sorabilir miyim?"
"Onunla daha önce konuşmuş olma ihtimalim var." Saratobi tek kaşını kaldırdı.
"Hangi şartlar altında?"
"Yabancılar olarak..." dedi Itachi açıkça. Yalan olarak kabul edilip edilemeyeceğinden emin değildi.
"Anlıyorum... sorun çıkaracak türden birine benziyor muydu?"
"Tek bildiğim onun farklı olduğu."
"Pekala, eğer gerçekten onun izini süren kişi olmak istiyorsan benim için sorun değil, ama herhangi bir anbu görevi gelirse, önceliği biliyorsun."
