"Sevmiyorum.." bir süre durdum ve aceleyle ayağa kalktım.
"Benim uykum geldi siz devam edin" Lisa kolumdan tutacakken Jennie ona engel oldu.
Hızlıca odama çıktım. Yatağın ucuna oturdum.
Ne hissediyordum? Veya bende herhangi bir his bırakmış mıydı?
Güldüm.
İçten içe o zamanlarda biliyordum karşılık alamayacağımı ancak ona ve gösterdiği tüm sevgisine inanmak istemiştim. İnanmıştım da...
Yanlış kişiye aşık olmak...
Bu yaşıma kadar yanlış insanı, yanlış aşkı ve birçok yanlışı sorgulamıştım.
Ancak Jimin'i sorgulamamıştım. Beni sevdiğini hissediyordum ve asla yanlış yapmayacağını sanıyordum.
Belki saftım, belki küçüktüm belki de bir şey bilmediğimdendi fakat hatamı şimdi anlıyordum.
Onu sorgulamak yerine kendimi sorgulamıştım, kendimi suçlamıştım.
Nasıl olurdu da terk edilirdim?
Nasıl olurdu da hamile kalırdım?
O günden beri bu sorular kafamdan gitmiyordu.
Onca zamandır nasıl yaşadığımı da bilmiyordum. Belki ona gereğinden fazla bağlanmıştım? Veya çok sıkmıştım?
Bunların artık bir önemi yoktu. Beni bunca şeyin arasında yalnız bırakmıştı ve ardına bir kez olsun bakmamıştı.
Ona karşı olan kinim günden güne artıyordu, haliyle sevgimi de köreltiyordu.
Onu sevmiyordum.
Emindim ve bugün bu konu bir daha açılmamak üzere kapanacaktı. Aksi halde ağlayabilirdim. Bunun olmasını istemediğinden daha fazla düşünmemeye çalışarak yatağıma girdim.
...
Yine bir kabus uyandırdığında telefonuma uzandım. Saat 7'yi gösteriyordu. Neyse ki bu sefer çok erken kalkmamıştım.
Lisa'nın uyandığını düşünerek odasına girdim ancak yerinde yoktu.
Dün gece salonda içtiklerini hatırlayıp hızlıca aşağıya indim.
Tam da tahmin ettiğim gibi salonda sızmışlardı. Lisa sehpanın yanına uzanmış, ayağı Jennie'nin ağzına girmek üzereydi, Jennie ise kollarını Lisa'nın bacağına sarmıştı.
Yanlarına ilerleyip ayağımla Lisa'yı dürttüm.
Hiçbir ses vermemesiyle bir kaç kez daha dürttüm. Mızmızlanmaya başlamıştı.
"Hı? Ne oluyor?" Başını tutarak bana baktığında elimi alnıma vurdum. Kim ilk iş gününden önce ki akşam sarhoş olmaya cesaret edebilirdi ki?
"Bugün ilk iş günündü Lalisa!" Gözlerini pörtletip ayağa kalkmaya çalışan Lisa Jennie'nin ayağına sarıldığını farketmeyip poposunun üzerine düştü.
"KİM JENNİE!" Jennie mızmızlanarak kulaklarını kapattı. Böylelikle Lisa da ayağını alabilmişti.
"1 saatin var Lalisa çabuk olsan iyi olur" aceleyle yukarı fırlayan Lisa bir yandan da ağrıdığını tahmin ettiğim başını tutuyordu.
Koltukta deli gibi yatan Jennie'ye yüzümü buruşturup mutfağa geçtim.
Ağır bir kahve ikisine de iyi gelirdi.
Kahveleri yapıp sehpanın üzerine koydum.
Jennie'yi dürtüp koltuğa oturdum.
O sırada aceyle merdivenlerden inen Lisa'ya döndüm.
