Yaşam bazen ders verirdi bizlere, hiç olmayacak şeylerle imtihan ederdi bizi. Kader ise yaşamdan bağımsız ilerleyen ve hayatla çelişkilerle dolu değişik bir mükafaatlandırma sistemiydi...
Kaycee'nin yaşamı değişik bir hikayeden ibaretti. Dışlanmadan...
"Sen!" Sahte yaşlı kadından gelen yeni sesi fark edince yavaşça geri çekildin.
"Güçlerinin ne kadar büyüdüğünü görmek için sabırsızlanıyorum Kaycee." Rahatsız edici varlık, içine iltaca ettiği vücuttan firar edip yeni kimliğine büründü ve yaşlı kadının cansız bedenini yere fırlattı. O ölmüştü...
"Neden bahsediyorsun?" Az önceki sahte kadın... Uzun siyah saçlı bir erkeğe dönüştü fakat yüzünü net göremiyordun çünkü vücudunu bir gölge ile saklıyordu.
Onun bu görüntüsü seni titrettirmeyi başarmıştı. Gölge adam.
"Sana verdiğim yahni canım, bu kadar iyi olmasının nedeni, ona biraz...sihir katmış olmamdı." Kapıya vurma sesleri gitgide yükseldi ve bu durum başını ağrımasına neden oldu.
"BUNU NEDEN YAPIYORSUN?!" sanki acıyı dindirecekmiş gibi parmaklarını saçlarına geçirerek çığlık atıyordun. Sen dizlerinin üstüne düşerken gölge adam güldü.
"Sen benim örneğim, oyuncağım, piyonum ve en sevdiğim deneysin. Şimdi test sonuçlarını görme zamanı." Ve bununla birlikte ortadan kayboldu. Önündeki ölü kadınla kafan karıştı. Ne yapmaya çalışıyordu?
Sonunda çarpma sesleri durdu, köy halkı kapıdan geçmeyi başardı. Sırtın onlara dönüktü. Muhtemelen köyün muhtarı olan kalın sesli bir adam konuştu.
"Leydi Tarra! Kimsiniz, ne yaptınız?!" O zaman garip köye ilk vardığın andan itibaren gelen iki sesten biri olan genç çocuğun sesini duyabildin.
"Büyükanne..."
"Ben yapmadım... Bunların hiçbirinin olmasını istemedim." Yaran yanmaya başlarken acıyla omzunu tuttun. Dönüşümünle savaşıyordun, herkesin olduğunu söylediği canavar olmak istemiyordun.
"Kalk! Yaptıklarının bedelini ödeyeceksin!" Şef seni ayağa kaldırmak için adım attı. Onu delici mavi gözlerle karşılarken hızla başını çevirdin. Adam dondu.
"Benden uzak dur... lütfen. Hiçbirinizi öldürmek istemiyorum. Leydi Tarra'yı ben öldürmedim, o yüzden bırakın gideyim ki siz de hayatınıza devam edebilesiniz." Gözlerinden yaşlar aktı. Kimse kıpırdamadı, şefin neden seni bırakmadığını anlayabilirdin fakat geri kalanı için hiçbir mazeret bulunamazdı. Zihninde dönüp duran bir dürtü ile savaş içindeydin. Verdiğin bu savaş ve sergilediğin bu direniş olağanüstü bir şekilde seni zorluyordu. Yolunu kapatan herkesi öldürme düşüncesi ile daha fazla başa çıkamıyordun. Gölge adamın yemeğine koyduğu 'büyü' kesinlikle işe yarıyordu. Öyle olsa bile, kazanmasına izin veremezdin. Yavaşça ayağa kalktın ve önündeki kalabalığa baktın, soğuk bakışlarınla hepsini dondurdun ve son olarak o evden çıktın.
Sadece... Arkana bakma...
Bir ayağı diğerinin önünde, masum köy halkından uzaklaşıyordun.
Onunla savaş, bu dürtüylesavaşmalıyım.
Kan şehvetini geride bırakırken sahne arkanda daralıyordu.
